Downloads: Obcokrajowcy_w_Polsce.mp3 Download  Obcokrajowcy_w_Polsce_B1.pdf W Polsce mieszka coraz więcej obcokrajowców. Największą grupę stanowią obywatele Ukrainy, obecnie w dużej mierze są to uchodźcy. Inne grupy narodowościowe to między innymi: Białorusini, Rosjanie, Niemcy, Gruzini oraz Wietnamczycy. Statystyki urzędowe pokazują, że przybywa Azjatów: wśród migrantów zarobkowych coraz częściej pojawiają się Uzbecy, Indonezyjczycy, Azerbejdżanie, Kazachowie i Banglijczycy.Jaką pracę podejmują cudzoziemcy w Polsce? Nie tylko fizyczną. Kilkanaście procent to pracownicy biurowi i specjaliści.Aby zatrudnić cudzoziemca, polscy pracodawcy muszą udowodnić, że nie udało im się znaleźć pracownika na lokalnym rynku pracy. Obcokrajowcy natomiast muszą uzyskać zezwolenie na pobyt czasowy i pracę. Wyjątek stanowią ukraińscy uchodźcy przebywający legalnie w Polsce: zgodnie ze specustawą nie potrzebują pozwolenia na pracę, jeśli uciekli przed wojną. Słownictwo: obcokrajowiec – ktoś, kto pochodzi z innego kraju, cudzoziemiecstanowić – tworzyć coś, składać się na cośobywatel – członek społeczeństwa państwa, który ma prawa i obowiązki gwarantowane przez konstytucjęuchodźca – ktoś, kto ucieka ze swojego kraju, na przykład z powodu wojnyprzybywać/przybyć – tutaj: zwiększać liczebnośćmigrant zarobkowy – ktoś, kto migruje, zmienia miejsce zamieszkania, aby szukać pracy gdzieś indziejpodejmować/podjąć pracę – iść do pracy, zaczynać pracęcudzoziemiec – ktoś, kto pochodzi z innego kraju, obcokrajowiecudowadniać/udowodnić – przedstawić dowód, uzasadnienieuzyskiwać/uzyskać zezwolenie – dostać pozwolenie na coś, zdobyć prawo do czegośuciekać/uciec – wyjechać skądś, oddalić się, żeby uniknąć niebezpieczeństwa lub problemówPotrzebujesz tabel gramatycznych i więcej ćwiczeń na mianownik rodzaju męskoosobowego? Skorzystaj z e-booka „Prawnicy, lekarze i poeci”:https://www.hellopolish.pl/produkt/prawnicy-lekarze-i-poeci-e-book-poziom-b1/ Prawnicy, lekarze i poeci (poziom B1). E-book (PDF) Artykuł Obcokrajowcy w Polsce / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<h6>Downloads:</h6><ul> <li><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2023/05/Obcokrajowcy_w_Polsce.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Obcokrajowcy_w_Polsce.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2023/05/Obcokrajowcy_w_Polsce.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a></li> </ul> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2023/05/Obcokrajowcy_w_Polsce_B1.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Obcokrajowcy_w_Polsce_B1.pdf</a> W Polsce mieszka coraz więcej obcokrajowców. Największą grupę stanowią obywatele Ukrainy, obecnie w dużej mierze są to uchodźcy. Inne grupy narodowościowe to między innymi: Białorusini, Rosjanie, Niemcy, Gruzini oraz Wietnamczycy. Statystyki urzędowe pokazują, że przybywa Azjatów: wśród migrantów zarobkowych coraz częściej pojawiają się Uzbecy, Indonezyjczycy, Azerbejdżanie, Kazachowie i Banglijczycy. Jaką pracę podejmują cudzoziemcy w Polsce? Nie tylko fizyczną. Kilkanaście procent to pracownicy biurowi i specjaliści. Aby zatrudnić cudzoziemca, polscy pracodawcy muszą udowodnić, że nie udało im się znaleźć pracownika na lokalnym rynku pracy. Obcokrajowcy natomiast muszą uzyskać zezwolenie na pobyt czasowy i pracę. Wyjątek stanowią ukraińscy uchodźcy przebywający legalnie w Polsce: zgodnie ze specustawą nie potrzebują pozwolenia na pracę, jeśli uciekli przed wojną. Słownictwo: obcokrajowiec – ktoś, kto pochodzi z innego kraju, cudzoziemiec stanowić – tworzyć coś, składać się na coś obywatel – członek społeczeństwa państwa, który ma prawa i obowiązki gwarantowane przez konstytucję uchodźca – ktoś, kto ucieka ze swojego kraju, na przykład z powodu wojny przybywać/przybyć – tutaj: zwiększać liczebność migrant zarobkowy – ktoś, kto migruje, zmienia miejsce zamieszkania, aby szukać pracy gdzieś indziej podejmować/podjąć pracę – iść do pracy, zaczynać pracę cudzoziemiec – ktoś, kto pochodzi z innego kraju, obcokrajowiec udowadniać/udowodnić – przedstawić dowód, uzasadnienie uzyskiwać/uzyskać zezwolenie – dostać pozwolenie na coś, zdobyć prawo do czegoś uciekać/uciec – wyjechać skądś, oddalić się, żeby uniknąć niebezpieczeństwa lub problemów Potrzebujesz tabel gramatycznych i więcej ćwiczeń na mianownik rodzaju męskoosobowego? Skorzystaj z e-booka „Prawnicy, lekarze i poeci”: <a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/prawnicy-lekarze-i-poeci-e-book-poziom-b1/" rel="nofollow" target="_blank">https://www.hellopolish.pl/produkt/prawnicy-lekarze-i-poeci-e-book-poziom-b1/</a> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/prawnicy-lekarze-i-poeci-e-book-poziom-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Prawnicy, lekarze i poeci (poziom B1). E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/obcokrajowcy-w-polsce-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Obcokrajowcy w Polsce / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Obcokrajowcy w Polsce / B1

Downloads: Co_trzeba_umiec_z_gramatyki_na_poziomie_B1.mp3 Download  Co_trzeba_umiec_z_gramatyki_na_poziomie_B1_PDF  Ten podkast powstał z myślą o osobach, które chciałyby przygotować się do egzaminu certyfikatowego na poziomie B1 i zastanawiają się, jakie zagadnienia gramatyczne trzeba znać na tym poziomie. Co trzeba umieć odmieniać? Jak już doskonale wiecie, język polski uwielbia odmianę. Co trzeba umieć odmieniać na poziomie B1? Zacznijmy od rzeczowników.• Powinniście znać odmianę w liczbie pojedynczej i mnogiej takich rzeczowników jak na przykład: „mama”, „koleżanka”, „pani”, „miłość”, „noc” czy „rzecz”. Mowa tu o rzeczownikach rodzaju żeńskiego zakończonych na -a, -i oraz na spółgłoskę. Musicie też umieć odmieniać rzeczowniki rodzaju męskiego – zakończone na spółgłoskę, na przykład „rower”, „samochód”, „telefon”, oraz na samogłoskę, na przykład „kolega” lub „artysta”. Obowiązuje was też odmiana nazw narodowości. Często trudności sprawia wam mianownik rzeczowników męskoosobowych w liczbie mnogiej, na przykład „aktorzy”, „lekarze”, „prawnicy”, „studenci”. Podczas przygotowań do egzaminu poszukajcie ćwiczeń na ten temat.• Nie zapominajcie też o rodzaju nijakim. Ten rodzaj mają takie słowa jak na przykład „miasto”, „serce” lub „muzeum”. Ich odmianę też musicie znać.• Szczególną uwagę zwróćcie na rzeczowniki o nieregularnej odmianie (na przykład „dzień”, „tydzień”, „rok”, „przyjaciel”, „człowiek”).• Zawsze pamiętajcie o alternacjach, czyli zmianach liter przy odmianie, na przykład mówimy: „To jest duże miasto”, ale: „Mieszkam w dużym mieście”.• Na poziomie B1 powinniście też umieć odmieniać nazwy własne, takie jak nazwy miast i imiona, a także nazwiska zakończone na -ski, -ska, -cki, -cka, na przykład Kowalski, Nowicka. Trzeba też znać odmianę rzeczowników typu „imię” i „zwierzę”. Co oprócz rzeczowników? • Powinniście umieć odmieniać przymiotniki w liczbie pojedynczej i mnogiej. Musicie znać pełną odmianę przymiotników na przykład takich jak „mały”, „duży”, „drogi”, „tani” i innych.• Jak wiecie, w języku polskim odmieniają się też zaimki. Powinniście znać odmianę zaimków osobowych („ja”, „ty”, „on”, „ona”, „ono”, „my”, „wy”, „oni”, „one”), wskazujących („ten”, „ta”, „to”), dzierżawczych („mój/moja/moje”, „twój/twoja/twoje, „nasz/nasza/nasze” i „wasz/ wasza/wasze”), nieokreślonych („ktoś, coś”), przeczących („nikt, nic”) oraz pytajnych („kto?”, „co?”, „jaki/jaka/jakie?”, „który/która/które?”, „czyj/czyja/czyje?”).• Jeśli chodzi o liczebniki, na poziomie B1 trzeba znać formy mianownika liczebników głównych (ale bez form męskoosobowych), na przykład „jeden/jedna/jedno”, „dwa/dwie”, „pięć”, „siedem”, „osiem” itd. oraz odmianę liczebników porządkowych. Liczebniki porządkowe to na przykład „pierwszy/pierwsza/pierwsze”, „drugi/druga/drugie”, „trzeci/trzecia/trzecie” itd. Czasownik Teraz powiem kilka słów o czasowniku.• Na poziomie B1 trzeba znać odmianę czasowników w czasie teraźniejszym we wszystkich koniugacjach (na przykład „mieszkam, mieszkasz”, „umiem, umiesz”, „lubię, lubisz”, „tańczę, tańczysz”, „biorę, bierzesz” itd.). Powinniście znać także czas przeszły (aspekt dokonany i niedokonany) oraz przyszły – prosty (na przykład „pójdę”, „zjemy”, „wrócicie”) i złożony (na przykład „będę studiowała”, „będziemy pracować”).• Jeśli chodzi o inne tryby, już na poziomie A2 poznajecie tryb rozkazujący (na przykład „Zrób to!”, „Chodźmy!”) i przypuszczający (na przykład „Chciałbym mieć więcej czasu”, „Mogłabyś otworzyć okno?”. Na poziomie B1 ta wiedza powinna być już ugruntowana. Musicie też umieć używać trybu przypuszczającego w zdaniach warunkowych, na przykład: „Gdybym był zdrowy, wyszedłbym na dwór”, „Gdybym była bogata, kupiłabym nowe mieszkanie”.• Na poziomie B1 powinniście też znać następujące formy nieosobowe: można, warto, trzeba, należy.• Nie zapominajcie o czasownikach ruchu, które czasami sprawiają wam trudności, oraz o bardzo ważnej rekcji czasownika. Rekcja informuje, z jakim przypadkiem łączy się określony czasownik – czasem z przyimkiem, czasem bez, na przykład „potrzebować” + dopełniacz, „myśleć o” + miejscownik, „wybierać” + biernik. Inne tematy • Na poziomie B1 powinniście też znać stopniowanie przymiotników, na przykład „drogi – droższy – najdroższy”, „mały – mniejszy – najmniejszy”, i przysłówków, na przykład „dobrze – lepiej – najlepiej”, „źle – gorzej – najgorzej”). Musicie też umieć tworzyć przysłówki od przymiotników, na przykład „wspaniały &gt; wspaniale”, „dobry &gt; dobrze”.• Powinniście znać nazwy czynności w postaci rzeczowników odczasownikowych, na przykład „gotowanie”, „sprzątanie”, „pisanie” oraz umieć je odmieniać. Te rzeczowniki są rodzaju nijakiego i odmieniają się jak słowo „serce”.• Chciałabym jeszcze wspomnieć o składni – ważnym zagadnieniem na poziomie B1 są zdania złożone. Powstają one przy użyciu spójników, na przykład „a”, „i”, „żeby”, „albo”, „lecz”, „ale”, „ponieważ”, „dlatego”, „choć”, „chociaż”, „jednak”, „więc”, „że”, „żeby”, „aby” i tak dalej. Te zdania są szczególnie ważne w wypowiedziach pisemnych – na egzaminie certyfikatowym w części Pisanie dostajecie punkty między innymi za bogatą składnię. Na koniec chciałabym powiedzieć, że możecie przygotować się do egzaminu certyfikatowego z moją książką „Polski na B1”. Znajdziecie w niej 7 przykładowych egzaminów. Zapraszam: Książkę w wersji papierowej można kupić tutaj: https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307 Książkę w wersji elektronicznej (PDF) można kupić tutaj: Polski na B1. E-book (PDF) Artykuł Co trzeba umieć z gramatyki na poziomie B1? / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<h6>Downloads:</h6><ul> <li><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2023/01/Co_trzeba_umiec_z_gramatyki_na_poziomie_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Co_trzeba_umiec_z_gramatyki_na_poziomie_B1.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2023/01/Co_trzeba_umiec_z_gramatyki_na_poziomie_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a></li> </ul> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2023/01/Co_trzeba_umiec_z_gramatyki_na_poziomie_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Co_trzeba_umiec_z_gramatyki_na_poziomie_B1_PDF</a> Ten podkast powstał z myślą o osobach, które chciałyby przygotować się do egzaminu certyfikatowego na poziomie B1 i zastanawiają się, jakie zagadnienia gramatyczne trzeba znać na tym poziomie. Co trzeba umieć odmieniać? Jak już doskonale wiecie, język polski uwielbia odmianę. Co trzeba umieć odmieniać na poziomie B1? Zacznijmy od rzeczowników. • Powinniście znać odmianę w liczbie pojedynczej i mnogiej takich rzeczowników jak na przykład: „mama”, „koleżanka”, „pani”, „miłość”, „noc” czy „rzecz”. Mowa tu o rzeczownikach rodzaju żeńskiego zakończonych na -a, -i oraz na spółgłoskę. Musicie też umieć odmieniać rzeczowniki rodzaju męskiego – zakończone na spółgłoskę, na przykład „rower”, „samochód”, „telefon”, oraz na samogłoskę, na przykład „kolega” lub „artysta”. Obowiązuje was też odmiana nazw narodowości. Często trudności sprawia wam mianownik rzeczowników męskoosobowych w liczbie mnogiej, na przykład „aktorzy”, „lekarze”, „prawnicy”, „studenci”. Podczas przygotowań do egzaminu poszukajcie ćwiczeń na ten temat. • Nie zapominajcie też o rodzaju nijakim. Ten rodzaj mają takie słowa jak na przykład „miasto”, „serce” lub „muzeum”. Ich odmianę też musicie znać. • Szczególną uwagę zwróćcie na rzeczowniki o nieregularnej odmianie (na przykład „dzień”, „tydzień”, „rok”, „przyjaciel”, „człowiek”). • Zawsze pamiętajcie o alternacjach, czyli zmianach liter przy odmianie, na przykład mówimy: „To jest duże miasto”, ale: „Mieszkam w dużym mieście”. • Na poziomie B1 powinniście też umieć odmieniać nazwy własne, takie jak nazwy miast i imiona, a także nazwiska zakończone na -ski, -ska, -cki, -cka, na przykład Kowalski, Nowicka. Trzeba też znać odmianę rzeczowników typu „imię” i „zwierzę”. Co oprócz rzeczowników? • Powinniście umieć odmieniać przymiotniki w liczbie pojedynczej i mnogiej. Musicie znać pełną odmianę przymiotników na przykład takich jak „mały”, „duży”, „drogi”, „tani” i innych. • Jak wiecie, w języku polskim odmieniają się też zaimki. Powinniście znać odmianę zaimków osobowych („ja”, „ty”, „on”, „ona”, „ono”, „my”, „wy”, „oni”, „one”), wskazujących („ten”, „ta”, „to”), dzierżawczych („mój/moja/moje”, „twój/twoja/twoje, „nasz/nasza/nasze” i „wasz/ wasza/wasze”), nieokreślonych („ktoś, coś”), przeczących („nikt, nic”) oraz pytajnych („kto?”, „co?”, „jaki/jaka/jakie?”, „który/która/które?”, „czyj/czyja/czyje?”). • Jeśli chodzi o liczebniki, na poziomie B1 trzeba znać formy mianownika liczebników głównych (ale bez form męskoosobowych), na przykład „jeden/jedna/jedno”, „dwa/dwie”, „pięć”, „siedem”, „osiem” itd. oraz odmianę liczebników porządkowych. Liczebniki porządkowe to na przykład „pierwszy/pierwsza/pierwsze”, „drugi/druga/drugie”, „trzeci/trzecia/trzecie” itd. Czasownik Teraz powiem kilka słów o czasowniku. • Na poziomie B1 trzeba znać odmianę czasowników w czasie teraźniejszym we wszystkich koniugacjach (na przykład „mieszkam, mieszkasz”, „umiem, umiesz”, „lubię, lubisz”, „tańczę, tańczysz”, „biorę, bierzesz” itd.). Powinniście znać także czas przeszły (aspekt dokonany i niedokonany) oraz przyszły – prosty (na przykład „pójdę”, „zjemy”, „wrócicie”) i złożony (na przykład „będę studiowała”, „będziemy pracować”). • Jeśli chodzi o inne tryby, już na poziomie A2 poznajecie tryb rozkazujący (na przykład „Zrób to!”, „Chodźmy!”) i przypuszczający (na przykład „Chciałbym mieć więcej czasu”, „Mogłabyś otworzyć okno?”. Na poziomie B1 ta wiedza powinna być już ugruntowana. Musicie też umieć używać trybu przypuszczającego w zdaniach warunkowych, na przykład: „Gdybym był zdrowy, wyszedłbym na dwór”, „Gdybym była bogata, kupiłabym nowe mieszkanie”. • Na poziomie B1 powinniście też znać następujące formy nieosobowe: można, warto, trzeba, należy. • Nie zapominajcie o czasownikach ruchu, które czasami sprawiają wam trudności, oraz o bardzo ważnej rekcji czasownika. Rekcja informuje, z jakim przypadkiem łączy się określony czasownik – czasem z przyimkiem, czasem bez, na przykład „potrzebować” + dopełniacz, „myśleć o” + miejscownik, „wybierać” + biernik. Inne tematy • Na poziomie B1 powinniście też znać stopniowanie przymiotników, na przykład „drogi – droższy – najdroższy”, „mały – mniejszy – najmniejszy”, i przysłówków, na przykład „dobrze – lepiej – najlepiej”, „źle – gorzej – najgorzej”). Musicie też umieć tworzyć przysłówki od przymiotników, na przykład „wspaniały &gt; wspaniale”, „dobry &gt; dobrze”. • Powinniście znać nazwy czynności w postaci rzeczowników odczasownikowych, na przykład „gotowanie”, „sprzątanie”, „pisanie” oraz umieć je odmieniać. Te rzeczowniki są rodzaju nijakiego i odmieniają się jak słowo „serce”. • Chciałabym jeszcze wspomnieć o składni – ważnym zagadnieniem na poziomie B1 są zdania złożone. Powstają one przy użyciu spójników, na przykład „a”, „i”, „żeby”, „albo”, „lecz”, „ale”, „ponieważ”, „dlatego”, „choć”, „chociaż”, „jednak”, „więc”, „że”, „żeby”, „aby” i tak dalej. Te zdania są szczególnie ważne w wypowiedziach pisemnych – na egzaminie certyfikatowym w części Pisanie dostajecie punkty między innymi za bogatą składnię. Na koniec chciałabym powiedzieć, że możecie przygotować się do egzaminu certyfikatowego z moją książką „Polski na B1”. Znajdziecie w niej 7 przykładowych egzaminów. Zapraszam: Książkę w wersji papierowej można kupić tutaj: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a> Książkę w wersji elektronicznej (PDF) można kupić tutaj: <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/co-trzeba-umiec-z-gramatyki-na-poziomie-b1-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Co trzeba umieć z gramatyki na poziomie B1? / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Co trzeba umieć z gramatyki na poziomie B1? / B1

Downloads: Pisanie_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3 DownloadPisanie_egzamin_certyfikatowy_B1_PDFZapraszamy do wysłuchania kolejnej części cyklu na temat egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego na poziomie B1. Dziś opowiem Wam o części Pisanie.Pisanie jest uważane przez wielu zdających za najtrudniejszą część egzaminu. Dlaczego? Otóż wielu z Was po prostu nie pisze na co dzień po polsku albo nigdy się tego nie uczyliście. Często na lekcjach polskiego piszecie bardzo mało lub wcale. To wszystko sprawia, że na egzaminie pisanie jest dla Was dużym wyzwaniem.Jak wygląda pisanie na poziomie B1? Ta część egzaminu trwa 75 minut. Waszym zadaniem jest napisanie dwóch tekstów – krótszego i dłuższego. Macie do wyboru trzy zestawy – w każdym z nich są dwa teksty. Najpierw musicie wybrać jeden zestaw, a potem napisać oba teksty z tego zestawu (a i b). To bardzo ważne, aby nie mieszać tekstów z różnych zestawów.Jakie teksty musicie napisać na egzaminie? Krótszy tekst powinien mieć od 25 do 50 słów, a dłuższy – od 150 do 175 słów. Liczba słów jest podana obok tematu. Pamiętajcie, że za długość tekstu dostajecie punkty. Nie piszcie ani za dużo, ani za mało. Margines błędu to 10%. To znaczy, że jeśli napiszecie maksymalnie o 10 procent za długi lub za krótki tekst, egzaminator nie odejmie wam punktów.Podczas przygotowań do egzaminu spróbujcie nauczyć się pisać teksty o wymaganej długości. Najpierw liczcie słowa, ale potem starajcie się tego nie robić, tylko zapamiętajcie, ile mniej więcej powinny zająć Wasze teksty. Niektórzy radzą, żeby liczyć słowa na egzaminie. Ci, którzy piszą szybko, zdążą to zrobić, ale dla innych może to być stresujące. Niech każdy z Was sam wybierze najwygodniejszy dla siebie sposób.Omówię teraz w kilku słowach typy tekstów egzaminacyjnych. W formach krótkich mogą się pojawić:• pozdrowienia (na przykład z wakacji),• życzenia (na przykład z okazji urodzin),• zaproszenie (na przykład na imprezę, na wystawę),• ogłoszenie (na przykład o sprzedaży mieszkania),• zawiadomienie (na przykład o zebraniu w szkole).Dłuższym tekstem może być:• list (oficjalny lub nieoficjalny, na przykład list do przyjaciela/przyjaciółki o wskazanej treści),• opis miejsca, osoby lub przedmiotu (np. opis miejsca, w którym lubicie spędzać urlop, opis przyjaciela/przyjaciółki, opis obrazu),• charakterystyka osoby (na przykład ulubionego aktora / ulubionej aktorki),• opowiadanie (na przykład fikcyjna historia miłosna),• sprawozdanie (na przykład z wycieczki),• recenzja (na przykład książki lub filmu),• esej (wypowiedź, w której wyrażacie swoje opinie i podajecie argumenty, na przykład temat eseju może brzmieć: „Internet jest niezbędny w dzisiejszym życiu”).Każdy typ tekstu ma określoną formę i w każdym powinny się znaleźć określone struktury (na przykład w liście musi być zwrot do adresata i podpis). Pisanie trzeba więc ćwiczyć – zachęcam do pracy z nauczycielem.W mojej książce Polski na B1 znajdziecie przykładowe tematy, jakie mogą pojawić się na egzaminie w części Pisanie:Książka w wersji papierowej jest dostępna tutaj:Polski na B1Książka w wersji elektronicznej (PDF) jest dostępna tutaj:Polski na B1. E-book (PDF)Artykuł Pisanie – egzamin certyfikatowy / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<h6>Downloads:</h6><ul> <li><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2022/10/Pisanie_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Pisanie_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2022/10/Pisanie_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a></li></ul><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2022/10/Pisanie_egzamin_certyfikatowy_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Pisanie_egzamin_certyfikatowy_B1_PDF</a>Zapraszamy do wysłuchania kolejnej części cyklu na temat egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego na poziomie B1. Dziś opowiem Wam o części Pisanie. Pisanie jest uważane przez wielu zdających za najtrudniejszą część egzaminu. Dlaczego? Otóż wielu z Was po prostu nie pisze na co dzień po polsku albo nigdy się tego nie uczyliście. Często na lekcjach polskiego piszecie bardzo mało lub wcale. To wszystko sprawia, że na egzaminie pisanie jest dla Was dużym wyzwaniem. Jak wygląda pisanie na poziomie B1? Ta część egzaminu trwa 75 minut. Waszym zadaniem jest napisanie dwóch tekstów – krótszego i dłuższego. Macie do wyboru trzy zestawy – w każdym z nich są dwa teksty. Najpierw musicie wybrać jeden zestaw, a potem napisać oba teksty z tego zestawu (a i b). To bardzo ważne, aby nie mieszać tekstów z różnych zestawów. Jakie teksty musicie napisać na egzaminie? Krótszy tekst powinien mieć od 25 do 50 słów, a dłuższy – od 150 do 175 słów. Liczba słów jest podana obok tematu. Pamiętajcie, że za długość tekstu dostajecie punkty. Nie piszcie ani za dużo, ani za mało. Margines błędu to 10%. To znaczy, że jeśli napiszecie maksymalnie o 10 procent za długi lub za krótki tekst, egzaminator nie odejmie wam punktów. Podczas przygotowań do egzaminu spróbujcie nauczyć się pisać teksty o wymaganej długości. Najpierw liczcie słowa, ale potem starajcie się tego nie robić, tylko zapamiętajcie, ile mniej więcej powinny zająć Wasze teksty. Niektórzy radzą, żeby liczyć słowa na egzaminie. Ci, którzy piszą szybko, zdążą to zrobić, ale dla innych może to być stresujące. Niech każdy z Was sam wybierze najwygodniejszy dla siebie sposób.Omówię teraz w kilku słowach typy tekstów egzaminacyjnych. W formach krótkich mogą się pojawić: • pozdrowienia (na przykład z wakacji), • życzenia (na przykład z okazji urodzin), • zaproszenie (na przykład na imprezę, na wystawę), • ogłoszenie (na przykład o sprzedaży mieszkania), • zawiadomienie (na przykład o zebraniu w szkole).Dłuższym tekstem może być: • list (oficjalny lub nieoficjalny, na przykład list do przyjaciela/przyjaciółki o wskazanej treści), • opis miejsca, osoby lub przedmiotu (np. opis miejsca, w którym lubicie spędzać urlop, opis przyjaciela/przyjaciółki, opis obrazu), • charakterystyka osoby (na przykład ulubionego aktora / ulubionej aktorki), • opowiadanie (na przykład fikcyjna historia miłosna), • sprawozdanie (na przykład z wycieczki), • recenzja (na przykład książki lub filmu), • esej (wypowiedź, w której wyrażacie swoje opinie i podajecie argumenty, na przykład temat eseju może brzmieć: „Internet jest niezbędny w dzisiejszym życiu”).Każdy typ tekstu ma określoną formę i w każdym powinny się znaleźć określone struktury (na przykład w liście musi być zwrot do adresata i podpis). Pisanie trzeba więc ćwiczyć – zachęcam do pracy z nauczycielem.W mojej książce <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1</a> znajdziecie przykładowe tematy, jakie mogą pojawić się na egzaminie w części Pisanie:Książka w wersji papierowej jest dostępna tutaj:<a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank"></a><a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1</a>Książka w wersji elektronicznej (PDF) jest dostępna tutaj:<blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote>Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/pisanie-egzamin-certyfikatowy-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Pisanie – egzamin certyfikatowy / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Pisanie – egzamin certyfikatowy / B1

Downloads: Mowienie_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3 Download  Mówienie_egzamin_certyfikatowy_B1_PDF Zapraszamy do wysłuchania kolejnej części cyklu na temat egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego na poziomie B1. Dziś opowiem Wam o Mówieniu.Jak wygląda ta część egzaminu? Na poziomie B1 Mówienie trwa maksymalnie 15 minut. Najpierw musisz wylosować jeden z trzech zestawów egzaminacyjnych, po czym masz kilka minut na przygotowanie. W tym czasie powinieneś/powinnaś dokładnie przeczytać polecenia do zadań i zastanowić się, co powiesz przed komisją. Możesz robić notatki, ale przede wszystkim przemyśl swoje wypowiedzi. Każdy zestaw składa się z trzech zadań. Pamiętaj, aby wykonać wszystkie trzy. Pierwsze zadanie to opis fotografii. Powinieneś/powinnaś jak najdokładniej opisać fotografię, którą widzisz, i przedstawioną na niej sytuację. Jak sformułować swoją wypowiedź?• Zastanów się, kto jest na zdjęciu. Powiedz jak najwięcej o przedstawionych osobach – jak wyglądają, w co są ubrane i co robią. Powiedz, jakie emocje widać na zdjęciu – czy przedstawiona osoba jest szczęśliwa, smutna, zdenerwowana itp.• Opisz otoczenie. Powiedz, gdzie znajdują się przedstawione osoby i jakie przedmioty widać na zdjęciu. Jeśli osoby na zdjęciu są we wnętrzu, opisz pomieszczenie (czy to jest pokój, kuchnia, biuro, szkoła, sklep i jak wygląda?). Jeśli przedstawiona scena dzieje się na dworze, powiedz, jaka jest pogoda.• Wskazówka: w opisie zdjęcia używaj wyrażeń: „Na pierwszym planie…”, „Na drugim planie…”. Drugie zadanie też jest monologiem, jednak tutaj musisz wyrazić swoją opinię na podany temat lub coś opisać. Przykładowe tematy monologu to:• Jakie są skuteczne metody uczenia się języków obcych? Proszę przedstawić swoją opinię na ten temat.• Proszę opisać osobę, która jest Pani/Panu szczególnie bliska. Proszę uzasadnić swój wybór. Trzecie zadanie polega na odegraniu scenki z egzaminatorem, a więc jest to dialog. Role są opisane w poleceniu. Zanim zaczniesz, zastanów się, czy dialog ma być oficjalny, czy nieoficjalny – od tego zależą formy, których użyjesz. Przykładowe tematy dialogu to:• Proszę zadzwonić do szkoły językowej Akademia Polskiego i zapytać o najbliższy kurs języka polskiego (terminy, ceny, wolne miejsca).• Pani/Pana koleżanka jest chora. Proszę do niej zadzwonić, zapytać, jak się czuje, i zaproponować pomoc w zrobieniu i przyniesieniu zakupów. Egzamin ustny to dla Ciebie prawdopodobnie stresująca sytuacja. Postaraj się jednak nie denerwować, ponieważ wtedy łatwiej popełniać błędy. Egzaminatorzy są nastawieni przyjaźnie, więc nie stresuj się! Trzymam kciuki!Jeśli chcesz dobrze przygotować się do egzaminu certyfikatowego na poziomie B1, możesz skorzystać z mojej książki „Polski na B1″, która właśnie się ukazała. Zapraszam! Książka jest dostępna tutaj: https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307 Tutaj możesz zobaczyć darmowy fragment: https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/templates/images/files/47273/1635346315-polski-na-b1-przykladowe-strony-354307.pdf A tu posłuchasz przykładowych nagrań: https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/templates/images/files/47273/1638348755-polski-na-b1-nagrania-mp3-darmowy-fragment.mp3  Słownictwo: losować (losuję, losujesz) / wylosować (wylosuję, wylosujesz) – ciągnąć, wybierać coś, na przykład zestaw egzaminacyjnyzestaw – coś, co tworzy pewną całość, na przykład zestaw pytań egzaminacyjnychprzemyśleć (przemyślę, przemyślisz) – zastanowić się nad czymś (czasownik dokonany)formułować (formułuję, formułujesz) / sformułować (sformułuję, sformułujesz) wypowiedź – wyrażać coś słowamiotoczenie – to, co jest wokół naswnętrze – to, co jest wewnątrz czegoś, na przykład budynku, tutaj: pomieszczenie, pokójdzieje się na dworze – ma miejsce na zewnątrz, nie we wnętrzuwyrażenie – słowa, które tworzą całość, coś razem znaczą, są używane razemwyrażać (wyrażam, wyrażasz) / wyrazić (wyrażę, wyrazisz) swoją opinię – powiedzieć to, co się myśli na jakiś tematskuteczny – efektywny; taki, który daje dobre rezultatyszczególnie – zwłaszczaodegranie scenki – udawanie jakiejś sytuacji, wejście w rolę aktora lub aktorkistarać się (staram się, starasz się) / postarać się (postaram się, postarasz się) – próbować, robić coś, aby coś osiągnąćnastawiony przyjaźnie – taki, który ma do kogoś pozytywny stosunekukazywać się, czasownik używany w 3. osobie (ukazuje się, ukazują się) / ukazać się (ukaże się, ukażą się) – o jakimś materiale, na przykład książce lub filmie: zostać opublikowanym Polski na B1. E-book (PDF) Artykuł Mówienie – egzamin certyfikatowy / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<h6>Downloads:</h6><ul> <li><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/12/Mowienie_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Mowienie_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/12/Mowienie_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a></li> </ul> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/12/Mowienie_egzamin_certyfikatowy_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Mówienie_egzamin_certyfikatowy_B1_PDF</a> Zapraszamy do wysłuchania kolejnej części cyklu na temat egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego na poziomie B1. Dziś opowiem Wam o Mówieniu. Jak wygląda ta część egzaminu? Na poziomie B1 Mówienie trwa maksymalnie 15 minut. Najpierw musisz wylosować jeden z trzech zestawów egzaminacyjnych, po czym masz kilka minut na przygotowanie. W tym czasie powinieneś/powinnaś dokładnie przeczytać polecenia do zadań i zastanowić się, co powiesz przed komisją. Możesz robić notatki, ale przede wszystkim przemyśl swoje wypowiedzi. Każdy zestaw składa się z trzech zadań. Pamiętaj, aby wykonać wszystkie trzy. Pierwsze zadanie to opis fotografii. Powinieneś/powinnaś jak najdokładniej opisać fotografię, którą widzisz, i przedstawioną na niej sytuację. Jak sformułować swoją wypowiedź? • Zastanów się, kto jest na zdjęciu. Powiedz jak najwięcej o przedstawionych osobach – jak wyglądają, w co są ubrane i co robią. Powiedz, jakie emocje widać na zdjęciu – czy przedstawiona osoba jest szczęśliwa, smutna, zdenerwowana itp. • Opisz otoczenie. Powiedz, gdzie znajdują się przedstawione osoby i jakie przedmioty widać na zdjęciu. Jeśli osoby na zdjęciu są we wnętrzu, opisz pomieszczenie (czy to jest pokój, kuchnia, biuro, szkoła, sklep i jak wygląda?). Jeśli przedstawiona scena dzieje się na dworze, powiedz, jaka jest pogoda. • Wskazówka: w opisie zdjęcia używaj wyrażeń: „Na pierwszym planie…”, „Na drugim planie…”. Drugie zadanie też jest monologiem, jednak tutaj musisz wyrazić swoją opinię na podany temat lub coś opisać. Przykładowe tematy monologu to: • Jakie są skuteczne metody uczenia się języków obcych? Proszę przedstawić swoją opinię na ten temat. • Proszę opisać osobę, która jest Pani/Panu szczególnie bliska. Proszę uzasadnić swój wybór. Trzecie zadanie polega na odegraniu scenki z egzaminatorem, a więc jest to dialog. Role są opisane w poleceniu. Zanim zaczniesz, zastanów się, czy dialog ma być oficjalny, czy nieoficjalny – od tego zależą formy, których użyjesz. Przykładowe tematy dialogu to: • Proszę zadzwonić do szkoły językowej Akademia Polskiego i zapytać o najbliższy kurs języka polskiego (terminy, ceny, wolne miejsca). • Pani/Pana koleżanka jest chora. Proszę do niej zadzwonić, zapytać, jak się czuje, i zaproponować pomoc w zrobieniu i przyniesieniu zakupów. Egzamin ustny to dla Ciebie prawdopodobnie stresująca sytuacja. Postaraj się jednak nie denerwować, ponieważ wtedy łatwiej popełniać błędy. Egzaminatorzy są nastawieni przyjaźnie, więc nie stresuj się! Trzymam kciuki! Jeśli chcesz dobrze przygotować się do egzaminu certyfikatowego na poziomie B1, możesz skorzystać z mojej książki „Polski na B1″, która właśnie się ukazała. Zapraszam! Książka jest dostępna tutaj: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a> Tutaj możesz zobaczyć darmowy fragment: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/templates/images/files/47273/1635346315-polski-na-b1-przykladowe-strony-354307.pdf" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/templates/images/files/47273/1635346315-polski-na-b1-przykladowe-strony-354307.pdf</a> A tu posłuchasz przykładowych nagrań: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/templates/images/files/47273/1638348755-polski-na-b1-nagrania-mp3-darmowy-fragment.mp3" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/templates/images/files/47273/1638348755-polski-na-b1-nagrania-mp3-darmowy-fragment.mp3</a> <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank"></a> Słownictwo: losować (losuję, losujesz) / wylosować (wylosuję, wylosujesz) – ciągnąć, wybierać coś, na przykład zestaw egzaminacyjny zestaw – coś, co tworzy pewną całość, na przykład zestaw pytań egzaminacyjnych przemyśleć (przemyślę, przemyślisz) – zastanowić się nad czymś (czasownik dokonany) formułować (formułuję, formułujesz) / sformułować (sformułuję, sformułujesz) wypowiedź – wyrażać coś słowami otoczenie – to, co jest wokół nas wnętrze – to, co jest wewnątrz czegoś, na przykład budynku, tutaj: pomieszczenie, pokój dzieje się na dworze – ma miejsce na zewnątrz, nie we wnętrzu wyrażenie – słowa, które tworzą całość, coś razem znaczą, są używane razem wyrażać (wyrażam, wyrażasz) / wyrazić (wyrażę, wyrazisz) swoją opinię – powiedzieć to, co się myśli na jakiś temat skuteczny – efektywny; taki, który daje dobre rezultaty szczególnie – zwłaszcza odegranie scenki – udawanie jakiejś sytuacji, wejście w rolę aktora lub aktorki starać się (staram się, starasz się) / postarać się (postaram się, postarasz się) – próbować, robić coś, aby coś osiągnąć nastawiony przyjaźnie – taki, który ma do kogoś pozytywny stosunek ukazywać się, czasownik używany w 3. osobie (ukazuje się, ukazują się) / ukazać się (ukaże się, ukażą się) – o jakimś materiale, na przykład książce lub filmie: zostać opublikowanym <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/mowienie-egzamin-certyfikatowy-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Mówienie – egzamin certyfikatowy / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Mówienie – egzamin certyfikatowy / B1

Polski_na_B1_B1.mp3 Download  Polski_na_B1_B1_PDF  Zobacz książkę: https://polishbookstore.pl/templates/images/files/44350/1635346315-polski-na-b1-przykladowe-strony.pdf Kup książkę w wersji papierowej:https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307 Kup książkę w wersji elektronicznej (PDF): Polski na B1. E-book (PDF) Nie mogłam się doczekać… i jest! Właśnie trzymam przed sobą swoją książkę „Polski na B1″. To niezwykłe uczucie widzieć owoce swojej pracy. Czuję radość i dumę, że udało mi się doprowadzić ten projekt do końca, ale też tremę, bo jeszcze nie wiem, czy książka Ci się spodoba. Mam wielką nadzieję, że tak! A przede wszystkim liczę na to, że będzie dla Ciebie praktyczną pomocą, przydatną w przygotowaniach do egzaminu.Napisałam tę książkę z myślą o wszystkich, którzy chcą zdawać egzamin certyfikatowy z języka polskiego jako obcego na poziomie B1 (w grupie dostosowanej do potrzeb osób dorosłych). Książka przyda się także nauczycielom, którzy pomagają swoim uczniom w przygotowaniach.Sama jestem egzaminatorką i widzę podczas każdej sesji, jak duży stres towarzyszy zdającym. Nic dziwnego – egzamin to dla nich ważne wydarzenie, ponieważ certyfikat jest im potrzebny do konkretnych celów związanych między innymi z życiem w Polsce. Mam nadzieję, że moja książka pomoże każdemu zdającemu zmniejszyć stres i przystąpić do egzaminu z wiarą we własne siły.„Polski na B1″ to publikacja licząca 160 stron, która składa się z siedmiu przykładowych egzaminów. Każdy z nich jest podzielony na: Rozumienie ze słuchu, Rozumienie tekstów pisanych, Poprawność gramatyczną, Pisanie i Mówienie. W każdym module znajdziesz takie same typy zadań, jakie występują na egzaminie. Dzięki tej symulacji poczujesz się pewniej – przećwiczysz rozwiązywanie zadań egzaminacyjnych, a przy okazji poprawisz swoją znajomość języka polskiego. Poszerzysz słownictwo oraz powtórzysz zagadnienia, które sprawiają Ci kłopot. Chciałam też, aby teksty pojawiające się w książce miały różnorodną tematykę i były ciekawe. Poruszam więc takie zagadnienia jak: pobyt na Erasmusie, praca w korporacji, podróże do różnych krajów, ekologia, sposoby zapobiegania infekcjom, radzenie sobie ze stresem, nauka zdalna, polska kuchnia, mieszkanie w dużym mieście, kontakt z naturą, kupowanie ubrań, praca na własny rachunek, marzenia o budowie domu, dwujęzyczność u dzieci, oszczędzanie czasu, nowe kierunki studiów, Nagroda Nobla, organizacja ślubu, czytanie blogów, praca ambasadora i wiele, wiele innych.Książka została tak skonstruowana, aby zadania z modułów Rozumienie ze słuchu, Rozumienie tekstów pisanych i Poprawność gramatyczna można było rozwiązywać samodzielnie. Do książki dołączone są nagrania w formie pików mp3, które możesz ściągnąć, wchodząc na link podany we wstępie do książki. Na końcu książki znajduje się transkrypcja wszystkich nagrań oraz odpowiedzi do zadań, co ułatwi Ci samodzielną pracę. Pisanie i Mówienie najlepiej jest ćwiczyć z nauczycielem lub nauczycielką.Oprócz zestawów zawartych w siedmiu przykładowych egzaminach na końcu publikacji znajduje się 15 dodatkowych zestawów do ćwiczenia mówienia. Ponadto w całej książce znajdziesz wiele przydatnych wskazówek dotyczących przygotowań do egzaminu oraz informacji o jego przebiegu. Jeśli chcesz zobaczyć przykładowy fragment książki, zajrzyj na stronę księgarni: https://polishbookstore.pl/templates/images/files/44350/1635346315-polski-na-b1-przykladowe-strony.pdf https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307  Polski na B1. E-book (PDF) Artykuł Moja książka – Polski na B1 / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/11/Polski_na_B1_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Polski_na_B1_B1.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/11/Polski_na_B1_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/11/Polski_na_B1_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Polski_na_B1_B1_PDF</a> Zobacz książkę: <a href=" https://polishbookstore.pl/templates/images/files/44350/1635346315-polski-na-b1-przykladowe-strony.pdf" rel="nofollow" target="_blank">https://polishbookstore.pl/templates/images/files/44350/1635346315-polski-na-b1-przykladowe-strony.pdf</a> Kup książkę w wersji papierowej: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a> Kup książkę w wersji elektronicznej (PDF): <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote> Nie mogłam się doczekać… i jest! Właśnie trzymam przed sobą swoją książkę „Polski na B1″. To niezwykłe uczucie widzieć owoce swojej pracy. Czuję radość i dumę, że udało mi się doprowadzić ten projekt do końca, ale też tremę, bo jeszcze nie wiem, czy książka Ci się spodoba. Mam wielką nadzieję, że tak! A przede wszystkim liczę na to, że będzie dla Ciebie praktyczną pomocą, przydatną w przygotowaniach do egzaminu. Napisałam tę książkę z myślą o wszystkich, którzy chcą zdawać egzamin certyfikatowy z języka polskiego jako obcego na poziomie B1 (w grupie dostosowanej do potrzeb osób dorosłych). Książka przyda się także nauczycielom, którzy pomagają swoim uczniom w przygotowaniach. Sama jestem egzaminatorką i widzę podczas każdej sesji, jak duży stres towarzyszy zdającym. Nic dziwnego – egzamin to dla nich ważne wydarzenie, ponieważ certyfikat jest im potrzebny do konkretnych celów związanych między innymi z życiem w Polsce. Mam nadzieję, że moja książka pomoże każdemu zdającemu zmniejszyć stres i przystąpić do egzaminu z wiarą we własne siły. „Polski na B1″ to publikacja licząca 160 stron, która składa się z siedmiu przykładowych egzaminów. Każdy z nich jest podzielony na: Rozumienie ze słuchu, Rozumienie tekstów pisanych, Poprawność gramatyczną, Pisanie i Mówienie. W każdym module znajdziesz takie same typy zadań, jakie występują na egzaminie. Dzięki tej symulacji poczujesz się pewniej – przećwiczysz rozwiązywanie zadań egzaminacyjnych, a przy okazji poprawisz swoją znajomość języka polskiego. Poszerzysz słownictwo oraz powtórzysz zagadnienia, które sprawiają Ci kłopot. Chciałam też, aby teksty pojawiające się w książce miały różnorodną tematykę i były ciekawe. Poruszam więc takie zagadnienia jak: pobyt na Erasmusie, praca w korporacji, podróże do różnych krajów, ekologia, sposoby zapobiegania infekcjom, radzenie sobie ze stresem, nauka zdalna, polska kuchnia, mieszkanie w dużym mieście, kontakt z naturą, kupowanie ubrań, praca na własny rachunek, marzenia o budowie domu, dwujęzyczność u dzieci, oszczędzanie czasu, nowe kierunki studiów, Nagroda Nobla, organizacja ślubu, czytanie blogów, praca ambasadora i wiele, wiele innych. Książka została tak skonstruowana, aby zadania z modułów Rozumienie ze słuchu, Rozumienie tekstów pisanych i Poprawność gramatyczna można było rozwiązywać samodzielnie. Do książki dołączone są nagrania w formie pików mp3, które możesz ściągnąć, wchodząc na link podany we wstępie do książki. Na końcu książki znajduje się transkrypcja wszystkich nagrań oraz odpowiedzi do zadań, co ułatwi Ci samodzielną pracę. Pisanie i Mówienie najlepiej jest ćwiczyć z nauczycielem lub nauczycielką. Oprócz zestawów zawartych w siedmiu przykładowych egzaminach na końcu publikacji znajduje się 15 dodatkowych zestawów do ćwiczenia mówienia. Ponadto w całej książce znajdziesz wiele przydatnych wskazówek dotyczących przygotowań do egzaminu oraz informacji o jego przebiegu. Jeśli chcesz zobaczyć przykładowy fragment książki, zajrzyj na stronę księgarni: <a href="https://polishbookstore.pl/templates/images/files/44350/1635346315-polski-na-b1-przykladowe-strony.pdf" rel="nofollow" target="_blank">https://polishbookstore.pl/templates/images/files/44350/1635346315-polski-na-b1-przykladowe-strony.pdf</a> <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a> <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank"></a> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/moja-ksiazka-polski-na-b1-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Moja książka – Polski na B1 / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Moja książka – Polski na B1 / B1

Downloads: Rozumienie_ze_sluchu_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3 DownloadRozumienie_ze_sluchu_egzamin_certyfikatowy_B1_PDF.pdfZapraszamy do wysłuchania kolejnej części cyklu na temat egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego na poziomie B1. Dziś opowiem Wam o module Rozumienie ze słuchu. Zwykle od niego zaczyna się część pisemna egzaminu.Rozumienie ze słuchu trwa około 30 minut. Nagranie jest odtwarzane w sali egzaminacyjnej. Jeśli nie słyszysz go dobrze, od razu poinformuj o tym egzaminatora, ponieważ może to wpłynąć na twój wynik z tego modułu!W Rozumieniu ze słuchu musisz rozwiązać pięć zadań. W zadaniu pierwszym nagranie jest odtwarzane tylko jeden raz. W pozostałych zadaniach słuchasz nagrań dwa razy.Na czym polegają zadania w tym module?W zadaniu pierwszym wysłuchasz bardzo krótkich wypowiedzi. Na ich podstawie musisz wybrać odpowiedź a, b lub c, w której określisz na przykład, kto jest autorem tych słów, jakie jest ich znaczenie, jaki to typ wypowiedzi albo gdzie można ją usłyszeć. Podam prosty przykład. Wyobraźmy sobie, że w nagraniu lektor lub lektorka mówi:Moim zdaniem powinieneś przemyśleć tę decyzję.W arkuszu egzaminacyjnym jest napisane:Ta wypowiedź toa) nakaz.b) rada.c) życzenie.Prawidłowa odpowiedź to b), ponieważ ktoś próbuje komuś doradzić, aby jeszcze się zastanowił, zanim podejmie decyzję, a więc jest to rada.W zadaniu drugim wysłuchasz bardzo krótkich dialogów i na ich podstawie musisz wybrać odpowiedź a, b lub c. Posłuchaj przykładu:– Ewa, przyjdziesz do Marka na imprezę?– Niestety nie, jestem już umówiona.W arkuszu egzaminacyjnym jest napisane:Z tego dialogu wynika, żea) Ewa ma inne plany na dzień, kiedy jest impreza u Marka.b) Marek nie zaprosił Ewy na imprezę.c) Ewa potwierdza, że będzie u Marka na imprezie.Prawidłowa odpowiedź to a). Ewa mówi, że nie będzie jej na imprezie, bo jest już umówiona, a więc ma inne plany. Odpowiedź a) oddaje sens słów Ewy.W zadaniu trzecim wysłuchasz dłuższej wypowiedzi. Może to być dialog (na przykład wywiad) albo monolog. Musisz zdecydować, czy zdania podane w arkuszu egzaminacyjnym są zgodne z tekstem, czy nie. Odpowiedzi trzeba zaznaczyć w tabeli.W zadaniu czwartym wysłuchasz wypowiedzi czterech osób. Na ich podstawie w arkuszu egzaminacyjnym musisz podać, która osoba (numer 1, 2, 3 lub 4) podaje określoną informację lub opinię. Uwaga! Jedna osoba może podawać więcej niż jedną opinię lub informację. Zadanie czwarte może też polegać na łączeniu informacji z kolumny I z informacjami z kolumny II.Zadanie piąte przez wielu zdających jest uważane za najłatwiejsze. Polega na dopasowaniu wypowiedzi do zdjęć.Pamiętaj, że w każdym zadaniu podany jest przykład. Przeczytaj go, aby ułatwić sobie rozwiązanie zadania. Nie zostawiaj żadnego podpunktu bez odpowiedzi, ponieważ w ten sposób stracisz szansę na zdobycie punktu.Jeśli chcesz poćwiczyć rozwiązywanie zadań egzaminacyjnych, możesz skorzystać z mojej książki Polski na B1, która ukaże się już wkrótce – pod koniec listopada. Zapraszam serdecznie: https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307.Książkę można już kupić! Zapraszam serdecznie: https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307Słownictwo:kolejny – następnyodtwarzany – emitowany (tutaj: o nagraniu)wpływać na (wpływam, wpływasz) / wpłynąć na (wpłynę, wpłyniesz) + B. – oddziaływać, mieć wpływ, przyczyniać sięwynik – rezultatrozwiązywać (rozwiązuję, rozwiązujesz) / rozwiązać (rozwiążę, rozwiążesz) – tutaj: robić (o ćwiczeniach)polegać na, tutaj: czasownik używany w 3. osobie (polega, polegają) + Msc. – wyglądać, mieć określoną strukturę, sens, znaczenieokreślać (określam, określasz) / określić (określę, określisz) – zdecydować, podać informację, ocenićwyobrażać sobie (wyobrażam sobie, wyobrażasz sobie) / wyobrazić sobie (wyobrażę sobie, wyobrazisz sobie) – stworzyć w wyobraźni, pomyśleć o czymślektor/lektorka – tutaj: osoba, która czyta coś na głosprzemyśleć, tutaj: czasownik dokonany (przemyślę, przemyślisz) – zastanowić się nad czymśarkusz egzaminacyjny – kartki przygotowane dla osób, które zdają egzaminprawidłowy – poprawny, właściwy, dobrydoradzać (doradzam, doradzasz) / doradzić (doradzę, doradzisz) – dawać radę, sugestięrada – sugestiawynikać, czasownik używany w 3. osobie (wynika, wynikają) / wyniknąć (wyniknie, wynikną) – gdy coś z czegoś wynika, jest tego wnioskiem, rezultatempotwierdzać (potwierdzam, potwierdzasz) / potwierdzić (potwierdzę, potwierdzisz) – mówić, że coś jest prawdą, właściwą informacjąoddawać sens, czasownik używany w 3. osobie (oddaje, oddają) sens / oddać (odda, oddadzą) sens – wyrażać sens, znaczeniewywiad – rozmowa dziennikarza/dziennikarki często ze znaną osobązgodny – tutaj: taki, który zgadza się z czymś, wynika z czegoś, na przykład odpowiedź zgodna z tekstem to taka, którą można w tym tekście znaleźćzaznaczać (zaznaczam, zaznaczasz) / zaznaczyć (zaznaczę, zaznaczysz) – wskazać coś, robiąc na tym znak, na przykład wskazać odpowiedź w ćwiczeniuokreślony – konkretny, danyłączenie – dopasowywaniezdający – ktoś, kto próbuje zdać egzaminuważany – traktowanydopasowanie – połączenie, dobraniezostawiać (zostawiam, zostawiasz) / zostawić (zostawię, zostawisz) – tutaj: zostawić podpunkt bez odpowiedzioznacza nie udzielić odpowiedzi, nie napisać jej, zostawić puste miejscepodpunkt – punkt w ćwiczeniuodejmować (odejmuję, odejmujesz) / odjąć (odejmę, odejmiesz) – tutaj: odejmowanie to działanie matematyczne, na przykład 2 minus 1błędny – nieprawidłowy, niepoprawny, złyPolski na B1. E-book (PDF)Artykuł Rozumienie ze słuchu – egzamin certyfikatowy / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<h6>Downloads:</h6><ul> <li><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/11/Rozumienie_ze_sluchu_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Rozumienie_ze_sluchu_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/11/Rozumienie_ze_sluchu_egzamin_certyfikatowy_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a></li></ul><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/11/Rozumienie_ze_sluchu_egzamin_certyfikatowy_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Rozumienie_ze_sluchu_egzamin_certyfikatowy_B1_PDF.pdf</a> Zapraszamy do wysłuchania kolejnej części cyklu na temat egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego na poziomie B1. Dziś opowiem Wam o module Rozumienie ze słuchu. Zwykle od niego zaczyna się część pisemna egzaminu. Rozumienie ze słuchu trwa około 30 minut. Nagranie jest odtwarzane w sali egzaminacyjnej. Jeśli nie słyszysz go dobrze, od razu poinformuj o tym egzaminatora, ponieważ może to wpłynąć na twój wynik z tego modułu! W Rozumieniu ze słuchu musisz rozwiązać pięć zadań. W zadaniu pierwszym nagranie jest odtwarzane tylko jeden raz. W pozostałych zadaniach słuchasz nagrań dwa razy.Na czym polegają zadania w tym module? W zadaniu pierwszym wysłuchasz bardzo krótkich wypowiedzi. Na ich podstawie musisz wybrać odpowiedź a, b lub c, w której określisz na przykład, kto jest autorem tych słów, jakie jest ich znaczenie, jaki to typ wypowiedzi albo gdzie można ją usłyszeć. Podam prosty przykład. Wyobraźmy sobie, że w nagraniu lektor lub lektorka mówi: Moim zdaniem powinieneś przemyśleć tę decyzję. W arkuszu egzaminacyjnym jest napisane: Ta wypowiedź to a) nakaz. b) rada. c) życzenie. Prawidłowa odpowiedź to b), ponieważ ktoś próbuje komuś doradzić, aby jeszcze się zastanowił, zanim podejmie decyzję, a więc jest to rada.W zadaniu drugim wysłuchasz bardzo krótkich dialogów i na ich podstawie musisz wybrać odpowiedź a, b lub c. Posłuchaj przykładu: – Ewa, przyjdziesz do Marka na imprezę? – Niestety nie, jestem już umówiona. W arkuszu egzaminacyjnym jest napisane: Z tego dialogu wynika, że a) Ewa ma inne plany na dzień, kiedy jest impreza u Marka. b) Marek nie zaprosił Ewy na imprezę. c) Ewa potwierdza, że będzie u Marka na imprezie. Prawidłowa odpowiedź to a). Ewa mówi, że nie będzie jej na imprezie, bo jest już umówiona, a więc ma inne plany. Odpowiedź a) oddaje sens słów Ewy.W zadaniu trzecim wysłuchasz dłuższej wypowiedzi. Może to być dialog (na przykład wywiad) albo monolog. Musisz zdecydować, czy zdania podane w arkuszu egzaminacyjnym są zgodne z tekstem, czy nie. Odpowiedzi trzeba zaznaczyć w tabeli. W zadaniu czwartym wysłuchasz wypowiedzi czterech osób. Na ich podstawie w arkuszu egzaminacyjnym musisz podać, która osoba (numer 1, 2, 3 lub 4) podaje określoną informację lub opinię. Uwaga! Jedna osoba może podawać więcej niż jedną opinię lub informację. Zadanie czwarte może też polegać na łączeniu informacji z kolumny I z informacjami z kolumny II. Zadanie piąte przez wielu zdających jest uważane za najłatwiejsze. Polega na dopasowaniu wypowiedzi do zdjęć. Pamiętaj, że w każdym zadaniu podany jest przykład. Przeczytaj go, aby ułatwić sobie rozwiązanie zadania. Nie zostawiaj żadnego podpunktu bez odpowiedzi, ponieważ w ten sposób stracisz szansę na zdobycie punktu.Jeśli chcesz poćwiczyć rozwiązywanie zadań egzaminacyjnych, możesz skorzystać z mojej książki Polski na B1, która ukaże się już wkrótce – pod koniec listopada. Zapraszam serdecznie: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a>.<a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank"></a> Książkę można już kupić! Zapraszam serdecznie: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a>Słownictwo: kolejny – następny odtwarzany – emitowany (tutaj: o nagraniu) wpływać na (wpływam, wpływasz) / wpłynąć na (wpłynę, wpłyniesz) + B. – oddziaływać, mieć wpływ, przyczyniać się wynik – rezultat rozwiązywać (rozwiązuję, rozwiązujesz) / rozwiązać (rozwiążę, rozwiążesz) – tutaj: robić (o ćwiczeniach) polegać na, tutaj: czasownik używany w 3. osobie (polega, polegają) + Msc. – wyglądać, mieć określoną strukturę, sens, znaczenie określać (określam, określasz) / określić (określę, określisz) – zdecydować, podać informację, ocenić wyobrażać sobie (wyobrażam sobie, wyobrażasz sobie) / wyobrazić sobie (wyobrażę sobie, wyobrazisz sobie) – stworzyć w wyobraźni, pomyśleć o czymś lektor/lektorka – tutaj: osoba, która czyta coś na głos przemyśleć, tutaj: czasownik dokonany (przemyślę, przemyślisz) – zastanowić się nad czymś arkusz egzaminacyjny – kartki przygotowane dla osób, które zdają egzamin prawidłowy – poprawny, właściwy, dobry doradzać (doradzam, doradzasz) / doradzić (doradzę, doradzisz) – dawać radę, sugestię rada – sugestia wynikać, czasownik używany w 3. osobie (wynika, wynikają) / wyniknąć (wyniknie, wynikną) – gdy coś z czegoś wynika, jest tego wnioskiem, rezultatem potwierdzać (potwierdzam, potwierdzasz) / potwierdzić (potwierdzę, potwierdzisz) – mówić, że coś jest prawdą, właściwą informacją oddawać sens, czasownik używany w 3. osobie (oddaje, oddają) sens / oddać (odda, oddadzą) sens – wyrażać sens, znaczenie wywiad – rozmowa dziennikarza/dziennikarki często ze znaną osobą zgodny – tutaj: taki, który zgadza się z czymś, wynika z czegoś, na przykład odpowiedź zgodna z tekstem to taka, którą można w tym tekście znaleźć zaznaczać (zaznaczam, zaznaczasz) / zaznaczyć (zaznaczę, zaznaczysz) – wskazać coś, robiąc na tym znak, na przykład wskazać odpowiedź w ćwiczeniu określony – konkretny, dany łączenie – dopasowywanie zdający – ktoś, kto próbuje zdać egzamin uważany – traktowany dopasowanie – połączenie, dobranie zostawiać (zostawiam, zostawiasz) / zostawić (zostawię, zostawisz) – tutaj: zostawić podpunkt bez odpowiedzi oznacza nie udzielić odpowiedzi, nie napisać jej, zostawić puste miejsce podpunkt – punkt w ćwiczeniu odejmować (odejmuję, odejmujesz) / odjąć (odejmę, odejmiesz) – tutaj: odejmowanie to działanie matematyczne, na przykład 2 minus 1 błędny – nieprawidłowy, niepoprawny, zły<blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote>Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/rozumienie-ze-sluchu-egzamin-certyfikatowy-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Rozumienie ze słuchu – egzamin certyfikatowy / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Rozumienie ze słuchu – egzamin certyfikatowy / B1

Downloads: Przebieg_egzaminu_certyfikatowego_B1.mp3 Download Przebieg_egzaminu_certyfikatowego_B1_PDFDziś opowiem Wam o przebiegu egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego. W naszym cyklu mówimy o egzaminie na poziomie B1, ponieważ jest on najczęściej wybierany przez zdających.Egzamin trwa dwa dni – odbywa się w sobotę i w niedzielę. W sobotę zdaje się część pisemną, a w niedzielę ustną. Niektóre ośrodki umożliwiają zdawanie części ustnej pierwszego dnia, po części pisemnej.Egzamin certyfikatowy jest egzaminem państwowym, więc obowiązują na nim ścisłe reguły. Pamiętaj, żeby zabrać ze sobą dokument tożsamości ze zdjęciem i długopis (nie wolno pisać ołówkiem). Przyjdź trochę wcześniej, aby mieć czas na załatwienie formalności.Przed wejściem na salę egzaminatorzy sprawdzają dokumenty zdających. Podczas egzaminu nie można korzystać z żadnych pomocy i trzeba wyłączyć telefon – nie wolno go używać w trakcie całego egzaminu. Egzaminatorzy na bieżąco informują o przebiegu egzaminu, w tym o godzinie rozpoczęcia i zakończenia każdego modułu.Egzamin pisemny jest podzielony na cztery moduły: Rozumienie ze słuchu, Rozumienie tekstów pisanych, Poprawność gramatyczna i Pisanie. Po każdym module egzaminatorzy zbierają prace, ma miejsce krótka przerwa, a następnie rozdawane są arkusze egzaminacyjne z kolejnym modułem.Pamiętaj, że egzamin zdajesz samodzielnie i nie możesz rozmawiać z innymi zdającymi. Pisz czytelnie, wyraźnie zaznaczaj odpowiedzi, które uznałeś/uznałaś za poprawne, i nie zostawiaj żadnego podpunktu bez odpowiedzi.Na koniec chciałabym dodać, że już w listopadzie ukaże się moja książka Polski na B1 z zadaniami przygotowującymi do egzaminu certyfikatowego na poziomie B1. W księgarni jest już zapowiedź, zapraszam:https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307Książkę można już kupić! Zapraszam serdecznie:https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307 Słownictwo:przebieg – to, w jaki sposób coś przebiega, czyli rozwija się, odbywa się, ma miejscezdający – ktoś, kto zdaje egzaminośrodek – placówka, instytucjaumożliwiać (umożliwiam, umożliwiasz) / umożliwić (umożliwię, umożliwisz) – sprawić, że coś będzie możliweobowiązywać, czasownik używany w 3. osobie (obowiązuje, obowiązują) – jeśli coś obowiązuje, to znaczy, że jest powszechną regułą albo ma moc prawnąścisły – tutaj: rygorystycznydokument tożsamości – dokument, który potwierdza czyjeś dane personalnezałatwienie formalności – przejście przez procedury formalnena bieżąco – w danej, konkretnej chwilirozpoczęcie – początekzakończenie – konieczbierać (zbieram, zbierasz) / zebrać (zbiorę, zbierzesz) – tutaj: zabierać od zdających prace egzaminacyjnerozdawany – dawany wielu osobomarkusz egzaminacyjny – kartki z wydrukowanym egzaminem przygotowane dla zdającychwyraźnie – tak, aby można było coś jasno zrozumieć, zauważyćzaznaczać (zaznaczam, zaznaczasz) / zaznaczyć (zaznaczę, zaznaczysz) – tutaj: wskazać coś, robiąc na tym znak (na egzaminie na przykład wziąć odpowiedź w kółko)uznawać (uznaję, uznajesz) / uznać (uznam, uznasz) coś za poprawne – ocenić, stwierdzić, że coś jest poprawne, prawidłoweukazywać się, czasownik używany w 3. osobie (ukazuje się, ukazują się) / ukazać się (ukaże się, ukażą się) – zostać opublikowanym (na przykład o książce lub czasopiśmie)Artykuł Przebieg egzaminu certyfikatowego / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<h6>Downloads:</h6><ul> <li><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/Przebieg_egzaminu_certyfikatowego_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Przebieg_egzaminu_certyfikatowego_B1.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/Przebieg_egzaminu_certyfikatowego_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a></li> </ul><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/Przebieg_egzaminu_certyfikatowego_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Przebieg_egzaminu_certyfikatowego_B1_PDF</a> Dziś opowiem Wam o przebiegu egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego. W naszym cyklu mówimy o egzaminie na poziomie B1, ponieważ jest on najczęściej wybierany przez zdających. Egzamin trwa dwa dni – odbywa się w sobotę i w niedzielę. W sobotę zdaje się część pisemną, a w niedzielę ustną. Niektóre ośrodki umożliwiają zdawanie części ustnej pierwszego dnia, po części pisemnej. Egzamin certyfikatowy jest egzaminem państwowym, więc obowiązują na nim ścisłe reguły. Pamiętaj, żeby zabrać ze sobą dokument tożsamości ze zdjęciem i długopis (nie wolno pisać ołówkiem). Przyjdź trochę wcześniej, aby mieć czas na załatwienie formalności. Przed wejściem na salę egzaminatorzy sprawdzają dokumenty zdających. Podczas egzaminu nie można korzystać z żadnych pomocy i trzeba wyłączyć telefon – nie wolno go używać w trakcie całego egzaminu. Egzaminatorzy na bieżąco informują o przebiegu egzaminu, w tym o godzinie rozpoczęcia i zakończenia każdego modułu. Egzamin pisemny jest podzielony na cztery moduły: Rozumienie ze słuchu, Rozumienie tekstów pisanych, Poprawność gramatyczna i Pisanie. Po każdym module egzaminatorzy zbierają prace, ma miejsce krótka przerwa, a następnie rozdawane są arkusze egzaminacyjne z kolejnym modułem. Pamiętaj, że egzamin zdajesz samodzielnie i nie możesz rozmawiać z innymi zdającymi. Pisz czytelnie, wyraźnie zaznaczaj odpowiedzi, które uznałeś/uznałaś za poprawne, i nie zostawiaj żadnego podpunktu bez odpowiedzi.Na koniec chciałabym dodać, że już w listopadzie ukaże się moja książka Polski na B1 z zadaniami przygotowującymi do egzaminu certyfikatowego na poziomie B1. W księgarni jest już zapowiedź, zapraszam: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/polski_na_b1_okladka.jpg" rel="nofollow" target="_blank"></a>Książkę można już kupić! Zapraszam serdecznie: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a> Słownictwo: przebieg – to, w jaki sposób coś przebiega, czyli rozwija się, odbywa się, ma miejsce zdający – ktoś, kto zdaje egzamin ośrodek – placówka, instytucja umożliwiać (umożliwiam, umożliwiasz) / umożliwić (umożliwię, umożliwisz) – sprawić, że coś będzie możliwe obowiązywać, czasownik używany w 3. osobie (obowiązuje, obowiązują) – jeśli coś obowiązuje, to znaczy, że jest powszechną regułą albo ma moc prawną ścisły – tutaj: rygorystyczny dokument tożsamości – dokument, który potwierdza czyjeś dane personalne załatwienie formalności – przejście przez procedury formalne na bieżąco – w danej, konkretnej chwili rozpoczęcie – początek zakończenie – koniec zbierać (zbieram, zbierasz) / zebrać (zbiorę, zbierzesz) – tutaj: zabierać od zdających prace egzaminacyjne rozdawany – dawany wielu osobom arkusz egzaminacyjny – kartki z wydrukowanym egzaminem przygotowane dla zdających wyraźnie – tak, aby można było coś jasno zrozumieć, zauważyć zaznaczać (zaznaczam, zaznaczasz) / zaznaczyć (zaznaczę, zaznaczysz) – tutaj: wskazać coś, robiąc na tym znak (na egzaminie na przykład wziąć odpowiedź w kółko) uznawać (uznaję, uznajesz) / uznać (uznam, uznasz) coś za poprawne – ocenić, stwierdzić, że coś jest poprawne, prawidłowe ukazywać się, czasownik używany w 3. osobie (ukazuje się, ukazują się) / ukazać się (ukaże się, ukażą się) – zostać opublikowanym (na przykład o książce lub czasopiśmie)Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/przebieg-egzaminu-certyfikatowego-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Przebieg egzaminu certyfikatowego / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Przebieg egzaminu certyfikatowego / B1

Downloads: Egzamin_certyfikatowy_B1.mp3 Download Egzamin_certyfikatowy_B1_PDFZaczynamy cykl podkastów na temat egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego. Uczysz się języka polskiego od dłuższego czasu i myślisz o egzaminie? Zanim się zapiszesz, zastanów się, jak się do niego przygotujesz.Najpierw pomyśl, jaki poziom cię interesuje. Możesz poprosić nauczyciela lub nauczycielkę o przeprowadzenie testu poziomującego. Najwięcej osób zdaje egzamin na poziomie B1, ponieważ ten certyfikat jest im potrzebny do starania się o polskie obywatelstwo lub kartę rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej.Warto pomyśleć o zapisaniu się na kurs przygotowujący do egzaminu. Możesz też uczyć się samodzielnie. Przede wszystkim dowiedz się, jak wygląda egzamin. Powinieneś/powinnaś rozwiązywać ćwiczenia podobne do tych, które pojawiają się na egzaminie, ale nie tylko. Musisz powtórzyć zagadnienia gramatyczne, poszerzyć słownictwo oraz poćwiczyć mówienie i pisanie po polsku.Teraz chciałabym opowiedzieć Wam o strukturze egzaminu na poziomie B1, ponieważ ten poziom jest najczęściej wybierany przez zdających.Egzamin certyfikatowy jest podzielony na część pisemną i ustną. Na poziomie B1 część pisemna składa się z czterech modułów i trwa 190 minut, natomiast część ustna składa się z trzech zadań i trwa maksymalnie 15 minut.Część pisemna to cztery moduły: rozumienie ze słuchu, rozumienie tekstów pisanych, poprawność gramatyczna i pisanie. W części ustnej zdający losuje jeden z trzech zestawów egzaminacyjnych. Każdy zestaw zawiera trzy zadania. Więcej o części pisemnej i ustnej powiem Wam w kolejnych podkastach tego cyklu.Aby zdać egzamin certyfikatowy, należy zdobyć minimum 50% punktów z każdego modułu części pisemnej orazz części ustnej.Więcej informacji o egzaminie certyfikatowym znajdziesz na stronie www.certyfikatpolski.pl. Dowiesz się między innymi, jakie są terminy egzaminów oraz które ośrodki przeprowadzają egzamin w danej sesji. Obecnie są cztery sesje w roku, ale wcale nie jest łatwo się zapisać, ponieważ jest bardzo wielu chętnych. Pamiętaj o tym – wybierz wcześniej ośrodek, w którym chcesz zdawać egzamin, i dowiedz się, którego dnia i o której godzinie zaczynają się zapisy. To bardzo ważne, bo czasami miejsca znikają w kilka minut!Na koniec chciałabym Wam powiedzieć, że niedługo ukaże się moja książka z przykładowymi egzaminami na poziomie B1. Książka nosi tytuł Polski na B1. Więcej informacji o tej publikacji już wkrótce!Książkę można już kupić! Zapraszam serdecznie: https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307 Słownictwo:cykl – seriazapisywać się (zapisuję się, zapisujesz się) / zapisać się (zapiszę się, zapiszesz się) – zarejestrować sięzastanawiać się (zastanawiam się, zastanawiasz się) / zastanowić się (zastanowię się, zastanowisz się) – myślećnad czymś, przemyśleć cośprzeprowadzenie testu poziomującego – zorganizowanie testu, który sprawdza poziom znajomości jakiejś dziedziny, na przykład języka obcegostarać się (staram się, starasz się) / postarać się (postaram się, postarasz się) o (+ B.) – próbować coś zrobić, osiągnąć, dostaćobywatelstwo – oficjalna przynależność do jakiegoś państwa, bycie jego obywatelem lub obywatelkąrezydent długoterminowy – osoba, która ma stałe miejsce pobytu w jakimś kraju, innym niż swójprzede wszystkim – głównierozwiązywać ćwiczenia (rozwiązuję, rozwiązujesz) / rozwiązać ćwiczenia (rozwiążę, rozwiążesz) – robić ćwiczeniapojawiać się (pojawiam się, pojawiasz się) / pojawić się (pojawię się, pojawisz się) – zaistnieć, mieć miejsce, tutaj: być, występowaćzagadnienie – tematposzerzać słownictwo (poszerzam, poszerzasz) / poszerzyć słownictwo (poszerzę, poszerzysz) – rozwijać znajomość leksyki, poznawać nowe słówkazdający – ktoś, kto zdaje egzaminpodzielony – taki, który składa się z elementów, dzieli się na częściskładać się (czasownik używany w 3. osobie) (składa się, składają się) z (+ D.) – stanowić całość, która jest złożona z kilku elementówmoduł – element, część całościlosować (losuję, losujesz) / wylosować (wylosuję, wylosujesz) – decydować się na coś, wybierać przez przypadek,np. ciągnąć losyzestaw – zbiór elementów; coś, co tworzy pewną całośćzawierać (czasownik używany w 3. osobie) (zawiera, zawierają) – mieścić w sobie cośzdobywać (zdobywam, zdobywasz) / zdobyć (zdobędę, zdobędziesz) – dostać coś, osiągnąćośrodek – miejsce działalności, instytucja, placówkaprzeprowadzać egzamin (przeprowadzam, przeprowadzasz) / przeprowadzić egzamin (przeprowadzę, przeprowadzisz) – organizować egzaminobecnie – teraz, dziśznikać (znikam, znikasz) / zniknąć (zniknę, znikniesz) – przestać istnieć, tutaj: miejsca znikają, czyli zaczyna ich brakować, bo są zajmowaneukazywać się (czasownik używany w 3. osobie) (ukazuje się, ukazują się) / ukazać się (ukaże się, ukażą się) – np. o książce lub czasopiśmie – zostać opublikowanym, wydanymPolski na B1. E-book (PDF)Artykuł Egzamin certyfikatowy / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<h6>Downloads:</h6><ul> <li><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/Egzamin_certyfikatowy_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Egzamin_certyfikatowy_B1.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/Egzamin_certyfikatowy_B1.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a></li> </ul><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/Egzamin_certyfikatowy_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Egzamin_certyfikatowy_B1_PDF</a> Zaczynamy cykl podkastów na temat egzaminu certyfikatowego z języka polskiego jako obcego. Uczysz się języka polskiego od dłuższego czasu i myślisz o egzaminie? Zanim się zapiszesz, zastanów się, jak się do niego przygotujesz. Najpierw pomyśl, jaki poziom cię interesuje. Możesz poprosić nauczyciela lub nauczycielkę o przeprowadzenie testu poziomującego. Najwięcej osób zdaje egzamin na poziomie B1, ponieważ ten certyfikat jest im potrzebny do starania się o polskie obywatelstwo lub kartę rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej. Warto pomyśleć o zapisaniu się na kurs przygotowujący do egzaminu. Możesz też uczyć się samodzielnie. Przede wszystkim dowiedz się, jak wygląda egzamin. Powinieneś/powinnaś rozwiązywać ćwiczenia podobne do tych, które pojawiają się na egzaminie, ale nie tylko. Musisz powtórzyć zagadnienia gramatyczne, poszerzyć słownictwo oraz poćwiczyć mówienie i pisanie po polsku. Teraz chciałabym opowiedzieć Wam o strukturze egzaminu na poziomie B1, ponieważ ten poziom jest najczęściej wybierany przez zdających. Egzamin certyfikatowy jest podzielony na część pisemną i ustną. Na poziomie B1 część pisemna składa się z czterech modułów i trwa 190 minut, natomiast część ustna składa się z trzech zadań i trwa maksymalnie 15 minut. Część pisemna to cztery moduły: rozumienie ze słuchu, rozumienie tekstów pisanych, poprawność gramatyczna i pisanie. W części ustnej zdający losuje jeden z trzech zestawów egzaminacyjnych. Każdy zestaw zawiera trzy zadania. Więcej o części pisemnej i ustnej powiem Wam w kolejnych podkastach tego cyklu. Aby zdać egzamin certyfikatowy, należy zdobyć minimum 50% punktów z każdego modułu części pisemnej oraz z części ustnej. Więcej informacji o egzaminie certyfikatowym znajdziesz na stronie <a href="http://www.certyfikatpolski.pl" rel="nofollow" target="_blank">www.certyfikatpolski.pl</a>. Dowiesz się między innymi, jakie są terminy egzaminów oraz które ośrodki przeprowadzają egzamin w danej sesji. Obecnie są cztery sesje w roku, ale wcale nie jest łatwo się zapisać, ponieważ jest bardzo wielu chętnych. Pamiętaj o tym – wybierz wcześniej ośrodek, w którym chcesz zdawać egzamin, i dowiedz się, którego dnia i o której godzinie zaczynają się zapisy. To bardzo ważne, bo czasami miejsca znikają w kilka minut! Na koniec chciałabym Wam powiedzieć, że niedługo ukaże się moja książka z przykładowymi egzaminami na poziomie B1. Książka nosi tytuł <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1</a>. Więcej informacji o tej publikacji już wkrótce!Książkę można już kupić! Zapraszam serdecznie: <a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a> Słownictwo: cykl – seria zapisywać się (zapisuję się, zapisujesz się) / zapisać się (zapiszę się, zapiszesz się) – zarejestrować się zastanawiać się (zastanawiam się, zastanawiasz się) / zastanowić się (zastanowię się, zastanowisz się) – myśleć nad czymś, przemyśleć coś przeprowadzenie testu poziomującego – zorganizowanie testu, który sprawdza poziom znajomości jakiejś dziedziny, na przykład języka obcego starać się (staram się, starasz się) / postarać się (postaram się, postarasz się) o (+ B.) – próbować coś zrobić, osiągnąć, dostać obywatelstwo – oficjalna przynależność do jakiegoś państwa, bycie jego obywatelem lub obywatelką rezydent długoterminowy – osoba, która ma stałe miejsce pobytu w jakimś kraju, innym niż swój przede wszystkim – głównie rozwiązywać ćwiczenia (rozwiązuję, rozwiązujesz) / rozwiązać ćwiczenia (rozwiążę, rozwiążesz) – robić ćwiczenia pojawiać się (pojawiam się, pojawiasz się) / pojawić się (pojawię się, pojawisz się) – zaistnieć, mieć miejsce, tutaj: być, występować zagadnienie – temat poszerzać słownictwo (poszerzam, poszerzasz) / poszerzyć słownictwo (poszerzę, poszerzysz) – rozwijać znajomość leksyki, poznawać nowe słówka zdający – ktoś, kto zdaje egzamin podzielony – taki, który składa się z elementów, dzieli się na części składać się (czasownik używany w 3. osobie) (składa się, składają się) z (+ D.) – stanowić całość, która jest złożona z kilku elementów moduł – element, część całości losować (losuję, losujesz) / wylosować (wylosuję, wylosujesz) – decydować się na coś, wybierać przez przypadek, np. ciągnąć losy zestaw – zbiór elementów; coś, co tworzy pewną całość zawierać (czasownik używany w 3. osobie) (zawiera, zawierają) – mieścić w sobie coś zdobywać (zdobywam, zdobywasz) / zdobyć (zdobędę, zdobędziesz) – dostać coś, osiągnąć ośrodek – miejsce działalności, instytucja, placówka przeprowadzać egzamin (przeprowadzam, przeprowadzasz) / przeprowadzić egzamin (przeprowadzę, przeprowadzisz) – organizować egzamin obecnie – teraz, dziś znikać (znikam, znikasz) / zniknąć (zniknę, znikniesz) – przestać istnieć, tutaj: miejsca znikają, czyli zaczyna ich brakować, bo są zajmowane ukazywać się (czasownik używany w 3. osobie) (ukazuje się, ukazują się) / ukazać się (ukaże się, ukażą się) – np. o książce lub czasopiśmie – zostać opublikowanym, wydanym<blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote>Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/egzamin-certyfikatowy-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Egzamin certyfikatowy / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Egzamin certyfikatowy / B1

Downloads: Jak_powstaje_ksiazka_B2.mp3 Download Jak_powstaje_ksiazka_B2_PDFDo stworzenia tego podkastu zainspirowała mnie praca przy mojej książce pod tytułem Polski na B1, która wkrótce zostanie opublikowana. To będzie książka przygotowująca do egzaminu certyfikatowego z języka polskiego na poziomie B1. Na pewno dam wam znać, gdy się ukaże.Czy wiecie, jak powstaje książka? To długi proces. Oczywiście najpierw trzeba napisać tekst, co wcale nie jest proste. To wymagająca praca twórcza. Musimy znaleźć na nią czas, a przecież mamy mnóstwo codziennych obowiązków. Czasami tracimy zapał. Gdy jednak uda nam się postawić ostatnią kropkę, możemy sobie pogratulować – pierwszy etap za nami.Autorzy często wysyłają swoje teksty do wydawnictw i czekają na ich odpowiedź. Wydawcy odzywają się zwykle po kilku miesiącach lub niestety milczą, gdy nie są zainteresowani książką. Inni autorzy próbują swoich sił w self publishingu.Niezależnie od sposobu wydania książka powinna najpierw przejść redakcję. Dobry redaktor zadba o poprawność językową, spójność logiczną oraz poda swoje uwagi dotyczące struktury książki. Współpraca redaktora i autora nie jest łatwa – trzeba iść na kompromis dla dobra tekstu. Autor musi spojrzeć na swoją książkę okiem innej osoby, a redaktor powinien poprawić tekst tak, aby uszanować styl i język autora.Po redakcji i akceptacji ze strony autora książka zwykle przechodzi pierwszą korektę. Korektor szuka w tekście pozostawionych błędów – na przykład źle postawionych przecinków lub literówek. Następnie tekstem zajmuje się grafik, który tworzy layout książki. Layout to projekt graficzny, czyli układ tekstu i zdjęć lub ilustracji. Gdy layout jest już gotowy, grafik zajmuje się składem, to znaczy układa cały tekst książki i grafiki zgodnie z layoutem – mówimy, że składa książkę. Po składzie książka trafia do korekty technicznej (sprawdza się kolory, układ elementów, spójność elementów graficznych) oraz kolejnej korekty tekstu. Dobrą praktyką są trzy korekty po składzie. Najczęściej na tym etapie zaczynają się prace nad okładką. Potem grafik przygotowuje całą książkę do druku – zwykle w formacie PDF. Gotowa książka wędruje do drukarni, potem trafia do księgarń, a następnie do Twojej domowej biblioteczki!Moją książkę można już kupić! Zapraszam serdecznie:https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307 Słownictwo:dawać komuś (C.) znać (daję, dajesz) / dać komuś (C.) znać (dam, dasz) – poinformowaćukazywać się (czasownik używany zwykle w 3. osobie,ukazuje się, ukazują się) / ukazać się (ukaże się, ukażą się) – najczęściej o publikacji, na przykład o książce lub czasopiśmie – zostać wydanym, opublikowanymwymagający – trudny, taki, który sprawia, że trzeba podjąć wysiłektwórczy – kreatywnymnóstwo – bardzo dużotracić zapał (tracę, tracisz) / stracić zapał (stracę, stracisz) – nie mieć już entuzjazmustawiać (stawiam, stawiasz) / postawić (postawię, postawisz) – umieścić, tutaj: napisaćodzywać się (odzywam się, odzywasz się) / odezwać się (odezwę się / odezwiesz się) – tutaj: skontaktować sięmilczeć (milczę, milczysz) – nic nie mówić, tutaj: nie odpowiadaćpróbować swoich sił (próbuję, próbujesz) / spróbować swoich sił (spróbuję / spróbujesz) – podjąć jakieś wyzwanie,żeby sprawdzić, czy uda nam się coś zrobić, coś osiągnąćprzechodzić redakcję (w 3 os. przechodzi, przechodzą) / przejść redakcję (przejdzie / przejdą) – gdy tekst przechodzi redakcję, jest sprawdzany pod kątem językowym, strukturalnym i logicznymspójność – gdy coś jest spójne, stanowi sensowną całość, nie jest chaotyczneiść na kompromis (idę, idziesz) / pójść na kompromis (pójdę, pójdziesz) – zdecydować się na rozwiązanie dobre dla obu stron, zrezygnować z czegoś dla dobra drugiej stronyszanować (szanuję, szanujesz) / uszanować (uszanuję, uszanujesz) – mieć szacunek do kogoś lub czegośpozostawiony – taki, który zostałliterówka – błąd, który polega na złym literowaniu wyrazu, np. brak litery lub zmiana kolejności literukładać (układam, układasz) / ułożyć (ułożę, ułożysz) – ustawić, umiejscowićtrafiać (trafiam, trafiasz do) / trafić (trafię, trafisz) do – tutaj: znaleźć się gdzieśokładka – to, co jest na wierzchu książki, EN coverdruk – proces tworzenia książki – drukowania jej farbą na papierze, EN printwędrować (wędruję, wędrujesz) do – tutaj: iść, trafiaćdrukarnia – firma, która zajmuje się drukiem, np. książek, gazet, ulotekPolski na B1. E-book (PDF)Artykuł Jak powstaje książka / B2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<h6>Downloads:</h6><ul> <li><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/Jak_powstaje_ksiazka_B2.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Jak_powstaje_ksiazka_B2.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/Jak_powstaje_ksiazka_B2.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a></li> </ul><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/10/Jak_powstaje_ksiazka_B2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Jak_powstaje_ksiazka_B2_PDF</a> Do stworzenia tego podkastu zainspirowała mnie praca przy mojej książce pod tytułem Polski na B1, która wkrótce zostanie opublikowana. To będzie książka przygotowująca do egzaminu certyfikatowego z języka polskiego na poziomie B1. Na pewno dam wam znać, gdy się ukaże. Czy wiecie, jak powstaje książka? To długi proces. Oczywiście najpierw trzeba napisać tekst, co wcale nie jest proste. To wymagająca praca twórcza. Musimy znaleźć na nią czas, a przecież mamy mnóstwo codziennych obowiązków. Czasami tracimy zapał. Gdy jednak uda nam się postawić ostatnią kropkę, możemy sobie pogratulować – pierwszy etap za nami. Autorzy często wysyłają swoje teksty do wydawnictw i czekają na ich odpowiedź. Wydawcy odzywają się zwykle po kilku miesiącach lub niestety milczą, gdy nie są zainteresowani książką. Inni autorzy próbują swoich sił w self publishingu. Niezależnie od sposobu wydania książka powinna najpierw przejść redakcję. Dobry redaktor zadba o poprawność językową, spójność logiczną oraz poda swoje uwagi dotyczące struktury książki. Współpraca redaktora i autora nie jest łatwa – trzeba iść na kompromis dla dobra tekstu. Autor musi spojrzeć na swoją książkę okiem innej osoby, a redaktor powinien poprawić tekst tak, aby uszanować styl i język autora. Po redakcji i akceptacji ze strony autora książka zwykle przechodzi pierwszą korektę. Korektor szuka w tekście pozostawionych błędów – na przykład źle postawionych przecinków lub literówek. Następnie tekstem zajmuje się grafik, który tworzy layout książki. Layout to projekt graficzny, czyli układ tekstu i zdjęć lub ilustracji. Gdy layout jest już gotowy, grafik zajmuje się składem, to znaczy układa cały tekst książki i grafiki zgodnie z layoutem – mówimy, że składa książkę. Po składzie książka trafia do korekty technicznej (sprawdza się kolory, układ elementów, spójność elementów graficznych) oraz kolejnej korekty tekstu. Dobrą praktyką są trzy korekty po składzie. Najczęściej na tym etapie zaczynają się prace nad okładką. Potem grafik przygotowuje całą książkę do druku – zwykle w formacie PDF. Gotowa książka wędruje do drukarni, potem trafia do księgarń, a następnie do Twojej domowej biblioteczki! Moją książkę można już kupić! Zapraszam serdecznie:<a href="https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307" rel="nofollow" target="_blank">https://ksiegarnia.poltax.waw.pl/polski-na-b1-cwiczenia-przygotowujace-do-egzaminu-b1-9788396307101-354307</a> Słownictwo: dawać komuś (C.) znać (daję, dajesz) / dać komuś (C.) znać (dam, dasz) – poinformować ukazywać się (czasownik używany zwykle w 3. osobie,ukazuje się, ukazują się) / ukazać się (ukaże się, ukażą się) – najczęściej o publikacji, na przykład o książce lub czasopiśmie – zostać wydanym, opublikowanym wymagający – trudny, taki, który sprawia, że trzeba podjąć wysiłek twórczy – kreatywny mnóstwo – bardzo dużo tracić zapał (tracę, tracisz) / stracić zapał (stracę, stracisz) – nie mieć już entuzjazmu stawiać (stawiam, stawiasz) / postawić (postawię, postawisz) – umieścić, tutaj: napisać odzywać się (odzywam się, odzywasz się) / odezwać się (odezwę się / odezwiesz się) – tutaj: skontaktować się milczeć (milczę, milczysz) – nic nie mówić, tutaj: nie odpowiadać próbować swoich sił (próbuję, próbujesz) / spróbować swoich sił (spróbuję / spróbujesz) – podjąć jakieś wyzwanie, żeby sprawdzić, czy uda nam się coś zrobić, coś osiągnąć przechodzić redakcję (w 3 os. przechodzi, przechodzą) / przejść redakcję (przejdzie / przejdą) – gdy tekst przechodzi redakcję, jest sprawdzany pod kątem językowym, strukturalnym i logicznym spójność – gdy coś jest spójne, stanowi sensowną całość, nie jest chaotyczne iść na kompromis (idę, idziesz) / pójść na kompromis (pójdę, pójdziesz) – zdecydować się na rozwiązanie dobre dla obu stron, zrezygnować z czegoś dla dobra drugiej strony szanować (szanuję, szanujesz) / uszanować (uszanuję, uszanujesz) – mieć szacunek do kogoś lub czegoś pozostawiony – taki, który został literówka – błąd, który polega na złym literowaniu wyrazu, np. brak litery lub zmiana kolejności liter układać (układam, układasz) / ułożyć (ułożę, ułożysz) – ustawić, umiejscowić trafiać (trafiam, trafiasz do) / trafić (trafię, trafisz) do – tutaj: znaleźć się gdzieś okładka – to, co jest na wierzchu książki, EN cover druk – proces tworzenia książki – drukowania jej farbą na papierze, EN print wędrować (wędruję, wędrujesz) do – tutaj: iść, trafiać drukarnia – firma, która zajmuje się drukiem, np. książek, gazet, ulotek <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote>Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/jak-powstaje-ksiazka/" rel="nofollow" target="_blank">Jak powstaje książka / B2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Jak powstaje książka / B2

Downloads: Robimy_pranie_A2.mp3 Download Robimy_pranie_A2_PDF– Będę robić pranie. Masz jakieś brudne rzeczy?– Chwila… Tak, dwa ręczniki, dżinsy i kilka T-shirtów.– Najpierw chcę uprać białe rzeczy, a potem kolorowe. Ręczniki zostawiam na jutro, bo mamy tylko jedną suszarkę, ta stara jest połamana.– Mam jedną białą koszulę. Który program wybierasz i jaką temperaturę? Ta koszula jest z delikatnego materiału, nie chcę, żeby się zniszczyła.– Mogę ustawić pranie delikatne na trzydzieści stopni.– Ok, to wrzucam ją do pralki. A kolorowe?– Dżinsy i podkoszulki możemy uprać razem. Jest program „bawełna, 40 stopni”. Może być?– Jasne. Sprawdź tylko, czy mamy płyn do płukania. Chyba się skończył.– Tak, ale kupiłam nowy. Jest też nowy proszek. Tamten stary był beznadziejny. To już wszystko?Mogę włączyć pralkę?– Tak. To będzie pranie krótkie?– Nie, wolę program dłuższy, około półtorej godziny. Kiedy się upierze, wszystko rozwieszę.– Super, dzięki.Słownictwo:pranie – rzeczownik od czasownika „prać”; to, co robimy z ubraniami, kiedy są brudne, a chcemy, żeby były czyste; pierzemy ręcznie lub w pralcechwila – momentręcznik – to, czym wycieramy ręce lub ciało po kąpieli lub prysznicuprać (piorę, pierzesz) / uprać (upiorę, upierzesz) – robić tak, żeby ubrania były czystezostawiać (zostawiam, zostawiasz) / zostawić (zostawię, zostawisz) – tutaj: mieć na później, postanowić zająć się czymś potemsuszarka – tutaj: przedmiot, na którym możemy powiesić mokre ubrania, żeby po jakimś czasie były suchepołamany – kiedy jakiś przedmiot nie jest cały, taki, jaki powinien, np. nie ma jakiejś części, EN brokendelikatny – taki, który łatwo uszkodzić, trzeba na niego uważaćniszczyć (niszczę, niszczysz) / zniszczyć (zniszczę, zniszczysz) – psuć coś, robić tak, że coś wygląda gorzej albo tak, żeby czegoś już nie byłoustawiać (ustawiam, ustawiasz) / ustawić (ustawię, ustawisz) – tutaj: wybrać program, ustawienie, rodzaj działania urządzenia, EN to setpralka – maszyna, w której możemy praćbawełna – rodzaj materiału, EN cottonsprawdzać (sprawdzam, sprawdzasz) / sprawdzić (sprawdzę, sprawdzisz) – zobaczyć, czy coś jest w porządku, skontrolować sytuacjępłyn do płukania – detergent, w którym płuczemy pranie, żeby miało ładny zapachproszek – tutaj: to, czego używamy do prania, biała substancja, EN washing powderbeznadziejny – potocznie: zły, niedobry, niskiej jakościwłączać (włączam, włączasz) / włączyć (włączę, włączysz) – uruchomić, zrobić tak, że urządzenie zaczyna działaćokoło – mniej więcej, plus minuspółtorej godziny – dziewięćdziesiąt minutrozwieszać (rozwieszam, rozwieszasz) / rozwiesić (rozwieszę, rozwiesisz) – rozkładać uprane rzeczy na suszarce,EN to hangPolskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF)Artykuł Robimy pranie / A2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<h6>Downloads:</h6><ul> <li><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/05/Robimy_pranie_A2.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Robimy_pranie_A2.mp3</a> <a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/05/Robimy_pranie_A2.mp3" rel="nofollow" target="_blank">Download</a></li> </ul><a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2021/05/Robimy_pranie_A2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Robimy_pranie_A2_PDF</a> – Będę robić pranie. Masz jakieś brudne rzeczy? – Chwila… Tak, dwa ręczniki, dżinsy i kilka T-shirtów. – Najpierw chcę uprać białe rzeczy, a potem kolorowe. Ręczniki zostawiam na jutro, bo mamy tylko jedną suszarkę, ta stara jest połamana. – Mam jedną białą koszulę. Który program wybierasz i jaką temperaturę? Ta koszula jest z delikatnego materiału, nie chcę, żeby się zniszczyła. – Mogę ustawić pranie delikatne na trzydzieści stopni. – Ok, to wrzucam ją do pralki. A kolorowe? – Dżinsy i podkoszulki możemy uprać razem. Jest program „bawełna, 40 stopni”. Może być? – Jasne. Sprawdź tylko, czy mamy płyn do płukania. Chyba się skończył. – Tak, ale kupiłam nowy. Jest też nowy proszek. Tamten stary był beznadziejny. To już wszystko? Mogę włączyć pralkę? – Tak. To będzie pranie krótkie? – Nie, wolę program dłuższy, około półtorej godziny. Kiedy się upierze, wszystko rozwieszę. – Super, dzięki. Słownictwo: pranie – rzeczownik od czasownika „prać”; to, co robimy z ubraniami, kiedy są brudne, a chcemy, żeby były czyste; pierzemy ręcznie lub w pralce chwila – moment ręcznik – to, czym wycieramy ręce lub ciało po kąpieli lub prysznicu prać (piorę, pierzesz) / uprać (upiorę, upierzesz) – robić tak, żeby ubrania były czyste zostawiać (zostawiam, zostawiasz) / zostawić (zostawię, zostawisz) – tutaj: mieć na później, postanowić zająć się czymś potem suszarka – tutaj: przedmiot, na którym możemy powiesić mokre ubrania, żeby po jakimś czasie były suche połamany – kiedy jakiś przedmiot nie jest cały, taki, jaki powinien, np. nie ma jakiejś części, EN broken delikatny – taki, który łatwo uszkodzić, trzeba na niego uważać niszczyć (niszczę, niszczysz) / zniszczyć (zniszczę, zniszczysz) – psuć coś, robić tak, że coś wygląda gorzej albo tak, żeby czegoś już nie było ustawiać (ustawiam, ustawiasz) / ustawić (ustawię, ustawisz) – tutaj: wybrać program, ustawienie, rodzaj działania urządzenia, EN to set pralka – maszyna, w której możemy prać bawełna – rodzaj materiału, EN cotton sprawdzać (sprawdzam, sprawdzasz) / sprawdzić (sprawdzę, sprawdzisz) – zobaczyć, czy coś jest w porządku, skontrolować sytuację płyn do płukania – detergent, w którym płuczemy pranie, żeby miało ładny zapach proszek – tutaj: to, czego używamy do prania, biała substancja, EN washing powder beznadziejny – potocznie: zły, niedobry, niskiej jakości włączać (włączam, włączasz) / włączyć (włączę, włączysz) – uruchomić, zrobić tak, że urządzenie zaczyna działać około – mniej więcej, plus minus półtorej godziny – dziewięćdziesiąt minut rozwieszać (rozwieszam, rozwieszasz) / rozwiesić (rozwieszę, rozwiesisz) – rozkładać uprane rzeczy na suszarce, EN to hang<blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-przypadki-szybki-trening-poziom-a2-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF)</a></blockquote>Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/robimy-pranie-a2/" rel="nofollow" target="_blank">Robimy pranie / A2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Robimy pranie / A2

Learn Polish language with HelloPolish! podcast. You will find here texts and dialogues in Polish to learn in the most effective way!

HelloPolish!

Gdzie_lepiej_mieszkać_A2_PDF – Cześć, co robisz? – Hej! Czytam różne artykuły i blogi o Wrocławiu. – Po co? Planujesz jakiś wypad do Wrocławia? Jeśli chcesz, mogę ci polecić kilka fajnych miejsc. – Nie, dzięki, nie jadę na wycieczkę. Dostałam propozycję pracy we Wrocławiu i nie wiem, czy warto wyprowadzić się z Warszawy, zostawić starą pracę, znajomych i zacząć wszystko od zera w nowym mieście. Nigdy tam nie byłam. Nowa praca wydaje się ciekawa, oferują mi dobre zarobki, ale wiesz, praca to nie wszystko. Chciałabym się dowiedzieć, jak wygląda życie we Wrocławiu, czy jest drogo, czy są korki, czy można tam spędzać czas tak samo przyjemnie jak w Warszawie, wiesz, tego typu rzeczy. – Oczywiście, przecież Wrocław to duże miasto, jedno z największych w Polsce. Jest taniej niż w Warszawie, spokojniej i żyje się wolniej niż w stolicy. Jest mniej ludzi i mniej samochodów, chociaż jest sporo turystów. Jest też dużo ciekawych imprez kulturalnych, nie wiem, czy więcej niż w Warszawie, ale na pewno można tam ciekawie spędzać czas. No i jest bliżej gór. – Ale dalej od Bałtyku. A ja uwielbiam Bałtyk i jego piękne plaże. Zakochałam się w Polsce, kiedy po raz pierwszy pojechałam nad wasze morze. – Coś za coś. To trudna decyzja, tym bardziej, ze nie znasz nikogo we Wrocławiu. – No właśnie. Tutaj mam dużo znajomych, zawsze w weekendy wychodzimy gdzieś razem. W Warszawie mam swoje ulubione parki, restauracje, sklepy… Ale praca we Wrocławiu daje mi więcej możliwości rozwoju, to ciekawe stanowisko. Będę więcej zarabiać i częściej jeździć za granicę. – Słuchaj, a może po prostu pojedziesz tam i sama zobaczysz, czy podoba ci się miasto? W ten sposób będzie ci łatwiej podjąć decyzję. Mam znajomych we Wrocławiu i oni na pewno chętnie pokażą ci miasto i opowiedzą o jego wadach i zaletach. Co ty na to? – Dzięki za propozycję, świetny pomysł. Słownictwo: wypad – krótki wyjazd, krótka podróż wyprowadzać się / wyprowadzić się – znaleźć mieszkanie w innym miejscu i zostawić stare zaczynać / zacząć wszystko od zera – zacząć wszystko od nowa, w nowym środowisku wydaje się – sprawia wrażenie, że jest przecież – używamy tego słowa, gdy chcemy coś zaakcentować, podkreślić zakochiwać się / zakochać się w kimś / czymś (+ Msc.) – zacząć kochać, uwielbiać coś za coś – jest i plus, i minus; coś rekompensuje coś innego rozwój – poszerzanie swoich umiejętności, kompetencji, wiedzy stanowisko – funkcja w pracy pokazywać / pokazać – zademonstrować wada – minus, coś negatywnego zaleta – plus, coś pozytywnego Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF) Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF) Artykuł Gdzie lepiej mieszkać? / A2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/01/Gdzie_lepiej_mieszkać_A2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Gdzie_lepiej_mieszkać_A2_PDF</a> <blockquote>– Cześć, co robisz? – Hej! Czytam różne artykuły i blogi o Wrocławiu. – Po co? Planujesz jakiś wypad do Wrocławia? Jeśli chcesz, mogę ci polecić kilka fajnych miejsc. – Nie, dzięki, nie jadę na wycieczkę. Dostałam propozycję pracy we Wrocławiu i nie wiem, czy warto wyprowadzić się z Warszawy, zostawić starą pracę, znajomych i zacząć wszystko od zera w nowym mieście. Nigdy tam nie byłam. Nowa praca wydaje się ciekawa, oferują mi dobre zarobki, ale wiesz, praca to nie wszystko. Chciałabym się dowiedzieć, jak wygląda życie we Wrocławiu, czy jest drogo, czy są korki, czy można tam spędzać czas tak samo przyjemnie jak w Warszawie, wiesz, tego typu rzeczy. – Oczywiście, przecież Wrocław to duże miasto, jedno z największych w Polsce. Jest taniej niż w Warszawie, spokojniej i żyje się wolniej niż w stolicy. Jest mniej ludzi i mniej samochodów, chociaż jest sporo turystów. Jest też dużo ciekawych imprez kulturalnych, nie wiem, czy więcej niż w Warszawie, ale na pewno można tam ciekawie spędzać czas. No i jest bliżej gór. – Ale dalej od Bałtyku. A ja uwielbiam Bałtyk i jego piękne plaże. Zakochałam się w Polsce, kiedy po raz pierwszy pojechałam nad wasze morze. – Coś za coś. To trudna decyzja, tym bardziej, ze nie znasz nikogo we Wrocławiu. – No właśnie. Tutaj mam dużo znajomych, zawsze w weekendy wychodzimy gdzieś razem. W Warszawie mam swoje ulubione parki, restauracje, sklepy… Ale praca we Wrocławiu daje mi więcej możliwości rozwoju, to ciekawe stanowisko. Będę więcej zarabiać i częściej jeździć za granicę. – Słuchaj, a może po prostu pojedziesz tam i sama zobaczysz, czy podoba ci się miasto? W ten sposób będzie ci łatwiej podjąć decyzję. Mam znajomych we Wrocławiu i oni na pewno chętnie pokażą ci miasto i opowiedzą o jego wadach i zaletach. Co ty na to? – Dzięki za propozycję, świetny pomysł.</blockquote> Słownictwo: wypad – krótki wyjazd, krótka podróż wyprowadzać się / wyprowadzić się – znaleźć mieszkanie w innym miejscu i zostawić stare zaczynać / zacząć wszystko od zera – zacząć wszystko od nowa, w nowym środowisku wydaje się – sprawia wrażenie, że jest przecież – używamy tego słowa, gdy chcemy coś zaakcentować, podkreślić zakochiwać się / zakochać się w kimś / czymś (+ Msc.) – zacząć kochać, uwielbiać coś za coś – jest i plus, i minus; coś rekompensuje coś innego rozwój – poszerzanie swoich umiejętności, kompetencji, wiedzy stanowisko – funkcja w pracy pokazywać / pokazać – zademonstrować wada – minus, coś negatywnego zaleta – plus, coś pozytywnego <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/teksty-z-cwiczeniami-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-przypadki-szybki-trening-poziom-a2-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/gdzie-lepiej-mieszkac-a2/" rel="nofollow" target="_blank">Gdzie lepiej mieszkać? / A2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Gdzie lepiej mieszkać? / A2

W_sklepie_z_ubraniami_A1_PDF  – Dzień dobry! W czym mogę pani pomóc?– Dzień dobry. Szukam białej bluzki.– Eleganckiej czy sportowej? Z krótkim czy z długim rękawem?– Eleganckiej, z krótkim rękawem. Fason raczej dopasowany.– Rozumiem, może coś takiego?– Hm… A mają państwo coś bardziej nowoczesnego, młodzieżowego? Ten fason jest lepszy dla pani w średnim wieku…– Oczywiście. Bardzo proszę.– O, ta mi się podoba. Jaki to rozmiar?– Z tego fasonu został nam rozmiar 36 (trzydzieści sześć) i 38 (trzydzieści osiem).– Poproszę 36 (trzydzieści sześć). Czy można przymierzyć?– Oczywiście, przymierzalnie są po prawej stronie, za kasami.– Dziękuję. (Po chwili)– I jak leży bluzka? Jak się pani w niej czuje?– Bardzo mi się podoba, ale jest trochę za krótka. Czy mogłabym przymierzyć jeszcze rozmiar 38 (trzydzieści osiem)?– Proszę bardzo.– O, ta leży idealnie! Wezmę ją.– Doskonale. Zapraszam do kasy. (Przy kasie)– Czy można płacić kartą?– Niestety dziś mamy awarię terminalu, bardzo mi przykro, ale przyjmujemy tylko gotówkę.– Rozumiem, w takim razie proszę odłożyć mi tę bluzkę, dobrze? Pójdę do bankomatu i za chwilę wrócę.– Nie ma problemu.– Dziękuję i do zobaczenia.– Do widzenia.  Słownictwo: PL – EN / ES / RU W czym mogę pani pomóc? – formuła, której używa sprzedawca w sklepie na początku rozmowy / How can I help you? / ¿En qué puedo ayudarle? / Чем я могу Вам помочь?rękaw – część ubrania, którą zakłada się na rękę / sleeve / manga / рукавfason – model ubrania / cut / modelo / модельraczej – gdy chcemy powiedzieć „chyba wolę” / rather / más bien / скорее всегоdopasowany – nie luźny / fitted / ajustado / облегающийcoś takiego – coś w tym stylu, coś, co tutaj pokazuję / something like that / algo así / чтo-то в этом родеmłodzieżowy – typowy dla młodych ludzi / teenage / juvenil / молодежныйpani w średnim wieku – kobieta mniej więcej w wieku od 40 do 60 (od czterdziestu do sześćdziesięciu) lat / middle-aged woman / mujer de mediana edad / женщина среднего возрастаrozmiar – wielkość ubrania, np. rozmiary dla kobiet to 34 (trzydzieści cztery), 36 (trzydzieści sześć), 38 (trzydzieściosiem), 40 (czterdzieści) itd. / size / talla / размерprzymierzać / przymierzyć – założyć ubranie, żeby sprawdzić, czy pasuje / to try on / probar / примерять / примеритьprzymierzalnia – miejsce w sklepie, w którym przymierzamy ubranie / changing room, fitting room / probador / примерочнаяleżeć – tutaj: pasować / to fit / quedar / подходитьprzyjmować / przyjąć – akceptować / to accept / aceptar / приниматьodkładać / odłożyć – tutaj: zostawić dla klienta na jakiś czas; klient wróci potem po towar i go kupi / to put aside, to keep / guardar / откладывать / отложить Polskie przypadki – szybki trening (poziom A1/A2). E-book (PDF) Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF) Artykuł W sklepie z ubraniami / A1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/02/W_sklepie_z_ubraniami_A1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">W_sklepie_z_ubraniami_A1_PDF</a> <blockquote> – Dzień dobry! W czym mogę pani pomóc? – Dzień dobry. Szukam białej bluzki. – Eleganckiej czy sportowej? Z krótkim czy z długim rękawem? – Eleganckiej, z krótkim rękawem. Fason raczej dopasowany. – Rozumiem, może coś takiego? – Hm… A mają państwo coś bardziej nowoczesnego, młodzieżowego? Ten fason jest lepszy dla pani w średnim wieku… – Oczywiście. Bardzo proszę. – O, ta mi się podoba. Jaki to rozmiar? – Z tego fasonu został nam rozmiar 36 (trzydzieści sześć) i 38 (trzydzieści osiem). – Poproszę 36 (trzydzieści sześć). Czy można przymierzyć? – Oczywiście, przymierzalnie są po prawej stronie, za kasami. – Dziękuję. (Po chwili) – I jak leży bluzka? Jak się pani w niej czuje? – Bardzo mi się podoba, ale jest trochę za krótka. Czy mogłabym przymierzyć jeszcze rozmiar 38 (trzydzieści osiem)? – Proszę bardzo. – O, ta leży idealnie! Wezmę ją. – Doskonale. Zapraszam do kasy. (Przy kasie) – Czy można płacić kartą? – Niestety dziś mamy awarię terminalu, bardzo mi przykro, ale przyjmujemy tylko gotówkę. – Rozumiem, w takim razie proszę odłożyć mi tę bluzkę, dobrze? Pójdę do bankomatu i za chwilę wrócę. – Nie ma problemu. – Dziękuję i do zobaczenia. – Do widzenia. </blockquote> Słownictwo: PL – EN / ES / RU W czym mogę pani pomóc? – formuła, której używa sprzedawca w sklepie na początku rozmowy / How can I help you? / ¿En qué puedo ayudarle? / Чем я могу Вам помочь? rękaw – część ubrania, którą zakłada się na rękę / sleeve / manga / рукав fason – model ubrania / cut / modelo / модель raczej – gdy chcemy powiedzieć „chyba wolę” / rather / más bien / скорее всего dopasowany – nie luźny / fitted / ajustado / облегающий coś takiego – coś w tym stylu, coś, co tutaj pokazuję / something like that / algo así / чтo-то в этом роде młodzieżowy – typowy dla młodych ludzi / teenage / juvenil / молодежный pani w średnim wieku – kobieta mniej więcej w wieku od 40 do 60 (od czterdziestu do sześćdziesięciu) lat / middle-aged woman / mujer de mediana edad / женщина среднего возраста rozmiar – wielkość ubrania, np. rozmiary dla kobiet to 34 (trzydzieści cztery), 36 (trzydzieści sześć), 38 (trzydzieści osiem), 40 (czterdzieści) itd. / size / talla / размер przymierzać / przymierzyć – założyć ubranie, żeby sprawdzić, czy pasuje / to try on / probar / примерять / примерить przymierzalnia – miejsce w sklepie, w którym przymierzamy ubranie / changing room, fitting room / probador / примерочная leżeć – tutaj: pasować / to fit / quedar / подходить przyjmować / przyjąć – akceptować / to accept / aceptar / принимать odkładać / odłożyć – tutaj: zostawić dla klienta na jakiś czas; klient wróci potem po towar i go kupi / to put aside, to keep / guardar / откладывать / отложить <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-przypadki-szybki-trening-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie przypadki – szybki trening (poziom A1/A2). E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/teksty-z-cwiczeniami-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/w-sklepie-z-ubraniami-poziom-a1-slowniczek-en-es-ru/" rel="nofollow" target="_blank">W sklepie z ubraniami / A1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

W sklepie z ubraniami / A1

Czas_wstawać_A1_PDF O nie… Szósta… Już szósta! Jak mi się nie chce wstawać. A to dopiero środa, jeszcze tyle czasu zostało do weekendu. No dobra. Muszę wstać. Ale poleżę jeszcze parę minut. Wstanę dziesięć po szóstej. Będę miała dużo czasu. Wezmę szybki, zimny prysznic. On powinien postawić mnie na nogi. Potem wypiję kawę. Nie, nie, najpierw zjem coś lekkiego, żeby nie pić kawy na pusty żołądek. Lekarz tyle razy mi powtarzał, że to niezdrowe. Potem szybko się ubiorę i będę gotowa. Tylko co na siebie włożę? Może te niebieskie dżinsy, które kupiłam w sobotę na wyprzedaży? I do tego białą koszulę i czarny żakiet? Nie, zapomniałam, że przecież dziś mam spotkanie z klientem. Biała koszula może być, ale włożę do niej czarną spódnicę, tak będzie bardziej elegancko. Co? Już czas wstawać? Nieeee, jeszcze parę minut. Tylko pięć minut i zaraz wstanę. Dobrze, a co mam zaplanowane po spotkaniu z klientem? Aaaa, będę musiała napisać maila do księgowej i zapytać ją o budżet na ten miesiąc. Potem zadzwonię do naszego oddziału w Monachium i porozmawiam z szefem marketingu o nowych projektach. Mam nadzieję, że dziś wyjdę z pracy punktualnie i nie będę musiała zostać po godzinach. Szef pewnie powie, że coś jeszcze trzeba zrobić, ale postaram się skończyć wszystko przed piątą. A potem pójdę do tej nowej knajpy na Placu Konstytucji. Aga mówiła, że robią tam świetną pizzę. Zobaczymy! Dobra, czas wstawać. Jeszcze tylko dziś i jutro i pojutrze wieczorem zacznie się kolejny weekend! Pójdę do klubu, potańczę, wypiję parę drinków, zapomnę o pracy i nudnych spotkaniach. Od razu mam lepszy humor. Nie ma to jak pozytywne myślenie! Słownictwo: PL – EN / ES / RU postawić na nogi – dać siłę, energię / to make feel better, to perk up / poner en pie / взбодрить na pusty żołądek – kiedy wcześniej nic nie jemy / on an empty stomach / con el estómago vacío / на пустой желудок wkładać / włożyć na siebie – ubrać się w coś / to put on / ponerse / надевать, надеть wyprzedaż – okres, kiedy w sklepach są niższe ceny / sale / rebajas / распродажа księgowy (m), księgowa (ż) – osoba, która zajmuje się finansami firmy / accountant / contable / бухгалтер oddział – filia / branch / sucursal / филиал Monachium – duże miasto w Niemczech, stolica Bawarii / Munich / Múnich / Мюнхен zostawać / zostać po godzinach – zostać dłużej w pracy / to work late / trabajar, hacer horas extra задерживаться, задержаться на работе pewnie – tutaj: prawdopodobnie / probably / probablemente / скорее всего knajpa – lokal, na przykład bar lub restauracja / place (restaurant, bar, café) / restaurante, bar, cafetería / ресторан, бар, кафе kolejny – następny / next / próximo, que viene / следующий parę drinków – kilka drinków / a couple of drinks / unas, algunas copas / несколько „дринков” nie ma to jak… – najlepsze jest… / there’s nothing like / no hay nada como / что может быть лучше Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF) Polskie przypadki – szybki trening (poziom A1/A2). E-book (PDF) Artykuł Czas wstawać / A1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/05/Czas_wstawać_A1_PDF-1.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Czas_wstawać_A1_PDF</a> <blockquote>O nie… Szósta… Już szósta! Jak mi się nie chce wstawać. A to dopiero środa, jeszcze tyle czasu zostało do weekendu. No dobra. Muszę wstać. Ale poleżę jeszcze parę minut. Wstanę dziesięć po szóstej. Będę miała dużo czasu. Wezmę szybki, zimny prysznic. On powinien postawić mnie na nogi. Potem wypiję kawę. Nie, nie, najpierw zjem coś lekkiego, żeby nie pić kawy na pusty żołądek. Lekarz tyle razy mi powtarzał, że to niezdrowe. Potem szybko się ubiorę i będę gotowa. Tylko co na siebie włożę? Może te niebieskie dżinsy, które kupiłam w sobotę na wyprzedaży? I do tego białą koszulę i czarny żakiet? Nie, zapomniałam, że przecież dziś mam spotkanie z klientem. Biała koszula może być, ale włożę do niej czarną spódnicę, tak będzie bardziej elegancko. Co? Już czas wstawać? Nieeee, jeszcze parę minut. Tylko pięć minut i zaraz wstanę. Dobrze, a co mam zaplanowane po spotkaniu z klientem? Aaaa, będę musiała napisać maila do księgowej i zapytać ją o budżet na ten miesiąc. Potem zadzwonię do naszego oddziału w Monachium i porozmawiam z szefem marketingu o nowych projektach. Mam nadzieję, że dziś wyjdę z pracy punktualnie i nie będę musiała zostać po godzinach. Szef pewnie powie, że coś jeszcze trzeba zrobić, ale postaram się skończyć wszystko przed piątą. A potem pójdę do tej nowej knajpy na Placu Konstytucji. Aga mówiła, że robią tam świetną pizzę. Zobaczymy! Dobra, czas wstawać. Jeszcze tylko dziś i jutro i pojutrze wieczorem zacznie się kolejny weekend! Pójdę do klubu, potańczę, wypiję parę drinków, zapomnę o pracy i nudnych spotkaniach. Od razu mam lepszy humor. Nie ma to jak pozytywne myślenie!</blockquote> Słownictwo: PL – EN / ES / RU postawić na nogi – dać siłę, energię / to make feel better, to perk up / poner en pie / взбодрить na pusty żołądek – kiedy wcześniej nic nie jemy / on an empty stomach / con el estómago vacío / на пустой желудок wkładać / włożyć na siebie – ubrać się w coś / to put on / ponerse / надевать, надеть wyprzedaż – okres, kiedy w sklepach są niższe ceny / sale / rebajas / распродажа księgowy (m), księgowa (ż) – osoba, która zajmuje się finansami firmy / accountant / contable / бухгалтер oddział – filia / branch / sucursal / филиал Monachium – duże miasto w Niemczech, stolica Bawarii / Munich / Múnich / Мюнхен zostawać / zostać po godzinach – zostać dłużej w pracy / to work late / trabajar, hacer horas extra задерживаться, задержаться на работе pewnie – tutaj: prawdopodobnie / probably / probablemente / скорее всего knajpa – lokal, na przykład bar lub restauracja / place (restaurant, bar, café) / restaurante, bar, cafetería / ресторан, бар, кафе kolejny – następny / next / próximo, que viene / следующий parę drinków – kilka drinków / a couple of drinks / unas, algunas copas / несколько „дринков” nie ma to jak… – najlepsze jest… / there’s nothing like / no hay nada como / что может быть лучше <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/teksty-z-cwiczeniami-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-przypadki-szybki-trening-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie przypadki – szybki trening (poziom A1/A2). E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/czas-wstawac-poziom-a1/" rel="nofollow" target="_blank">Czas wstawać / A1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Czas wstawać / A1

Porozmawiajmy_o_pieniądzach_B2_PDF Czy w Polsce rozmawia się o pieniądzach? Tak, ale zwykle nie mówimy, ile zarabiamy. W pewnym sensie jest to temat tabu. Uważajcie, bo pytanie: „Ile zarabiasz?” jest nietaktowne. Jeśli komuś je zadasz, ta osoba może się obrazić. Pieniądze to jednak ważny temat, obecny w naszych codziennych rozmowach. Na początek podam wam kilka kolokwializmów, czyli słów z języka potocznego, których używamy w rozmowach w rodzinie, wśród znajomych czy też w sytuacjach nieoficjalnych w pracy. W dialogu pojawia się popularny synonim słowa „pieniądze”, czyli „kasa”. Gdy pytam kolegę lub koleżankę, czy ma pieniądze, mogę powiedzieć: „Masz kasę / kaskę?” Narzekając na brak funduszy, możemy powiedzieć: „Nie mam kasy”, jak mówi Anka – jedna z bohaterek dialogu. W slangu na pieniądze mówimy czasami „hajs”. W tym miejscu warto wspomnieć o takich słowach jak „dycha / dyszka” i „stówa / stówka”. Chyba domyślacie się ich znaczenia? „Dycha / dyszka” to potocznie „dziesięć złotych”, a „stówa / stówka” – „100 (sto) złotych”. Jeżeli pytam kolegę, czy pożyczy mi dychę, to znaczy, że proszę go o 10 (dziesięć) złotych. Jeśli wizyta u dentysty kosztowała mnie 3 (trzy) stówy, to znaczy, że zapłaciłam 300 (trzysta) złotych. Jeśli coś kosztowało 5 (pięć) stów, zapłaciłam za to (500) pięćset złotych i tak dalej. Czy wiecie, co wspólnego z pieniędzmi mają koła? „Koło” w podstawowym znaczeniu to okrągły przedmiot, który może się kręcić, na przykład rower ma dwa koła, a samochód osobowy – cztery. W kontekście pieniędzy „koła” (w liczbie mnogiej) to inaczej „tysiące”. Jeżeli twoja koleżanka zarabia 4 (cztery) koła, to znaczy, że zarabia 4 (cztery) tysiące złotych. Dlaczego tysiące nazywamy kołami? Być może zera trochę je przypominają? Co ciekawe, w ogłoszeniach o pracę na portalach społecznościowych można znaleźć czasami taką informację o pensji: „wynagrodzenie: 10 (dziesięć) k”. Wynagrodzenie to pensja, a „k” to właśnie koła, czyli tysiące. A więc „10 (dziesięć) k” to „10 (dziesięć) koła”, czyli „10 (dziesięć) tysięcy”. W dialogu „Nie mam kasy” pojawiają się też ważne czasowniki związane z pieniędzmi: „wydawać (wydaję, wydajesz)” i „zarabiać (zarabiam, zarabiasz)”. Możemy powiedzieć: „wydaję mało / dużo”, „wydaję mało / dużo pieniędzy” albo sprecyzować: „wydaję mało / dużo na ubrania”. Z kolei „zarabiać” to dostawać pieniądze za swoją pracę. Możemy zarabiać mało, średnio lub dużo, możemy też zarabiać najniższą krajową albo średnią krajową. Co to znaczy? Najniższa krajowa to najniższa pensja w naszym kraju, którą gwarantuje kodeks pracy, gdy ktoś pracuje na etat, czyli ma stałą pracę, regulowaną umową o pracę. W 2017 r. (dwa tysiące siedemnastym roku), kiedy nagrywamy ten podkast, najniższa krajowa pensja w Polsce, inaczej płaca minimalna, wynosi 2000 zł (dwa tysiące złotych) brutto. Natomiast średnia krajowa to średnia pensja w kraju, którą podaje Główny Urząd Statystyczny w różnych okresach (np. miesięcznie, kwartalnie i rocznie). Zarabiając pieniądze, musimy wiedzieć, że pensja brutto nie jest równa pensji netto. Brutto to pieniądze razem z kosztami pracy (podatkami i składkami na ubezpieczenie), a netto to pieniądze, które dostajesz na rękę. Na rękę, czyli po odliczeniu wszystkich kosztów (podatków i ubezpieczeń). To znaczy, że to są twoje pieniądze, pieniądze, które dostajesz do ręki i dalej już ty decydujesz, co z nimi zrobisz, na co je wydasz. Pracując, dostajemy pensję, którą czasami nazywamy podstawą. W wielu firmach co pewien okres pracownicy dostają też premię, czyli dodatkowe pieniądze, często uzależnione od wyników w pracy. Można na przykład dostawać premię miesięczną (co miesiąc), kwartalną (co trzy miesiące) lub roczną (co rok). Wszystko zależy od zasad obowiązujących w firmie. Jeśli ktoś z twoich znajomych pracuje w tzw. „państwówce” lub inaczej „budżetówce”, to znaczy dla państwa, w urzędzie, być może słyszeliście kiedyś słowo „trzynastka”. Co to jest? Trzynastka to dodatkowa, trzynasta pensja, wypłacana zwykle pod koniec roku. W niektórych miejscach pracy dostaje się nawet czternastki, czyli czternastą pensję! Na koniec podam wam kilka idiomów związanych z tematem pieniędzy. Jak wiemy, nie każdy lubi wydawać pieniądze. Jeśli mówimy o takiej osobie negatywnie, możemy nazwać ją skąpcem, skąpiradłem, sknerą, dusigroszem lub powiedzieć, że ma węża w kieszeni. To znaczy, że taka osoba bardzo nie lubi wydawać pieniędzy i często jest to chorobliwe. Kiedy tylko może, stara się ich nie wydawać. Paradoksalnie często skąpcy mają dużo pieniędzy, tylko wolą je gromadzić. Czasami jednak naprawdę mamy mało pieniędzy i musimy liczyć każdy grosz. Jeden grosz to najmniejsza wartość polskiej waluty, więc jeśli liczymy każdą taką monetę, to znaczy, że dokładnie kontrolujemy swoje wydatki. Musimy pilnować, czy nie wydajemy za dużo. Ze słowem „grosz” funkcjonuje też idiom: „nie mieć grosza przy duszy”. Jeśli na przykład Janek nie ma grosza przy duszy, oznacza to, że nie ma pieniędzy, jest biedny. Jeśli nie mogę sobie czegoś kupić, bo nie mam na to pieniędzy, powiem: „nie stać mnie na to”. Jeśli na przykład Magdy nie stać na drogą sukienkę, to znaczy, że nie ma tylu pieniędzy, żeby ją sobie kupić. Jeśli zarabiam najniższą krajową, czyli, jak mówiłam wcześniej, najniższą pensję w kraju, nie stać mnie na wiele rzeczy, na przykład na drogi samochód albo wakacje za granicą. Czasami, aby coś kupić, mimo że mnie na to nie stać, mogę pójść do banku i wziąć kredyt, wtedy kupię tę rzecz na kredyt. Dziś można kupić na kredyt prawie wszystko. Samochód, mieszkanie, dom… Jednak aby wziąć kredyt, potrzebna jest zdolność kredytowa, czyli możliwość wzięcia kredytu. Muszę mieć więc odpowiednio wysoką pensję, która pozwoli mi potem ten kredyt spłacać. I jeszcze kilka słów o osobach, które mają pieniądze, czyli o bogatych. Możemy powiedzieć, że ktoś „śpi na pieniądzach”, to znaczy ma ich bardzo, bardzo dużo. Czasami taka osoba może „obnosić się z pieniędzmi”, czyli chwalić się nimi, pokazywać swoje bogactwo. Zwykle, w przeciwieństwie do tych, którzy liczą każdy grosz, bogaci nie liczą pieniędzy, czyli nie martwią się, ile na co wydają. Język pokazuje, że pieniądze są ważną częścią naszego codziennego życia, myślimy o nich i o nich mówimy. Czy prawdą jest powiedzenie: „pieniądze szczęścia nie dają”? Jak myślicie? Artykuł Porozmawiajmy o pieniądzach / B2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/10/Porozmawiajmy_o_pieniądzach_B2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Porozmawiajmy_o_pieniądzach_B2_PDF</a> Czy w Polsce rozmawia się o pieniądzach? Tak, ale zwykle nie mówimy, ile zarabiamy. W pewnym sensie jest to temat tabu. Uważajcie, bo pytanie: „Ile zarabiasz?” jest nietaktowne. Jeśli komuś je zadasz, ta osoba może się obrazić. Pieniądze to jednak ważny temat, obecny w naszych codziennych rozmowach. Na początek podam wam kilka kolokwializmów, czyli słów z języka potocznego, których używamy w rozmowach w rodzinie, wśród znajomych czy też w sytuacjach nieoficjalnych w pracy. W dialogu pojawia się popularny synonim słowa „pieniądze”, czyli „kasa”. Gdy pytam kolegę lub koleżankę, czy ma pieniądze, mogę powiedzieć: „Masz kasę / kaskę?” Narzekając na brak funduszy, możemy powiedzieć: „Nie mam kasy”, jak mówi Anka – jedna z bohaterek dialogu. W slangu na pieniądze mówimy czasami „hajs”. W tym miejscu warto wspomnieć o takich słowach jak „dycha / dyszka” i „stówa / stówka”. Chyba domyślacie się ich znaczenia? „Dycha / dyszka” to potocznie „dziesięć złotych”, a „stówa / stówka” – „100 (sto) złotych”. Jeżeli pytam kolegę, czy pożyczy mi dychę, to znaczy, że proszę go o 10 (dziesięć) złotych. Jeśli wizyta u dentysty kosztowała mnie 3 (trzy) stówy, to znaczy, że zapłaciłam 300 (trzysta) złotych. Jeśli coś kosztowało 5 (pięć) stów, zapłaciłam za to (500) pięćset złotych i tak dalej. Czy wiecie, co wspólnego z pieniędzmi mają koła? „Koło” w podstawowym znaczeniu to okrągły przedmiot, który może się kręcić, na przykład rower ma dwa koła, a samochód osobowy – cztery. W kontekście pieniędzy „koła” (w liczbie mnogiej) to inaczej „tysiące”. Jeżeli twoja koleżanka zarabia 4 (cztery) koła, to znaczy, że zarabia 4 (cztery) tysiące złotych. Dlaczego tysiące nazywamy kołami? Być może zera trochę je przypominają? Co ciekawe, w ogłoszeniach o pracę na portalach społecznościowych można znaleźć czasami taką informację o pensji: „wynagrodzenie: 10 (dziesięć) k”. Wynagrodzenie to pensja, a „k” to właśnie koła, czyli tysiące. A więc „10 (dziesięć) k” to „10 (dziesięć) koła”, czyli „10 (dziesięć) tysięcy”. W dialogu „Nie mam kasy” pojawiają się też ważne czasowniki związane z pieniędzmi: „wydawać (wydaję, wydajesz)” i „zarabiać (zarabiam, zarabiasz)”. Możemy powiedzieć: „wydaję mało / dużo”, „wydaję mało / dużo pieniędzy” albo sprecyzować: „wydaję mało / dużo na ubrania”. Z kolei „zarabiać” to dostawać pieniądze za swoją pracę. Możemy zarabiać mało, średnio lub dużo, możemy też zarabiać najniższą krajową albo średnią krajową. Co to znaczy? Najniższa krajowa to najniższa pensja w naszym kraju, którą gwarantuje kodeks pracy, gdy ktoś pracuje na etat, czyli ma stałą pracę, regulowaną umową o pracę. W 2017 r. (dwa tysiące siedemnastym roku), kiedy nagrywamy ten podkast, najniższa krajowa pensja w Polsce, inaczej płaca minimalna, wynosi 2000 zł (dwa tysiące złotych) brutto. Natomiast średnia krajowa to średnia pensja w kraju, którą podaje Główny Urząd Statystyczny w różnych okresach (np. miesięcznie, kwartalnie i rocznie). Zarabiając pieniądze, musimy wiedzieć, że pensja brutto nie jest równa pensji netto. Brutto to pieniądze razem z kosztami pracy (podatkami i składkami na ubezpieczenie), a netto to pieniądze, które dostajesz na rękę. Na rękę, czyli po odliczeniu wszystkich kosztów (podatków i ubezpieczeń). To znaczy, że to są twoje pieniądze, pieniądze, które dostajesz do ręki i dalej już ty decydujesz, co z nimi zrobisz, na co je wydasz. Pracując, dostajemy pensję, którą czasami nazywamy podstawą. W wielu firmach co pewien okres pracownicy dostają też premię, czyli dodatkowe pieniądze, często uzależnione od wyników w pracy. Można na przykład dostawać premię miesięczną (co miesiąc), kwartalną (co trzy miesiące) lub roczną (co rok). Wszystko zależy od zasad obowiązujących w firmie. Jeśli ktoś z twoich znajomych pracuje w tzw. „państwówce” lub inaczej „budżetówce”, to znaczy dla państwa, w urzędzie, być może słyszeliście kiedyś słowo „trzynastka”. Co to jest? Trzynastka to dodatkowa, trzynasta pensja, wypłacana zwykle pod koniec roku. W niektórych miejscach pracy dostaje się nawet czternastki, czyli czternastą pensję! Na koniec podam wam kilka idiomów związanych z tematem pieniędzy. Jak wiemy, nie każdy lubi wydawać pieniądze. Jeśli mówimy o takiej osobie negatywnie, możemy nazwać ją skąpcem, skąpiradłem, sknerą, dusigroszem lub powiedzieć, że ma węża w kieszeni. To znaczy, że taka osoba bardzo nie lubi wydawać pieniędzy i często jest to chorobliwe. Kiedy tylko może, stara się ich nie wydawać. Paradoksalnie często skąpcy mają dużo pieniędzy, tylko wolą je gromadzić. Czasami jednak naprawdę mamy mało pieniędzy i musimy liczyć każdy grosz. Jeden grosz to najmniejsza wartość polskiej waluty, więc jeśli liczymy każdą taką monetę, to znaczy, że dokładnie kontrolujemy swoje wydatki. Musimy pilnować, czy nie wydajemy za dużo. Ze słowem „grosz” funkcjonuje też idiom: „nie mieć grosza przy duszy”. Jeśli na przykład Janek nie ma grosza przy duszy, oznacza to, że nie ma pieniędzy, jest biedny. Jeśli nie mogę sobie czegoś kupić, bo nie mam na to pieniędzy, powiem: „nie stać mnie na to”. Jeśli na przykład Magdy nie stać na drogą sukienkę, to znaczy, że nie ma tylu pieniędzy, żeby ją sobie kupić. Jeśli zarabiam najniższą krajową, czyli, jak mówiłam wcześniej, najniższą pensję w kraju, nie stać mnie na wiele rzeczy, na przykład na drogi samochód albo wakacje za granicą. Czasami, aby coś kupić, mimo że mnie na to nie stać, mogę pójść do banku i wziąć kredyt, wtedy kupię tę rzecz na kredyt. Dziś można kupić na kredyt prawie wszystko. Samochód, mieszkanie, dom… Jednak aby wziąć kredyt, potrzebna jest zdolność kredytowa, czyli możliwość wzięcia kredytu. Muszę mieć więc odpowiednio wysoką pensję, która pozwoli mi potem ten kredyt spłacać. I jeszcze kilka słów o osobach, które mają pieniądze, czyli o bogatych. Możemy powiedzieć, że ktoś „śpi na pieniądzach”, to znaczy ma ich bardzo, bardzo dużo. Czasami taka osoba może „obnosić się z pieniędzmi”, czyli chwalić się nimi, pokazywać swoje bogactwo. Zwykle, w przeciwieństwie do tych, którzy liczą każdy grosz, bogaci nie liczą pieniędzy, czyli nie martwią się, ile na co wydają. Język pokazuje, że pieniądze są ważną częścią naszego codziennego życia, myślimy o nich i o nich mówimy. Czy prawdą jest powiedzenie: „pieniądze szczęścia nie dają”? Jak myślicie? Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/porozmawiajmy-o-pieniadzach-b2/" rel="nofollow" target="_blank">Porozmawiajmy o pieniądzach / B2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Porozmawiajmy o pieniądzach / B2

Mam_dość_akademika_B1_PDF – Hej, Gosia! Masz chwilę? – Hej, pewnie. Co tam? – Nie najlepiej. Dzwonię, bo chciałam cię spytać, czy mogłabym u ciebie przenocować w tym tygodniu? – No pewnie, wpadaj nawet dziś. A co się stało? – Nic poważnego, po prostu mam już serdecznie dość mojego akademika. Muszę się stąd wynieść, bo dłużej nie wytrzymam. – Ojej, aż tak źle? – No… Pamiętasz, jak ci opowiadałam o moich sąsiadkach? Takie dwie imprezowiczki, które non stop organizują balangi, a ja nie mogę spać. Dziś w nocy zrobiły imprezę, która trwała do 5 (piątej) rano. Przez prawie całą noc nie zmrużyłam oka. – A nie mogłaś pójść na portiernię i tego zgłosić? – Myślałam o tym, ale wiesz, w imprezie brali udział prawie wszyscy ludzie z piętra, mnie też zaprosili, ale nie chciałam iść, bo za parę dni mam mega ważne zaliczenie. No i wiesz, nie chciałam iść się skarżyć. Jak by to wyglądało? Wyszłabym na jakąś donosicielkę. – Rozumiem. I co, naprawdę chcesz się wyprowadzić? – Tak, ale wiesz, imprezy to nie jest jedyny powód. Mam dość bałaganu, tego, że nie mogę spokojnie zrobić obiadu w kuchni, bo zawsze ktoś tam przesiaduje, hałasu i kompletnego braku prywatności. Ja się po prostu nie nadaję do akademikowego życia. Potrzebuję spokoju i porządku. I naprawdę muszę się uczyć! – Jasne, rozumiem cię. Ja sama kiedyś mieszkałam w akademiku i wspominam to z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony było fajnie i wesoło, miałam masę dobrych znajomych, wszędzie było blisko, bo akademik był w samym centrum miasta i naprawdę mało płaciłam. Miesięcznie wychodziło jakieś 350 złotych. Z drugiej strony ogólne warunki były takie sobie. Wiesz, stare meble, kiepski internet, brudna kuchnia, takie tam. To wszystko było do przeżycia, ale do pewnego momentu. Im byłam starsza, tym bardziej ceniłam spokój i własną przestrzeń, której nie musiałam dzielić z innymi ludźmi. – No właśnie… – Dlatego nie przejmuj się, możesz się u mnie zatrzymać. – Dzięki, to tylko na parę dni. Mam nadzieję, że szybko znajdę jakiś pokój w mieszkaniu studenckim ze spokojnymi ludźmi. – Na pewno, jest teraz dużo ogłoszeń. Pomóc ci z przeprowadzką? Masz pewnie dużo rzeczy? – Nie, dzięki. Poproszę kolegę, który ma samochód. O której mogłabym u ciebie być? – Będę w domu po 18 (osiemnastej). – Super, dzięki wielkie. To do zobaczenia! – Nie ma sprawy, będę czekać. Słownictwo: nocować / przenocować – spać, spędzić noc mieć serdecznie dość + D. – nie móc czegoś dłużej znieść, tolerować wynosić się / wynieść się stąd – potocznie: wyjechać stąd, zostawić to miejsce wytrzymywać / wytrzymać – znosić, tolerować imprezowiczka – dziewczyna, która lubi się bawić, lubi imprezy (męska forma to „imprezowicz”) balanga – potocznie: głośna impreza nie zmrużyć oka – nie móc spać, nie zasnąć portiernia – miejsce w budynku, gdzie pracuje portier lub ochroniarz zgłaszać / zgłosić + B. – tutaj: poinformować o czymś, np. o awarii brać / wziąć udział w + Msc. – uczestniczyć mega – potocznie: bardzo, ogromnie skarżyć się na + B. – narzekać na coś, mówić, że coś jest złe donosicielka – kobieta, która donosi, to znaczy informuje, że ktoś robi coś złego, niewłaściwego; to słowo ma negatywne zabarwienie (męska forma to „donosiciel”) nadawać się / nadać się do + D. – pasować, być odpowiednim z mieszanymi uczuciami – coś wzbudza w nas i pozytywne, i negatywne emocje, kiedy jesteśmy nie do końca pewni oceny masa – potocznie: dużo wychodzić / wyjść – tutaj: kosztować kiepski – potocznie: niedobry, słaby takie tam – potocznie: i tym podobne do przeżycia – do zniesienia, do zaakceptowania przejmować się / przejąć się + N. – martwić się czymś, być smutnym, zaniepokojonym z jakiegoś powodu przeprowadzka – zmiana mieszkania, domu nie ma sprawy – to żaden problem, może być Polski na B1. E-book (PDF) Rok w Polsce. E-book (PDF) Artykuł Mam dość akademika / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/11/Mam_dość_akademika_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Mam_dość_akademika_B1_PDF</a> <blockquote>– Hej, Gosia! Masz chwilę? – Hej, pewnie. Co tam? – Nie najlepiej. Dzwonię, bo chciałam cię spytać, czy mogłabym u ciebie przenocować w tym tygodniu? – No pewnie, wpadaj nawet dziś. A co się stało? – Nic poważnego, po prostu mam już serdecznie dość mojego akademika. Muszę się stąd wynieść, bo dłużej nie wytrzymam. – Ojej, aż tak źle? – No… Pamiętasz, jak ci opowiadałam o moich sąsiadkach? Takie dwie imprezowiczki, które non stop organizują balangi, a ja nie mogę spać. Dziś w nocy zrobiły imprezę, która trwała do 5 (piątej) rano. Przez prawie całą noc nie zmrużyłam oka. – A nie mogłaś pójść na portiernię i tego zgłosić? – Myślałam o tym, ale wiesz, w imprezie brali udział prawie wszyscy ludzie z piętra, mnie też zaprosili, ale nie chciałam iść, bo za parę dni mam mega ważne zaliczenie. No i wiesz, nie chciałam iść się skarżyć. Jak by to wyglądało? Wyszłabym na jakąś donosicielkę. – Rozumiem. I co, naprawdę chcesz się wyprowadzić? – Tak, ale wiesz, imprezy to nie jest jedyny powód. Mam dość bałaganu, tego, że nie mogę spokojnie zrobić obiadu w kuchni, bo zawsze ktoś tam przesiaduje, hałasu i kompletnego braku prywatności. Ja się po prostu nie nadaję do akademikowego życia. Potrzebuję spokoju i porządku. I naprawdę muszę się uczyć! – Jasne, rozumiem cię. Ja sama kiedyś mieszkałam w akademiku i wspominam to z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony było fajnie i wesoło, miałam masę dobrych znajomych, wszędzie było blisko, bo akademik był w samym centrum miasta i naprawdę mało płaciłam. Miesięcznie wychodziło jakieś 350 złotych. Z drugiej strony ogólne warunki były takie sobie. Wiesz, stare meble, kiepski internet, brudna kuchnia, takie tam. To wszystko było do przeżycia, ale do pewnego momentu. Im byłam starsza, tym bardziej ceniłam spokój i własną przestrzeń, której nie musiałam dzielić z innymi ludźmi. – No właśnie… – Dlatego nie przejmuj się, możesz się u mnie zatrzymać. – Dzięki, to tylko na parę dni. Mam nadzieję, że szybko znajdę jakiś pokój w mieszkaniu studenckim ze spokojnymi ludźmi. – Na pewno, jest teraz dużo ogłoszeń. Pomóc ci z przeprowadzką? Masz pewnie dużo rzeczy? – Nie, dzięki. Poproszę kolegę, który ma samochód. O której mogłabym u ciebie być? – Będę w domu po 18 (osiemnastej). – Super, dzięki wielkie. To do zobaczenia! – Nie ma sprawy, będę czekać.</blockquote> Słownictwo: nocować / przenocować – spać, spędzić noc mieć serdecznie dość + D. – nie móc czegoś dłużej znieść, tolerować wynosić się / wynieść się stąd – potocznie: wyjechać stąd, zostawić to miejsce wytrzymywać / wytrzymać – znosić, tolerować imprezowiczka – dziewczyna, która lubi się bawić, lubi imprezy (męska forma to „imprezowicz”) balanga – potocznie: głośna impreza nie zmrużyć oka – nie móc spać, nie zasnąć portiernia – miejsce w budynku, gdzie pracuje portier lub ochroniarz zgłaszać / zgłosić + B. – tutaj: poinformować o czymś, np. o awarii brać / wziąć udział w + Msc. – uczestniczyć mega – potocznie: bardzo, ogromnie skarżyć się na + B. – narzekać na coś, mówić, że coś jest złe donosicielka – kobieta, która donosi, to znaczy informuje, że ktoś robi coś złego, niewłaściwego; to słowo ma negatywne zabarwienie (męska forma to „donosiciel”) nadawać się / nadać się do + D. – pasować, być odpowiednim z mieszanymi uczuciami – coś wzbudza w nas i pozytywne, i negatywne emocje, kiedy jesteśmy nie do końca pewni oceny masa – potocznie: dużo wychodzić / wyjść – tutaj: kosztować kiepski – potocznie: niedobry, słaby takie tam – potocznie: i tym podobne do przeżycia – do zniesienia, do zaakceptowania przejmować się / przejąć się + N. – martwić się czymś, być smutnym, zaniepokojonym z jakiegoś powodu przeprowadzka – zmiana mieszkania, domu nie ma sprawy – to żaden problem, może być <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/rok-w-polsce-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Rok w Polsce. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/mam-dosc-akademika-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Mam dość akademika / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Mam dość akademika / B1

Poznałam_kogoś_B1_PDF – Halo, Aśka? Tu Lena. Dzwonię z mojego drugiego numeru. – O, hej! Dawno się nie odzywałaś. Co u ciebie? Jak urlop? Już z powrotem? – Tak, wróciliśmy wczoraj wieczorem. Sycylia jest taka piękna… – Wróciliśmy? My? – Ano właśnie po to dzwonię. Chcę ci się pochwalić. Poznałam kogoś. – Oooo! Kiedy? I już razem wyjechaliście? Nic nie mówiłaś. – Wolałam zachować to w tajemnicy. Wszystko działo się tak szybko… Jeszcze wygadałabyś się mojej mamie, a wiesz jaka ona jest wścibska, zwłaszcza jeśli chodzi o facetów. – No to mów! Kto to jest? Jak się poznaliście? – Ma na imię Daniel i jest architektem. Jest wysoki, przystojny, ma ciemne włosy i zielone oczy. Niedawno przeprowadził się do Warszawy i nie ma jeszcze zbyt wielu znajomych. – To gdzie znalazłaś tego przystojniaka? – Poznaliśmy się przez internet. – Nie wiedziałam, że umawiasz się przez net! – Wiesz, po rozstaniu z Rafałem miałam kryzys, chciałam poprawić sobie samoocenę i umówiłam się kilka razy, ale to była pomyłka, aż w końcu trafiłam na Daniela… – Oj, widzę, że zakochałaś się po uszy. – No. Mamy wspólne zainteresowania i moglibyśmy gadać o nich godzinami. Poza tym Daniel z taką pasją mówi o swojej pracy, że aż mu zazdroszczę! Ale chętnie też słucha o mojej. Dwa tygodnie temu wpadliśmy na pomysł, żeby gdzieś wyjechać. Znaleźliśmy tanie bilety na Sycylię i po prostu tam polecieliśmy. Było cudownie! Nawet nie wiem, kiedy minął mi ten tydzień. – Nieźle. To co, pewnie teraz jesteś zajęta i nieprędko się zobaczymy? – Faktycznie, spędzam z Danielem prawie każdy wieczór, ale wiesz, chciałabym, żebyś go poznała. Może pójdziemy na kawę w ten weekend? – Chętnie! A kiedy zamierzasz powiedzieć rodzicom? Jak się dowiedzą, pewnie od razu zaczną cię o niego dokładnie wypytywać. – Ech, właśnie tego się boję. Wiesz, jacy oni są. Wolałabym im na razie nie mówić. Poza tym jest jeszcze jeden mały problem… – No, dawaj! – Daniel jest rozwodnikiem i ma dwoje dzieci… – O kurczę! Słownictwo: odzywać się / odezwać się (do + D.) – tutaj: dać znać, poinformować, co słychać ano właśnie – dokładnie chwalić się / pochwalić się (komuś C. czymś N.) – powiedzieć komuś o czymś, z czego jesteśmy bardzo zadowoleni zachowywać / zachować w tajemnicy – zataić, nie mówić, utrzymać w sekrecie wygadać się (komuś C.) – potocznie: zdradzić, ujawnić, powiedzieć sekret, zwykle przypadkiem wścibski – taki, który bardzo interesuje się sprawami innych i o nie pyta jeśli chodzi o (+ B.) – mówiąc o facet – potocznie: mężczyzna zbyt – za bardzo przystojniak – potocznie: przystojny mężczyzna rozstanie – zakończenie związku samoocena – to, jak siebie widzimy, podejście do siebie pomyłka – błąd trafiać / trafić na (+ B.) – znaleźć przypadkiem, bez planowania zakochiwać się / zakochać się w kimś (+ Msc.) po uszy – zacząć kochać bardzo mocno zazdrościć – chcieć mieć coś, co ma ktoś inny, żałować, że się tego nie ma wpadać / wpaść na pomysł – mieć pomysł, wymyślić coś cudownie – wspaniale, fantastycznie mijać / minąć – (o czasie) przejść nieźle – potocznie: całkiem dobrze to co? – potocznie: więc jak? nieprędko – nie szybko zamierzać – planować dowiadywać się / dowiedzieć się – dostać informacje wypytywać / wypytać (kogoś B. o coś B.) – zadawać wiele pytań rozwodnik – mężczyzna, który się rozwiódł (formalnie zakończył związek małżeński); kobieta to rozwódka o kurczę – potocznie: ojej, och, ale informacja Czytam po polsku. E-book (PDF) Rok w Polsce. E-book (PDF) Artykuł Poznałam kogoś / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/11/Poznałam_kogoś_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Poznałam_kogoś_B1_PDF</a> <blockquote>– Halo, Aśka? Tu Lena. Dzwonię z mojego drugiego numeru. – O, hej! Dawno się nie odzywałaś. Co u ciebie? Jak urlop? Już z powrotem? – Tak, wróciliśmy wczoraj wieczorem. Sycylia jest taka piękna… – Wróciliśmy? My? – Ano właśnie po to dzwonię. Chcę ci się pochwalić. Poznałam kogoś. – Oooo! Kiedy? I już razem wyjechaliście? Nic nie mówiłaś. – Wolałam zachować to w tajemnicy. Wszystko działo się tak szybko… Jeszcze wygadałabyś się mojej mamie, a wiesz jaka ona jest wścibska, zwłaszcza jeśli chodzi o facetów. – No to mów! Kto to jest? Jak się poznaliście? – Ma na imię Daniel i jest architektem. Jest wysoki, przystojny, ma ciemne włosy i zielone oczy. Niedawno przeprowadził się do Warszawy i nie ma jeszcze zbyt wielu znajomych. – To gdzie znalazłaś tego przystojniaka? – Poznaliśmy się przez internet. – Nie wiedziałam, że umawiasz się przez net! – Wiesz, po rozstaniu z Rafałem miałam kryzys, chciałam poprawić sobie samoocenę i umówiłam się kilka razy, ale to była pomyłka, aż w końcu trafiłam na Daniela… – Oj, widzę, że zakochałaś się po uszy. – No. Mamy wspólne zainteresowania i moglibyśmy gadać o nich godzinami. Poza tym Daniel z taką pasją mówi o swojej pracy, że aż mu zazdroszczę! Ale chętnie też słucha o mojej. Dwa tygodnie temu wpadliśmy na pomysł, żeby gdzieś wyjechać. Znaleźliśmy tanie bilety na Sycylię i po prostu tam polecieliśmy. Było cudownie! Nawet nie wiem, kiedy minął mi ten tydzień. – Nieźle. To co, pewnie teraz jesteś zajęta i nieprędko się zobaczymy? – Faktycznie, spędzam z Danielem prawie każdy wieczór, ale wiesz, chciałabym, żebyś go poznała. Może pójdziemy na kawę w ten weekend? – Chętnie! A kiedy zamierzasz powiedzieć rodzicom? Jak się dowiedzą, pewnie od razu zaczną cię o niego dokładnie wypytywać. – Ech, właśnie tego się boję. Wiesz, jacy oni są. Wolałabym im na razie nie mówić. Poza tym jest jeszcze jeden mały problem… – No, dawaj! – Daniel jest rozwodnikiem i ma dwoje dzieci… – O kurczę!</blockquote> Słownictwo: odzywać się / odezwać się (do + D.) – tutaj: dać znać, poinformować, co słychać ano właśnie – dokładnie chwalić się / pochwalić się (komuś C. czymś N.) – powiedzieć komuś o czymś, z czego jesteśmy bardzo zadowoleni zachowywać / zachować w tajemnicy – zataić, nie mówić, utrzymać w sekrecie wygadać się (komuś C.) – potocznie: zdradzić, ujawnić, powiedzieć sekret, zwykle przypadkiem wścibski – taki, który bardzo interesuje się sprawami innych i o nie pyta jeśli chodzi o (+ B.) – mówiąc o facet – potocznie: mężczyzna zbyt – za bardzo przystojniak – potocznie: przystojny mężczyzna rozstanie – zakończenie związku samoocena – to, jak siebie widzimy, podejście do siebie pomyłka – błąd trafiać / trafić na (+ B.) – znaleźć przypadkiem, bez planowania zakochiwać się / zakochać się w kimś (+ Msc.) po uszy – zacząć kochać bardzo mocno zazdrościć – chcieć mieć coś, co ma ktoś inny, żałować, że się tego nie ma wpadać / wpaść na pomysł – mieć pomysł, wymyślić coś cudownie – wspaniale, fantastycznie mijać / minąć – (o czasie) przejść nieźle – potocznie: całkiem dobrze to co? – potocznie: więc jak? nieprędko – nie szybko zamierzać – planować dowiadywać się / dowiedzieć się – dostać informacje wypytywać / wypytać (kogoś B. o coś B.) – zadawać wiele pytań rozwodnik – mężczyzna, który się rozwiódł (formalnie zakończył związek małżeński); kobieta to rozwódka o kurczę – potocznie: ojej, och, ale informacja <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/czytam-po-polsku/" rel="nofollow" target="_blank">Czytam po polsku. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/rok-w-polsce-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Rok w Polsce. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/poznalam-kogos-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Poznałam kogoś / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Poznałam kogoś / B1

Nie_wszyscy_mówią_poprawnie_C1_PDF Język jest żywy – zmienia się, ewoluuje na przestrzeni wieków. To, jakim językiem się posługujemy, zależy nie tylko od aktualnego miejsca i czasu, w którym żyjemy, ale także od osobistych doświadczeń każdego z nas. Każdy ma przecież swoje ulubione słowa, których często używa, ulubione idiomy i powiedzonka. Każdy ma też za sobą inną ścieżkę edukacji i inną wrażliwość językową. Błędy językowe to naturalne zjawisko. Oczywiście, ucząc się języka obcego, chcemy ich w miarę możliwości unikać, ale nie zapominajmy, że dzięki błędom się uczymy. Znacie powiedzenie „uczyć się na błędach”? W nauce języka obcego to nieuniknione. Ważne, aby wyciągać wnioski ze swoich błędów i starać się zapamiętywać poprawne formy. Błędy popełniają też osoby, dla których dany język jest językiem ojczystym. To znaczy, że jako native speakerzy też robimy błędy. Często wynikają one z niedostatków w edukacji. Zwykle tak mówili nasi rodzice i tak samo mówimy my, ponieważ przyswoiliśmy język polski w domu. Oczywiście później uczyliśmy się go w szkole, ale zdarza się, że na tym etapie nie wyeliminowaliśmy złych nawyków językowych i dalej są one obecne w naszym języku. Jakie błędy językowe najczęściej popełniają Polacy? Bardzo możliwe, że wy, obcokrajowcy, którzy już długo uczycie się polskiego, też je zauważacie. 1) Jednym z najpopularniejszych błędów jest podawanie dat w niewłaściwy sposób. Oto przykładowa data: „Dziś jest 12.02 (dwunasty lutego)”. Wśród Polaków można usłyszeć: „dziś jest dwunasty luty”. To błąd, bo w dacie miesiąc występuje w dopełniaczu. 2) Inny błąd pojawia się, gdy mówimy o latach po roku 2000 (dwutysięcznym). Mówimy „rok 2000 (dwutysięczny)”, ale już: „2001 (dwa tysiące pierwszy)”, „2002 (dwa tysiące drugi)”, „2003 (dwa tysiące trzeci)” itd. Zawierają one formę „dwa tysiące”, a nie „dwutysięczny”. Powiemy więc: „W 2001 r. (dwa tysiące pierwszym roku) wyjechałam do Chin”. 3) Nagminnym, czyli bardzo częstym błędem jest niepoprawne użycie form „tę” i „tą”. Na pewno pamiętacie, że forma „tę” to biernik, a „tą” to narzędnik. Powiemy więc: „Daj mi tę książkę”, „Pytałem o tę studentkę”, ale: „Interesuję się tą ofertą”. Polacy zapominają o formie „tę”; zresztą nic dziwnego, bo przymiotnik w bierniku ma końcówkę „-ą” i tak też próbujemy odmieniać zaimek „ta”. Zamiast „tę” Polacy często używają „tą”. Mówią np.: „Podaj mi tą książkę”, „Pytałem o tą studentkę”. Można przypuszczać, że za jakiś czas zaimek „tą” zastąpi „tę” w bierniku, analogicznie do formy zaimka „tamtą”. 4) Kto z was pamięta odmianę czasownika „pójść” w czasie przeszłym? Być może znacie ją lepiej niż niektórzy Polacy. Mężczyzna mówi: „poszedłem”, a kobieta „poszłam”. Polakom zdarza się o tym zapominać i mówią „poszłem” zamiast „poszedłem”. 5) Zapewne wiecie, że niektóre zaimki osobowe mają więcej niż jedną formę, np. „mnie” i „mi” w celowniku. Formy „mnie” używamy na początku zdania i wtedy pełni ona funkcję emfatyczną, wzmacniającą, np. „Mnie się to nie podoba!”. „Mnie” występuje też po przyimku, np. „Masz coś przeciwko mnie?”. Dla porównania podajmy kilka zdań z formą „mi”: „Podoba mi się to”, „Wydaje mi się, że będzie z tym problem”, „Dał mi parę cennych rad”. 6) W języku polskim istnieją rzeczowniki zakończone na „-o”, które się nie odmieniają, np. „kakao” i „awokado”, a więc powiemy: „Zrobię ci kakao”, „Dodałam do ciasta kakao”, „Ale pyszna jest ta sałatka z awokado”. Jednak wiele wyrazów z końcówką „-o”, które kiedyś też były nieodmienne, dziś jest już odmienianych, np. „studio” czy „radio”. Mówimy więc: „Byłem wczoraj w studiu koncertowym” albo „Codziennie słucham radia”. Wielu Polaków nadal uparcie nie odmienia tych wyrazów. 7) Jak z pewnością wiecie, pomarańcza jest pomarańczowa. Jej kolor to pomarańcz. A więc „pomarańcza” to owoc, a „pomarańcz” to kolor, czyli powiemy: „Zjem pomarańczę”, ale: „Piękny pomarańcz sukienki kontrastował z fioletem żakietu”. 8) Kolejny błąd, który popełniamy, to użycie strony czynnej zamiast biernej z czasownikiem „pisać”, np. powinniśmy powiedzieć: „Na plakacie jest napisane, że wernisaż jest w piątek”, a nie: „Na plakacie pisze, że wernisaż jest w piątek”. „Pisze” to forma strony czynnej, mówimy na przykład: „Rafał pisze mail / maila”. 9) Znacie czasownik „ubierać się / ubrać się”, prawda? Niektórzy Polacy używają go niepoprawnie z dopełnieniem (obiektem), na przykład: „Ubrałem płaszcz i czapkę”. Poprawnie to zdanie powinno brzmieć: „Założyłem płaszcz i czapkę”. Ubrać można się w coś, na przykład: „Kaśka ubrała się w błękitną sukienkę”. 10) Na koniec posłuchajcie jeszcze o jednym błędzie. Czy wiecie, co to jest cudzysłów? To znak interpunkcyjny, którym wydzielamy w tekście jakiś fragment, cytat, czyli bierzemy go w cudzysłów. Poprawnie mówimy: „Ten fragment jest w cudzysłowie”, a nie „w cudzysłowiu”. W tym odcinku podkastu potraktowaliśmy błędy językowe wybiórczo, nie klasyfikując ich na kategorie. Na pewno jeszcze wrócimy do tego tematu. Tymczasem zapraszamy do wysłuchania kolejnych odcinków naszego podkastu! Do usłyszenia! Artykuł Nie wszyscy mówią poprawnie / C1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/10/Nie_wszyscy_mówią_poprawnie_C1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Nie_wszyscy_mówią_poprawnie_C1_PDF</a> Język jest żywy – zmienia się, ewoluuje na przestrzeni wieków. To, jakim językiem się posługujemy, zależy nie tylko od aktualnego miejsca i czasu, w którym żyjemy, ale także od osobistych doświadczeń każdego z nas. Każdy ma przecież swoje ulubione słowa, których często używa, ulubione idiomy i powiedzonka. Każdy ma też za sobą inną ścieżkę edukacji i inną wrażliwość językową. Błędy językowe to naturalne zjawisko. Oczywiście, ucząc się języka obcego, chcemy ich w miarę możliwości unikać, ale nie zapominajmy, że dzięki błędom się uczymy. Znacie powiedzenie „uczyć się na błędach”? W nauce języka obcego to nieuniknione. Ważne, aby wyciągać wnioski ze swoich błędów i starać się zapamiętywać poprawne formy. Błędy popełniają też osoby, dla których dany język jest językiem ojczystym. To znaczy, że jako native speakerzy też robimy błędy. Często wynikają one z niedostatków w edukacji. Zwykle tak mówili nasi rodzice i tak samo mówimy my, ponieważ przyswoiliśmy język polski w domu. Oczywiście później uczyliśmy się go w szkole, ale zdarza się, że na tym etapie nie wyeliminowaliśmy złych nawyków językowych i dalej są one obecne w naszym języku. Jakie błędy językowe najczęściej popełniają Polacy? Bardzo możliwe, że wy, obcokrajowcy, którzy już długo uczycie się polskiego, też je zauważacie. <blockquote>1) Jednym z najpopularniejszych błędów jest podawanie dat w niewłaściwy sposób. Oto przykładowa data: „Dziś jest 12.02 (dwunasty lutego)”. Wśród Polaków można usłyszeć: „dziś jest dwunasty luty”. To błąd, bo w dacie miesiąc występuje w dopełniaczu. 2) Inny błąd pojawia się, gdy mówimy o latach po roku 2000 (dwutysięcznym). Mówimy „rok 2000 (dwutysięczny)”, ale już: „2001 (dwa tysiące pierwszy)”, „2002 (dwa tysiące drugi)”, „2003 (dwa tysiące trzeci)” itd. Zawierają one formę „dwa tysiące”, a nie „dwutysięczny”. Powiemy więc: „W 2001 r. (dwa tysiące pierwszym roku) wyjechałam do Chin”. 3) Nagminnym, czyli bardzo częstym błędem jest niepoprawne użycie form „tę” i „tą”. Na pewno pamiętacie, że forma „tę” to biernik, a „tą” to narzędnik. Powiemy więc: „Daj mi tę książkę”, „Pytałem o tę studentkę”, ale: „Interesuję się tą ofertą”. Polacy zapominają o formie „tę”; zresztą nic dziwnego, bo przymiotnik w bierniku ma końcówkę „-ą” i tak też próbujemy odmieniać zaimek „ta”. Zamiast „tę” Polacy często używają „tą”. Mówią np.: „Podaj mi tą książkę”, „Pytałem o tą studentkę”. Można przypuszczać, że za jakiś czas zaimek „tą” zastąpi „tę” w bierniku, analogicznie do formy zaimka „tamtą”. 4) Kto z was pamięta odmianę czasownika „pójść” w czasie przeszłym? Być może znacie ją lepiej niż niektórzy Polacy. Mężczyzna mówi: „poszedłem”, a kobieta „poszłam”. Polakom zdarza się o tym zapominać i mówią „poszłem” zamiast „poszedłem”. 5) Zapewne wiecie, że niektóre zaimki osobowe mają więcej niż jedną formę, np. „mnie” i „mi” w celowniku. Formy „mnie” używamy na początku zdania i wtedy pełni ona funkcję emfatyczną, wzmacniającą, np. „Mnie się to nie podoba!”. „Mnie” występuje też po przyimku, np. „Masz coś przeciwko mnie?”. Dla porównania podajmy kilka zdań z formą „mi”: „Podoba mi się to”, „Wydaje mi się, że będzie z tym problem”, „Dał mi parę cennych rad”. 6) W języku polskim istnieją rzeczowniki zakończone na „-o”, które się nie odmieniają, np. „kakao” i „awokado”, a więc powiemy: „Zrobię ci kakao”, „Dodałam do ciasta kakao”, „Ale pyszna jest ta sałatka z awokado”. Jednak wiele wyrazów z końcówką „-o”, które kiedyś też były nieodmienne, dziś jest już odmienianych, np. „studio” czy „radio”. Mówimy więc: „Byłem wczoraj w studiu koncertowym” albo „Codziennie słucham radia”. Wielu Polaków nadal uparcie nie odmienia tych wyrazów. 7) Jak z pewnością wiecie, pomarańcza jest pomarańczowa. Jej kolor to pomarańcz. A więc „pomarańcza” to owoc, a „pomarańcz” to kolor, czyli powiemy: „Zjem pomarańczę”, ale: „Piękny pomarańcz sukienki kontrastował z fioletem żakietu”. 8) Kolejny błąd, który popełniamy, to użycie strony czynnej zamiast biernej z czasownikiem „pisać”, np. powinniśmy powiedzieć: „Na plakacie jest napisane, że wernisaż jest w piątek”, a nie: „Na plakacie pisze, że wernisaż jest w piątek”. „Pisze” to forma strony czynnej, mówimy na przykład: „Rafał pisze mail / maila”. 9) Znacie czasownik „ubierać się / ubrać się”, prawda? Niektórzy Polacy używają go niepoprawnie z dopełnieniem (obiektem), na przykład: „Ubrałem płaszcz i czapkę”. Poprawnie to zdanie powinno brzmieć: „Założyłem płaszcz i czapkę”. Ubrać można się w coś, na przykład: „Kaśka ubrała się w błękitną sukienkę”. 10) Na koniec posłuchajcie jeszcze o jednym błędzie. Czy wiecie, co to jest cudzysłów? To znak interpunkcyjny, którym wydzielamy w tekście jakiś fragment, cytat, czyli bierzemy go w cudzysłów. Poprawnie mówimy: „Ten fragment jest w cudzysłowie”, a nie „w cudzysłowiu”.</blockquote> W tym odcinku podkastu potraktowaliśmy błędy językowe wybiórczo, nie klasyfikując ich na kategorie. Na pewno jeszcze wrócimy do tego tematu. Tymczasem zapraszamy do wysłuchania kolejnych odcinków naszego podkastu! Do usłyszenia! Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/nie-wszyscy-mowia-poprawnie-c1/" rel="nofollow" target="_blank">Nie wszyscy mówią poprawnie / C1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Nie wszyscy mówią poprawnie / C1

Moja_przygoda_z_Polską_i_językiem_polskim_B1_PDF Cześć! Mam na imię Blanka. Chciałabym opowiedzieć wam, dlaczego zaczęłam się uczyć języka polskiego i co sprawia mi najwięcej trudności. Pochodzę z małego miasta na północy Francji, blisko granicy z Niemcami. W dzieciństwie uczyłam się angielskiego i niemieckiego i nie miałam żadnego kontaktu ani z językiem polskim, ani z Polską. Wiem, że moi przodkowie pochodzili z Polski, ale nikt w mojej rodzinie nie mówił po polsku ani nie jeździł do dawnej ojczyzny. W wieku 20 (dwudziestu) lat poszłam na studia. Wybrałam dziennikarstwo w Paryżu. Kiedy byłam na trzecim roku, postanowiłam pojechać na Erasmusa. Złożyłam podanie o stypendium we Frankfurcie. Znałam niemiecki i wiedziałam, że jest tam dobry uniwersytet. Niestety okazało się, że nie ma już wolnych miejsc. Bardzo chciałam pojechać chociaż na jeden semestr za granicę i dlatego zaczęłam szukać innych możliwości. Znalazłam ofertę stypendium w Krakowie. Oczywiście wcześniej słyszałam o tym mieście, ale nigdy nie byłam w Polsce i niewiele wiedziałam o tym kraju. Pomyślałam sobie, że to może być świetna okazja, żeby dowiedzieć się czegoś o miejscu, z którego pochodzi moja rodzina. Złożyłam wszystkie potrzebne dokumenty i dostałam stypendium. Wtedy mogłam zacząć przygotowania do wyjazdu. Szukałam informacji w internecie na temat Krakowa, Polski, polskiej kultury, kuchni i tak dalej. Wiedziałam, że na uniwersytecie będę mogła chodzić na wykłady i ćwiczenia w języku angielskim, ale zastanawiałam się, czy ludzie w Polsce mówią po angielsku, francusku albo niemiecku. Czy znajomość tych języków wystarczy mi, żeby kupić jedzenie w sklepie albo zapytać o drogę? Na wszelki wypadek postanowiłam jeszcze przed wyjazdem zapisać się na krótki kurs polskiego, żeby poznać podstawowe słowa, a potem zamierzałam iść na kurs dla Erasmusów w Krakowie. W Paryżu znalazłam nauczycielkę z Polski, native speakera, i zapisałam się do niej na korepetycje. Poszłam na pierwszą lekcję i… wyszłam stamtąd przekonana, że polski to najtrudniejszy język świata. Te dziwne litery, ta ortografia! Po co im, Polakom, tyle liter, tyle kropek i kresek? Miałam problem z wymówieniem podstawowych słów! Ale postanowiłam się nie poddawać. W domu zrobiłam pracę domową, posłuchałam nagrań z wymową i na drugiej lekcji było mi już łatwiej. W czasie tamtego kursu nauczyłam się czytać, dowiedziałam się, jak się przedstawić i poznałam podstawowe czasowniki oraz różnicę między mianownikiem, narzędnikiem i biernikiem. Polskie przypadki to dla mnie ciągle trochę czarna magia, no, może teraz już mniej, ale początki były trudne. Nie miałam za to problemów z nauką słówek. Na szczęście, kiedy pojechałam do Krakowa, potrafiłam już coś powiedzieć. Rozumiałam mało, bo Polacy mówią bardzo szybko, ale było mi łatwiej niż studentom, którzy w ogóle nie znali polskiego. Na uniwersytecie i w akademiku, gdzie mieszkałam, wszyscy koledzy i koleżanki mówili po angielsku i to był język naszej komunikacji. Starałam się za to dużo mówić na lekcjach polskiego. To był specjalny kurs dla Erasmusów. Największym problemem dla wszystkich były przypadki i różne nieregularne formy. Jednym z najważniejszych słów w języku polskim jest „wyjątek”. Zawsze jest jakiś wyjątek. Czasami chciałam rzucić kurs, naukę polskiego, pytałam sama siebie, po co mi to, skoro spokojnie mogę się dogadać w sklepie czy na uczelni. Ale z drugiej strony było mi bardzo miło słyszeć komplementy ze strony Polaków, którzy byli zdziwieni, że mówię po polsku. To było motywujące, dodawało mi sił i energii do dalszej nauki. Ale Erasmus się skończył i trzeba było wracać do domu. Nie chciałam jednak tracić kontaktu z polskim – szkoda było zmarnować tyle pracy i wysiłku. Na szczęście miałam już wielu znajomych z Polski. Postanowiliśmy, że będziemy do siebie pisać tylko po polsku i na razie dotrzymujemy obietnicy. Niestety chwilowo nie mam możliwości, żeby kontynuować naukę polskiego w Paryżu, bo piszę pracę dyplomową i to zajmuje mi bardzo dużo czasu, ale jak tylko ją skończę, wracam do nauki polskiego. Można powiedzieć, że złapałam bakcyla! Komentarz do tekstu Drodzy słuchacze! W opowiadaniu Blanki jest dużo interesujących słów i wyrażeń. Teraz spróbuję je wam wyjaśnić. Blanka na początku używa zwrotu „co sprawia mi trudności”. „Sprawiać trudności” to inaczej „być trudnym”, na przykład jeśli matematyka sprawia mi trudności, to znaczy, że mam problemy z matematyką, nie rozumiem jej. Idźmy dalej. Przodkowie Blanki, czyli jej dziadkowie lub pradziadkowie, pochodzili z Polski. „Pochodzić” to znaczy „być skądś”. Możemy powiedzieć: „jestem z Polski” albo „pochodzę z Polski”. Możemy też powiedzieć, że słowo pochodzi z jakiegoś języka, np. słowo „ratusz” pochodzi z niemieckiego, a słowo „biznesmen” z angielskiego. W dalszej części tekstu Blanka mówi, że poszła na studia. To znaczy, że zaczęła naukę na uczelni wyższej (uniwersytecie, politechnice lub akademii). Kiedy była na trzecim roku, złożyła podanie o stypendium. Podanie to taki list, w którym prosimy o coś. Jeśli piszemy i potem składamy podanie o stypendium, to znaczy, że chcemy dostać stypendium. Możemy też napisać podanie o grant i tak dalej. Blance nie udało się wyjechać do Frankfurtu, ale znalazła stypendium w Krakowie i zdecydowała, że pojedzie do kraju swoich przodków. Zaczęła szukać informacji o tym mieście i przygotowywać się do wyjazdu. Zaczęła też się zastanawiać, to znaczy myśleć, analizować, zadawać sobie pytania, czy będzie mogła komunikować się w polskich sklepach i na ulicy w innych językach niż polski. Na wszelki wypadek zapisała się na lekcje polskiego. „Na wszelki wypadek” to bardzo ważne wyrażenie, którego naprawdę często używamy. Wyjaśnię wam jego znaczenie na paru przykładach: „Teraz świeci słońce i jest ładna pogoda, ale potem być może będzie padać deszcz, dlatego na wszelki wypadek wezmę ze sobą parasol”. Inny przykład: „Idę do teatru. Spektakl zaczyna się o 19 (dziewiętnastej). Wiem, że droga do teatru zajmie mi 20 (dwadzieścia) minut, ale na wszelki wypadek wychodzę z domu wcześniej, bo nie chcę się spóźnić. Może na ulicy będą korki i droga zajmie mi więcej czasu? Na wszelki wypadek wyjdę wcześniej i na pewno się nie spóźnię”. Blanka na wszelki wypadek zaczęła uczyć się polskiego – to znaczy myslała, że być może będzie mogła rozmawiać z ludźmi po angielsku czy francusku, ale może nie, dlatego w tej sytuacji chciała poznać podstawowe słowa w języku polskim. Idźmy dalej. Nasza bohaterka zapisała się na korepetycje, czyli prywatne lekcje, do native speakera. Tak, dobrze słyszeliście, do native speakera. Zwykle tak nazywamy człowieka, dla którego dany język jest językiem ojczystym, pierwszym językiem, językiem, w którym myśli i mówi najlepiej. Mówimy na przykład „chodzę na angielski do native speakera”, a czasami mówimy po prostu „native”. Polak może powiedzieć na przykład: ”mój nauczyciel angielskiego jest nativem z Kanady”. Wróćmy jednak do historii Blanki. Dziewczyna wyszła z pierwszej lekcji przekonana, to znaczy pewna, że polski to najtrudniejszy język świata. Na początku miała dużo problemów z wymową. Wymowa to pierwszy temat na lekcjach polskiego. Kiedy widzimy obok siebie litery „s” i „z”, nauczyciel lub nauczycielka mówi, że wymowa tych liter to „sz”. Zgadzacie się z Blanką, że polska wymowa jest trudna? Mimo trudności Blanka postanowiła, czyli zdecydowała, nie poddawać się, to znaczy nie rezygnować. Nie powiedziała sobie stop, nie będę tego robić, bo to dla mnie za trudne, nie uda mi się. Nie, Blanka się nie poddała i uczyła się dalej. Poznała polskie przypadki, to znaczy mianownik, narzędnik i biernik. Pamiętacie? Mianownik to pierwszy przypadek gramatyczny w języku polskim, odpowiada na pytania „kto? co?”. Narzędnik to ten przypadek, którego używacie, kiedy mówicie: „Jestem Hiszpanem, Rosjaninem, Niemcem” albo: „Jestem Ukrainką, Amerykanką, Chinką”. Blanka poznała też biernik. Biernik odpowiada na pytania „kogo?, co?”, na przykład w zdaniu: „Mam fajną pracę” używamy biernika. Czy dla was to też była czarna magia? Czarna magia to coś, czego nie rozumiemy, co jest dla nas zupełnie obce, niejasne. Potem Blanka opowiada o swoim życiu w Krakowie i mówi, że było jej łatwiej niż innym studentom, czyli miała mniej problemów niż inni studenci, bo już znała trochę polski. W akademiku mówiła po angielsku, ale na kursie dla Erasmusów rozmawiała po polsku. Blanka radzi wam zapamiętać bardzo ważne słowo, które na pewno wiele razy widzieliście w podręcznikach do nauki polskiego. To słowo „wyjątek”. Wyjątek to coś nietypowego, coś, co nie jest regułą, jest inne. Może być wyjątek w gramatyce, może też być wyjątek w znaczeniu „wyjątkowa sytuacja”. Na przykład zwykle robimy coś w pewien sposób, ale raz robimy wyjątek, to znaczy robimy to inaczej. Zgadzacie się, że w polskiej gramatyce jest dużo wyjątków? Być może też, tak jak Blanka, chcieliście rzucić naukę, to znaczy przestać się uczyć, powiedzieć sobie: „nie, nie robię tego więcej, koniec”? Blanka dogadywała się z Polakami po polsku. „Dogadywać się” to słowo potoczne, nie literackie, i znaczy „komunikować się”, a więc Blanka rozumiała Polaków i oni też ją rozumieli, kiedy mówiła po polsku. Dziewczynie podobały się komplementy Polaków, którzy byli zdziwieni, że mówi po polsku. Byli zdziwieni, czyli nie myśleli, że ona mówi po polsku, i to była dla nich niespodzianka. To prawda – często my, Polacy, jesteśmy zdziwieni, kiedy cudzoziemiec mówi po polsku, bo wiemy, ze nasz język jest trudny i nie tak popularny jak na przykład niemiecki czy hiszpański. Ale bardzo lubimy, kiedy ktoś stara się mówić w naszym języku, nawet tylko trochę. Wracając do historii Blanki – komplementy były dla niej motywujące. Dzięki nim dziewczyna miała energię, żeby uczyć się dalej. Teraz nie może chodzić na lekcje, ale koresponduje ze znajomymi z Polski po polsku. Wcześniej zdecydowali, ze będą pisać do siebie tylko po polsku i dotrzymują obietnicy. „Dotrzymywać / dotrzymać obietnicy” to znaczy „robić tak, jak powiedzieliśmy”. Jeśli mówię: „Będę ci pomagać” i potem pomagam, to znaczy, że dotrzymuję obietnicy. Na koniec Blanka używa ciekawego zwrotu. Mówi: „połknęłam bakcyla”. „Bakcyl” to inaczej „bakteria”. W tym zwrocie bakcyl nie oznacza prawdziwej bakterii, ale ma inny sens: „to mnie naprawdę zainteresowało, naprawdę zaczęłam to lubić”. A wy, czy też połknęliście bakcyla i język polski jest dla was tak samo ciekawy? Jak wyglądały wasze początki nauki? Polskie miasta. E-book (PDF) Rok w Polsce. E-book (PDF) Polski na B1. E-book (PDF) Artykuł Moja przygoda z Polską i językiem polskim / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/02/Moja_przygoda_z_Polską_i_językiem_polskim_B1_PDF-1.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Moja_przygoda_z_Polską_i_językiem_polskim_B1_PDF</a> <blockquote>Cześć! Mam na imię Blanka. Chciałabym opowiedzieć wam, dlaczego zaczęłam się uczyć języka polskiego i co sprawia mi najwięcej trudności. Pochodzę z małego miasta na północy Francji, blisko granicy z Niemcami. W dzieciństwie uczyłam się angielskiego i niemieckiego i nie miałam żadnego kontaktu ani z językiem polskim, ani z Polską. Wiem, że moi przodkowie pochodzili z Polski, ale nikt w mojej rodzinie nie mówił po polsku ani nie jeździł do dawnej ojczyzny. W wieku 20 (dwudziestu) lat poszłam na studia. Wybrałam dziennikarstwo w Paryżu. Kiedy byłam na trzecim roku, postanowiłam pojechać na Erasmusa. Złożyłam podanie o stypendium we Frankfurcie. Znałam niemiecki i wiedziałam, że jest tam dobry uniwersytet. Niestety okazało się, że nie ma już wolnych miejsc. Bardzo chciałam pojechać chociaż na jeden semestr za granicę i dlatego zaczęłam szukać innych możliwości. Znalazłam ofertę stypendium w Krakowie. Oczywiście wcześniej słyszałam o tym mieście, ale nigdy nie byłam w Polsce i niewiele wiedziałam o tym kraju. Pomyślałam sobie, że to może być świetna okazja, żeby dowiedzieć się czegoś o miejscu, z którego pochodzi moja rodzina. Złożyłam wszystkie potrzebne dokumenty i dostałam stypendium. Wtedy mogłam zacząć przygotowania do wyjazdu. Szukałam informacji w internecie na temat Krakowa, Polski, polskiej kultury, kuchni i tak dalej. Wiedziałam, że na uniwersytecie będę mogła chodzić na wykłady i ćwiczenia w języku angielskim, ale zastanawiałam się, czy ludzie w Polsce mówią po angielsku, francusku albo niemiecku. Czy znajomość tych języków wystarczy mi, żeby kupić jedzenie w sklepie albo zapytać o drogę? Na wszelki wypadek postanowiłam jeszcze przed wyjazdem zapisać się na krótki kurs polskiego, żeby poznać podstawowe słowa, a potem zamierzałam iść na kurs dla Erasmusów w Krakowie. W Paryżu znalazłam nauczycielkę z Polski, native speakera, i zapisałam się do niej na korepetycje. Poszłam na pierwszą lekcję i… wyszłam stamtąd przekonana, że polski to najtrudniejszy język świata. Te dziwne litery, ta ortografia! Po co im, Polakom, tyle liter, tyle kropek i kresek? Miałam problem z wymówieniem podstawowych słów! Ale postanowiłam się nie poddawać. W domu zrobiłam pracę domową, posłuchałam nagrań z wymową i na drugiej lekcji było mi już łatwiej. W czasie tamtego kursu nauczyłam się czytać, dowiedziałam się, jak się przedstawić i poznałam podstawowe czasowniki oraz różnicę między mianownikiem, narzędnikiem i biernikiem. Polskie przypadki to dla mnie ciągle trochę czarna magia, no, może teraz już mniej, ale początki były trudne. Nie miałam za to problemów z nauką słówek. Na szczęście, kiedy pojechałam do Krakowa, potrafiłam już coś powiedzieć. Rozumiałam mało, bo Polacy mówią bardzo szybko, ale było mi łatwiej niż studentom, którzy w ogóle nie znali polskiego. Na uniwersytecie i w akademiku, gdzie mieszkałam, wszyscy koledzy i koleżanki mówili po angielsku i to był język naszej komunikacji. Starałam się za to dużo mówić na lekcjach polskiego. To był specjalny kurs dla Erasmusów. Największym problemem dla wszystkich były przypadki i różne nieregularne formy. Jednym z najważniejszych słów w języku polskim jest „wyjątek”. Zawsze jest jakiś wyjątek. Czasami chciałam rzucić kurs, naukę polskiego, pytałam sama siebie, po co mi to, skoro spokojnie mogę się dogadać w sklepie czy na uczelni. Ale z drugiej strony było mi bardzo miło słyszeć komplementy ze strony Polaków, którzy byli zdziwieni, że mówię po polsku. To było motywujące, dodawało mi sił i energii do dalszej nauki. Ale Erasmus się skończył i trzeba było wracać do domu. Nie chciałam jednak tracić kontaktu z polskim – szkoda było zmarnować tyle pracy i wysiłku. Na szczęście miałam już wielu znajomych z Polski. Postanowiliśmy, że będziemy do siebie pisać tylko po polsku i na razie dotrzymujemy obietnicy. Niestety chwilowo nie mam możliwości, żeby kontynuować naukę polskiego w Paryżu, bo piszę pracę dyplomową i to zajmuje mi bardzo dużo czasu, ale jak tylko ją skończę, wracam do nauki polskiego. Można powiedzieć, że złapałam bakcyla!</blockquote> Komentarz do tekstu Drodzy słuchacze! W opowiadaniu Blanki jest dużo interesujących słów i wyrażeń. Teraz spróbuję je wam wyjaśnić. Blanka na początku używa zwrotu „co sprawia mi trudności”. „Sprawiać trudności” to inaczej „być trudnym”, na przykład jeśli matematyka sprawia mi trudności, to znaczy, że mam problemy z matematyką, nie rozumiem jej. Idźmy dalej. Przodkowie Blanki, czyli jej dziadkowie lub pradziadkowie, pochodzili z Polski. „Pochodzić” to znaczy „być skądś”. Możemy powiedzieć: „jestem z Polski” albo „pochodzę z Polski”. Możemy też powiedzieć, że słowo pochodzi z jakiegoś języka, np. słowo „ratusz” pochodzi z niemieckiego, a słowo „biznesmen” z angielskiego. W dalszej części tekstu Blanka mówi, że poszła na studia. To znaczy, że zaczęła naukę na uczelni wyższej (uniwersytecie, politechnice lub akademii). Kiedy była na trzecim roku, złożyła podanie o stypendium. Podanie to taki list, w którym prosimy o coś. Jeśli piszemy i potem składamy podanie o stypendium, to znaczy, że chcemy dostać stypendium. Możemy też napisać podanie o grant i tak dalej. Blance nie udało się wyjechać do Frankfurtu, ale znalazła stypendium w Krakowie i zdecydowała, że pojedzie do kraju swoich przodków. Zaczęła szukać informacji o tym mieście i przygotowywać się do wyjazdu. Zaczęła też się zastanawiać, to znaczy myśleć, analizować, zadawać sobie pytania, czy będzie mogła komunikować się w polskich sklepach i na ulicy w innych językach niż polski. Na wszelki wypadek zapisała się na lekcje polskiego. „Na wszelki wypadek” to bardzo ważne wyrażenie, którego naprawdę często używamy. Wyjaśnię wam jego znaczenie na paru przykładach: „Teraz świeci słońce i jest ładna pogoda, ale potem być może będzie padać deszcz, dlatego na wszelki wypadek wezmę ze sobą parasol”. Inny przykład: „Idę do teatru. Spektakl zaczyna się o 19 (dziewiętnastej). Wiem, że droga do teatru zajmie mi 20 (dwadzieścia) minut, ale na wszelki wypadek wychodzę z domu wcześniej, bo nie chcę się spóźnić. Może na ulicy będą korki i droga zajmie mi więcej czasu? Na wszelki wypadek wyjdę wcześniej i na pewno się nie spóźnię”. Blanka na wszelki wypadek zaczęła uczyć się polskiego – to znaczy myslała, że być może będzie mogła rozmawiać z ludźmi po angielsku czy francusku, ale może nie, dlatego w tej sytuacji chciała poznać podstawowe słowa w języku polskim. Idźmy dalej. Nasza bohaterka zapisała się na korepetycje, czyli prywatne lekcje, do native speakera. Tak, dobrze słyszeliście, do native speakera. Zwykle tak nazywamy człowieka, dla którego dany język jest językiem ojczystym, pierwszym językiem, językiem, w którym myśli i mówi najlepiej. Mówimy na przykład „chodzę na angielski do native speakera”, a czasami mówimy po prostu „native”. Polak może powiedzieć na przykład: ”mój nauczyciel angielskiego jest nativem z Kanady”. Wróćmy jednak do historii Blanki. Dziewczyna wyszła z pierwszej lekcji przekonana, to znaczy pewna, że polski to najtrudniejszy język świata. Na początku miała dużo problemów z wymową. Wymowa to pierwszy temat na lekcjach polskiego. Kiedy widzimy obok siebie litery „s” i „z”, nauczyciel lub nauczycielka mówi, że wymowa tych liter to „sz”. Zgadzacie się z Blanką, że polska wymowa jest trudna? Mimo trudności Blanka postanowiła, czyli zdecydowała, nie poddawać się, to znaczy nie rezygnować. Nie powiedziała sobie stop, nie będę tego robić, bo to dla mnie za trudne, nie uda mi się. Nie, Blanka się nie poddała i uczyła się dalej. Poznała polskie przypadki, to znaczy mianownik, narzędnik i biernik. Pamiętacie? Mianownik to pierwszy przypadek gramatyczny w języku polskim, odpowiada na pytania „kto? co?”. Narzędnik to ten przypadek, którego używacie, kiedy mówicie: „Jestem Hiszpanem, Rosjaninem, Niemcem” albo: „Jestem Ukrainką, Amerykanką, Chinką”. Blanka poznała też biernik. Biernik odpowiada na pytania „kogo?, co?”, na przykład w zdaniu: „Mam fajną pracę” używamy biernika. Czy dla was to też była czarna magia? Czarna magia to coś, czego nie rozumiemy, co jest dla nas zupełnie obce, niejasne. Potem Blanka opowiada o swoim życiu w Krakowie i mówi, że było jej łatwiej niż innym studentom, czyli miała mniej problemów niż inni studenci, bo już znała trochę polski. W akademiku mówiła po angielsku, ale na kursie dla Erasmusów rozmawiała po polsku. Blanka radzi wam zapamiętać bardzo ważne słowo, które na pewno wiele razy widzieliście w podręcznikach do nauki polskiego. To słowo „wyjątek”. Wyjątek to coś nietypowego, coś, co nie jest regułą, jest inne. Może być wyjątek w gramatyce, może też być wyjątek w znaczeniu „wyjątkowa sytuacja”. Na przykład zwykle robimy coś w pewien sposób, ale raz robimy wyjątek, to znaczy robimy to inaczej. Zgadzacie się, że w polskiej gramatyce jest dużo wyjątków? Być może też, tak jak Blanka, chcieliście rzucić naukę, to znaczy przestać się uczyć, powiedzieć sobie: „nie, nie robię tego więcej, koniec”? Blanka dogadywała się z Polakami po polsku. „Dogadywać się” to słowo potoczne, nie literackie, i znaczy „komunikować się”, a więc Blanka rozumiała Polaków i oni też ją rozumieli, kiedy mówiła po polsku. Dziewczynie podobały się komplementy Polaków, którzy byli zdziwieni, że mówi po polsku. Byli zdziwieni, czyli nie myśleli, że ona mówi po polsku, i to była dla nich niespodzianka. To prawda – często my, Polacy, jesteśmy zdziwieni, kiedy cudzoziemiec mówi po polsku, bo wiemy, ze nasz język jest trudny i nie tak popularny jak na przykład niemiecki czy hiszpański. Ale bardzo lubimy, kiedy ktoś stara się mówić w naszym języku, nawet tylko trochę. Wracając do historii Blanki – komplementy były dla niej motywujące. Dzięki nim dziewczyna miała energię, żeby uczyć się dalej. Teraz nie może chodzić na lekcje, ale koresponduje ze znajomymi z Polski po polsku. Wcześniej zdecydowali, ze będą pisać do siebie tylko po polsku i dotrzymują obietnicy. „Dotrzymywać / dotrzymać obietnicy” to znaczy „robić tak, jak powiedzieliśmy”. Jeśli mówię: „Będę ci pomagać” i potem pomagam, to znaczy, że dotrzymuję obietnicy. Na koniec Blanka używa ciekawego zwrotu. Mówi: „połknęłam bakcyla”. „Bakcyl” to inaczej „bakteria”. W tym zwrocie bakcyl nie oznacza prawdziwej bakterii, ale ma inny sens: „to mnie naprawdę zainteresowało, naprawdę zaczęłam to lubić”. A wy, czy też połknęliście bakcyla i język polski jest dla was tak samo ciekawy? Jak wyglądały wasze początki nauki? <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-miasta-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie miasta. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/rok-w-polsce-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Rok w Polsce. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/moja-przygoda-z-polska-i-jezykiem-polskim-poziom-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Moja przygoda z Polską i językiem polskim / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Moja przygoda z Polską i językiem polskim / B1

Umawianie_się_na_kawę_A1_PDF – Tak, słucham? – Cześć Ania, właśnie jestem w twojej okolicy. Chciałam wyciągnąć cię na kawę. Masz chwilę? – Tak, jestem wolna, najpierw muszę tylko załatwić coś w banku. Mam nadzieję, że szybko pójdzie. Możemy skoczyć do tego nowego lokalu na Brackiej, co ty na to? – Może być. Słyszałam, że jest niezły, ale jeszcze tam nie byłam. To poczekam na ciebie na skrzyżowaniu Brackiej i Chmielnej. – Ok, super. Pa! – Nara! Słownictwo: PL – EN / ES / RU okolica – miejsce gdzieś niedaleko / neighbourhood / vecindario / окрестность wyciągnąć kogoś (+ B.) na kawę – potocznie: chciałabym / chciałabym, żebyś poszedł / poszła ze mną na kawę / to take sb out for a coffee / sacar a alguien para tomar un café / вытащить на кофе Masz chwilę? – Masz czas? / Do you have a moment? / ¿Tienes un momento? / У тебя есть минутка? załatwić coś – zrobić coś, zająć się czymś / to run an errand / arreglar, solucionar algo / кое-что сделать szybko pójdzie – nie zajmie dużo czasu / it won’t take long / no tomará mucho tiempo, será rápido / пойдет быстро skoczyć – potocznie: pójść / to go, to pop in/to pop round / ir / заскочить lokal – restauracja, kawiarnia, bar albo pub / bar, pub, restaurant / sitio, bar, restaurante / бар, кафе, ресторан Co ty na to? – Co o tym myślisz? / What do you say?, What do you think? / ¿Qué te parece? / Ты как? może być – tak, ok, dobrze, dobra / ok, all right / vale, puede ser / хорошо, договорились niezły – dobry / not bad, pretty good / no está mal, bastante bueno / неплохой nara – w slangu: na razie, pa / (see you) later / hasta luego / пока Quiz. Język i wiedza o Polsce. E-book (PDF) Polski – ćwiczenia ilustrowane (część I i II). E-book (PDF) Artykuł Umawianie się na kawę / A1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2019/02/Umawianie_się_na_kawę_A1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Umawianie_się_na_kawę_A1_PDF</a> <blockquote>– Tak, słucham? – Cześć Ania, właśnie jestem w twojej okolicy. Chciałam wyciągnąć cię na kawę. Masz chwilę? – Tak, jestem wolna, najpierw muszę tylko załatwić coś w banku. Mam nadzieję, że szybko pójdzie. Możemy skoczyć do tego nowego lokalu na Brackiej, co ty na to? – Może być. Słyszałam, że jest niezły, ale jeszcze tam nie byłam. To poczekam na ciebie na skrzyżowaniu Brackiej i Chmielnej. – Ok, super. Pa! – Nara!</blockquote> Słownictwo: PL – EN / ES / RU okolica – miejsce gdzieś niedaleko / neighbourhood / vecindario / окрестность wyciągnąć kogoś (+ B.) na kawę – potocznie: chciałabym / chciałabym, żebyś poszedł / poszła ze mną na kawę / to take sb out for a coffee / sacar a alguien para tomar un café / вытащить на кофе Masz chwilę? – Masz czas? / Do you have a moment? / ¿Tienes un momento? / У тебя есть минутка? załatwić coś – zrobić coś, zająć się czymś / to run an errand / arreglar, solucionar algo / кое-что сделать szybko pójdzie – nie zajmie dużo czasu / it won’t take long / no tomará mucho tiempo, será rápido / пойдет быстро skoczyć – potocznie: pójść / to go, to pop in/to pop round / ir / заскочить lokal – restauracja, kawiarnia, bar albo pub / bar, pub, restaurant / sitio, bar, restaurante / бар, кафе, ресторан Co ty na to? – Co o tym myślisz? / What do you say?, What do you think? / ¿Qué te parece? / Ты как? może być – tak, ok, dobrze, dobra / ok, all right / vale, puede ser / хорошо, договорились niezły – dobry / not bad, pretty good / no está mal, bastante bueno / неплохой nara – w slangu: na razie, pa / (see you) later / hasta luego / пока <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/quiz-jezyk-i-wiedza-o-polsce-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Quiz. Język i wiedza o Polsce. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-cwiczenia-ilustrowane-i-i-ii/" rel="nofollow" target="_blank">Polski – ćwiczenia ilustrowane (część I i II). E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/umawianie-sie-na-kawe-a1-slowniczek-en-es-ru/" rel="nofollow" target="_blank">Umawianie się na kawę / A1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Umawianie się na kawę / A1

Majówka_A2_PDF W tym roku pojechałam z grupą znajomych na majówkę do krajów bałtyckich, to znaczy na Litwę, Łotwę i do Estonii. Wyjechaliśmy w sobotę rano samochodem z Warszawy i po południu byliśmy już w stolicy Litwy, Wilnie. Wynajęliśmy tam wcześniej małe mieszkanie na dwa dni. Wilno to niezbyt duże, ale piękne miasto. Jest tam wiele interesujących zabytków i śladów polskiej historii. Najbardziej spodobała nam się starówka. Mieliśmy też czas, żeby pojechać na kilka godzin do Trok. Troki to małe miasto niedaleko Wilna. Jest tam zamek i piękne jezioro. Tego dnia była ładna pogoda i wynajęliśmy łódkę, żeby popływać po jeziorze. W Trokach zjedliśmy też pyszny obiad – dania regionalnej kuchni. Wieczorem wróciliśmy do Wilna. Następnego dnia pojechaliśmy na Łotwę, a konkretnie do Rygi. Podróż z Wilna do stolicy Łotwy trwała kilka godzin. W Rydze zatrzymaliśmy się w hostelu w centrum. Podczas pierwszego dnia pobytu długo spacerowaliśmy po mieście: mnie najbardziej spodobała się secesyjna architektura, a moim znajomym – Stare Miasto. Następnego dnia pojechaliśmy pociągiem nad morze. To była fantastyczna wycieczka. Na plaży było mało ludzi, a my mogliśmy podziwiać piękną przyrodę, ciekawą architekturę Jurmały i pooddychać świeżym powietrzem. Wieczorem byliśmy z powrotem w Rydze. Zjedliśmy kolację na mieście i wróciliśmy do hostelu, żeby się spakować – następnego dnia rano chcieliśmy jechać do Tallina. Niestety w nocy jakiś gość głośno się zachowywał i dlatego się nie wyspaliśmy, ale o 9 (dziewiątej) rano byliśmy już gotowi do dalszej podróży. Po drodze do Tallina zatrzymaliśmy się w Parnawie, żeby coś przekąsić i szybko zwiedzić miasto. W Tallinie byliśmy wczesnym popołudniem. Na szczęście szybko znaleźliśmy swój hotel, zameldowaliśmy się i około 14 (czternastej) spacerowaliśmy już po pięknej średniowiecznej starówce. W Tallinie było trochę więcej turystów niż w Rydze, ale nie tak dużo jak w niektórych europejskich miastach. Następnego dnia poszliśmy do muzeum Kumu, a potem pojechaliśmy samochodem do Tartu, gdzie między innymi zwiedziliśmy uniwersytet oraz kilka zabytkowych kościołów. Bardzo mi się tam spodobało i choć miasto nie jest duże ani tak atrakcyjne jak stolica, chętnie kiedyś do niego wrócę. Wieczorem zjedliśmy kolację w jednej z restauracji blisko głównego placu i przenocowaliśmy w pensjonacie prowadzonym przez miłą panią, która ma polskie korzenie. Po tych kilku dniach wcale nie mieliśmy ochoty wracać do Polski, ale niestety trzeba było. W drodze powrotnej pojechaliśmy jeszcze do Jełgawy, małego miasta na Łotwie, żeby zwiedzić piękny pałac, a potem zatrzymaliśmy się na chwilę w litewskim Kownie. Do Warszawy dotarliśmy w nocy. Na szczęście następnego dnia nikt z naszej grupy nie musiał iść do pracy i wszyscy mogliśmy się wyspać. Cieszę się, że wkrótce będzie lato i można już powoli myśleć o następnym wypadzie. Może tym razem pojedziemy do Rumunii? Jeszcze tam nie byłam, a podobno to bardzo ciekawy i piękny kraj. Słownictwo: majówka – długi weekend na początku maja (pierwszy i trzeci maja to w Polsce dni wolne od pracy) bałtycki – związany z Morzem Bałtyckim wynajmować / wynająć – zapłacić za możliwość skorzystania z czegoś, co nie jest nasze niezbyt – nie bardzo wiele – dużo ślad – tutaj: coś, co zostało po kimś lub po czymś, znak obecności starówka – stara, zabytkowa część miasta zamek – budynek, gdzie mieszkał lub mieszka król, ang. castle łódka – coś, czym można pływać po jeziorze pyszny – bardzo smaczny danie – potrawa, jedzenie konkretnie – dokładnie, precyzyjnie trwać – mieć miejsce przez jakiś czas zatrzymywać się / zatrzymać się – tutaj: spędzić gdzieś noc, przenocować gdzieś pobyt – czas, jaki gdzieś spędzamy, np. w hotelu, za granicą secesyjny – związany z secesją, stylem w sztuce z końca XIX (dziewiętnastego) i początku XX (dwudziestego) wieku podziwiać – oglądać, patrzeć na coś z entuzjazmem, kiedy coś bardzo nam się podoba powietrze – to, czym oddychamy być z powrotem – wrócić, znowu gdzieś być na mieście – potocznie: gdzieś w mieście, na zewnątrz pakować się / spakować się – przygotować rzeczy na podróż, włożyć je do walizki lub plecaka zachowywać się / zachować się – postępować w jakiś sposób, ang. to behave wysypiać się / wyspać się – spać dobrze, bez problemów przekąsić – zjeść coś niedużego, często kiedy mamy mało czasu meldować się / zameldować się – zarejestrować się w hotelu, podać swoje dane, żeby wynająć pokój średniowieczny – związany z czasami średniowiecza, ang. medieval zabytkowy – taki, który ma status zabytku, interesujący dla turystów choć – chociaż chętnie – kiedy mamy na coś ochotę, z przyjemnością nocować / przenocować – spędzić noc prowadzony – kierowany, zarządzany, administrowany ma polskie korzenie – ma polskich przodków, jest polskiego pochodzenia w drodze powrotnej – kiedy wracaliśmy, podczas powrotu pałac – piękny, elegancki budynek, w którym mieszkali kiedyś arystokraci docierać / dotrzeć – dojechać cieszyć się / ucieszyć się – być zadowolonym, czuć radość wkrótce – niedługo wypad – tutaj: wycieczka, podróż podobno – prawdopodobnie, mówi się, słyszy się, że Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF) Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF) Artykuł Majówka / A2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/10/Majówka_A2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Majówka_A2_PDF</a> W tym roku pojechałam z grupą znajomych na majówkę do krajów bałtyckich, to znaczy na Litwę, Łotwę i do Estonii. Wyjechaliśmy w sobotę rano samochodem z Warszawy i po południu byliśmy już w stolicy Litwy, Wilnie. Wynajęliśmy tam wcześniej małe mieszkanie na dwa dni. Wilno to niezbyt duże, ale piękne miasto. Jest tam wiele interesujących zabytków i śladów polskiej historii. Najbardziej spodobała nam się starówka. Mieliśmy też czas, żeby pojechać na kilka godzin do Trok. Troki to małe miasto niedaleko Wilna. Jest tam zamek i piękne jezioro. Tego dnia była ładna pogoda i wynajęliśmy łódkę, żeby popływać po jeziorze. W Trokach zjedliśmy też pyszny obiad – dania regionalnej kuchni. Wieczorem wróciliśmy do Wilna. Następnego dnia pojechaliśmy na Łotwę, a konkretnie do Rygi. Podróż z Wilna do stolicy Łotwy trwała kilka godzin. W Rydze zatrzymaliśmy się w hostelu w centrum. Podczas pierwszego dnia pobytu długo spacerowaliśmy po mieście: mnie najbardziej spodobała się secesyjna architektura, a moim znajomym – Stare Miasto. Następnego dnia pojechaliśmy pociągiem nad morze. To była fantastyczna wycieczka. Na plaży było mało ludzi, a my mogliśmy podziwiać piękną przyrodę, ciekawą architekturę Jurmały i pooddychać świeżym powietrzem. Wieczorem byliśmy z powrotem w Rydze. Zjedliśmy kolację na mieście i wróciliśmy do hostelu, żeby się spakować – następnego dnia rano chcieliśmy jechać do Tallina. Niestety w nocy jakiś gość głośno się zachowywał i dlatego się nie wyspaliśmy, ale o 9 (dziewiątej) rano byliśmy już gotowi do dalszej podróży. Po drodze do Tallina zatrzymaliśmy się w Parnawie, żeby coś przekąsić i szybko zwiedzić miasto. W Tallinie byliśmy wczesnym popołudniem. Na szczęście szybko znaleźliśmy swój hotel, zameldowaliśmy się i około 14 (czternastej) spacerowaliśmy już po pięknej średniowiecznej starówce. W Tallinie było trochę więcej turystów niż w Rydze, ale nie tak dużo jak w niektórych europejskich miastach. Następnego dnia poszliśmy do muzeum Kumu, a potem pojechaliśmy samochodem do Tartu, gdzie między innymi zwiedziliśmy uniwersytet oraz kilka zabytkowych kościołów. Bardzo mi się tam spodobało i choć miasto nie jest duże ani tak atrakcyjne jak stolica, chętnie kiedyś do niego wrócę. Wieczorem zjedliśmy kolację w jednej z restauracji blisko głównego placu i przenocowaliśmy w pensjonacie prowadzonym przez miłą panią, która ma polskie korzenie. Po tych kilku dniach wcale nie mieliśmy ochoty wracać do Polski, ale niestety trzeba było. W drodze powrotnej pojechaliśmy jeszcze do Jełgawy, małego miasta na Łotwie, żeby zwiedzić piękny pałac, a potem zatrzymaliśmy się na chwilę w litewskim Kownie. Do Warszawy dotarliśmy w nocy. Na szczęście następnego dnia nikt z naszej grupy nie musiał iść do pracy i wszyscy mogliśmy się wyspać. Cieszę się, że wkrótce będzie lato i można już powoli myśleć o następnym wypadzie. Może tym razem pojedziemy do Rumunii? Jeszcze tam nie byłam, a podobno to bardzo ciekawy i piękny kraj. Słownictwo: majówka – długi weekend na początku maja (pierwszy i trzeci maja to w Polsce dni wolne od pracy) bałtycki – związany z Morzem Bałtyckim wynajmować / wynająć – zapłacić za możliwość skorzystania z czegoś, co nie jest nasze niezbyt – nie bardzo wiele – dużo ślad – tutaj: coś, co zostało po kimś lub po czymś, znak obecności starówka – stara, zabytkowa część miasta zamek – budynek, gdzie mieszkał lub mieszka król, ang. castle łódka – coś, czym można pływać po jeziorze pyszny – bardzo smaczny danie – potrawa, jedzenie konkretnie – dokładnie, precyzyjnie trwać – mieć miejsce przez jakiś czas zatrzymywać się / zatrzymać się – tutaj: spędzić gdzieś noc, przenocować gdzieś pobyt – czas, jaki gdzieś spędzamy, np. w hotelu, za granicą secesyjny – związany z secesją, stylem w sztuce z końca XIX (dziewiętnastego) i początku XX (dwudziestego) wieku podziwiać – oglądać, patrzeć na coś z entuzjazmem, kiedy coś bardzo nam się podoba powietrze – to, czym oddychamy być z powrotem – wrócić, znowu gdzieś być na mieście – potocznie: gdzieś w mieście, na zewnątrz pakować się / spakować się – przygotować rzeczy na podróż, włożyć je do walizki lub plecaka zachowywać się / zachować się – postępować w jakiś sposób, ang. to behave wysypiać się / wyspać się – spać dobrze, bez problemów przekąsić – zjeść coś niedużego, często kiedy mamy mało czasu meldować się / zameldować się – zarejestrować się w hotelu, podać swoje dane, żeby wynająć pokój średniowieczny – związany z czasami średniowiecza, ang. medieval zabytkowy – taki, który ma status zabytku, interesujący dla turystów choć – chociaż chętnie – kiedy mamy na coś ochotę, z przyjemnością nocować / przenocować – spędzić noc prowadzony – kierowany, zarządzany, administrowany ma polskie korzenie – ma polskich przodków, jest polskiego pochodzenia w drodze powrotnej – kiedy wracaliśmy, podczas powrotu pałac – piękny, elegancki budynek, w którym mieszkali kiedyś arystokraci docierać / dotrzeć – dojechać cieszyć się / ucieszyć się – być zadowolonym, czuć radość wkrótce – niedługo wypad – tutaj: wycieczka, podróż podobno – prawdopodobnie, mówi się, słyszy się, że <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-przypadki-szybki-trening-poziom-a2-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/teksty-z-cwiczeniami-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/majowka-a2/" rel="nofollow" target="_blank">Majówka / A2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Majówka / A2

U_internisty_A2_PDF – Pani Zawadzka, zapraszam. – Dzień dobry. – Słucham. – Panie doktorze, od dwóch dni bardzo boli mnie gardło, mam kaszel i katar. Boli mnie też głowa i czuję się bardzo osłabiona. – Rozumiem. Czy ma pani gorączkę? – Tak, wczoraj miałam 38 (trzydzieści osiem) stopni. I dreszcze. Ciągle mi zimno. – Jakieś inne objawy? Bóle mięśni, brzucha, wymioty? – Bardzo bolą mnie nogi. – Dobrze, proszę się rozebrać do pasa, osłucham panią (…). Proszę otworzyć usta i powiedzieć „aaa”. Gardło jest bardzo zaczerwienione. Ma pani grypę. Proszę zostać w domu i poleżeć kilka dni. Dam pani leki przeciwgorączkowe i przeciwzapalne – proszę je brać dwa razy dziennie, rano i wieczorem, po jedzeniu. Przepiszę też pani tabletki do ssania na ból gardła i krople do nosa na katar. Proszę, tu jest recepta. – Dziękuję. – Wypiszę też pani zwolnienie na tydzień. Proszę leżeć w łóżku i odpoczywać. Jeśli nie będzie poprawy, zapraszam ponownie. – Dziękuję, panie doktorze. Do widzenia. – Do widzenia. Słownictwo: zapraszać / zaprosić – tutaj: powiedzieć, żeby ktoś wszedł np. do gabinetu słucham – formuła, która zachęca kogoś do mówienia boli mnie + M. – czuję ból kaszel – ang. cough katar – coś, co cieknie z nosa, kiedy mamy grypę lub jesteśmy przeziębieni głowa – część ciała z twarzą i włosami czuć się – odczuwać coś, mieć dobre lub złe samopoczucie osłabiony – bez siły gorączka – wysoka temperatura ciała stopień – poziom temperatury dreszcze – uczucie, kiedy się trzęsiemy ciągle – stale, bez przerwy jakieś – pewne, inne (l. mn.) objaw – symptom, oznaka brzuch – część ciała pod klatką piersiową wymioty – sytuacja, kiedy zwracamy ustami jedzenie, bo było np. nieświeże noga – część ciała, która służy do chodzenia rozbierać się / rozebrać się do pasa – zdjąć ubranie do talii osłuchiwać / osłuchać – zbadać za pomocą stetoskopu, co dzieje się w płucach otwierać / otworzyć usta – powiedzieć „a” zaczerwieniony – w kolorze czerwonym, w stanie zapalnym grypa – choroba wirusowa, ang. flu zostawać / zostać – nie wychodzić z jakiegoś miejsca poleżeć – być przez pewien czas w pozycji horyzontalnej, np. na kanapie, na łóżku lek przeciwgorączkowy – lekarstwo na wysoką temperaturę ciała lek przeciwzapalny – lekarstwo na zapalenie dwa razy dziennie – dwa razy w ciągu dnia przepisywać / przepisać – tutaj: dawać, zalecać leki tabletka do ssania – lek w formie twardej pastylki na gardło krople do nosa – substancja płynna używana do nosa recepta – dokument, który daje lekarz pacjentowi, żeby mógł on kupić leki w aptece wypisywać / wypisać – tutaj: wypisać receptę, czyli napisać na recepcie informację o lekach dla pacjenta zwolnienie – dokument, który potwierdza chorobę i wtedy pacjent nie musi chodzić do pracy leżeć – być w pozycji horyzontalnej odpoczywać / odpocząć – zrelaksować się poprawa – tutaj: zmiana stanu zdrowia na lepszy ponownie – znowu, jeszcze raz Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF) Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF) Artykuł U internisty / A2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/10/U_internisty_A2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">U_internisty_A2_PDF</a> <blockquote>– Pani Zawadzka, zapraszam. – Dzień dobry. – Słucham. – Panie doktorze, od dwóch dni bardzo boli mnie gardło, mam kaszel i katar. Boli mnie też głowa i czuję się bardzo osłabiona. – Rozumiem. Czy ma pani gorączkę? – Tak, wczoraj miałam 38 (trzydzieści osiem) stopni. I dreszcze. Ciągle mi zimno. – Jakieś inne objawy? Bóle mięśni, brzucha, wymioty? – Bardzo bolą mnie nogi. – Dobrze, proszę się rozebrać do pasa, osłucham panią (…). Proszę otworzyć usta i powiedzieć „aaa”. Gardło jest bardzo zaczerwienione. Ma pani grypę. Proszę zostać w domu i poleżeć kilka dni. Dam pani leki przeciwgorączkowe i przeciwzapalne – proszę je brać dwa razy dziennie, rano i wieczorem, po jedzeniu. Przepiszę też pani tabletki do ssania na ból gardła i krople do nosa na katar. Proszę, tu jest recepta. – Dziękuję. – Wypiszę też pani zwolnienie na tydzień. Proszę leżeć w łóżku i odpoczywać. Jeśli nie będzie poprawy, zapraszam ponownie. – Dziękuję, panie doktorze. Do widzenia. – Do widzenia.</blockquote> Słownictwo: zapraszać / zaprosić – tutaj: powiedzieć, żeby ktoś wszedł np. do gabinetu słucham – formuła, która zachęca kogoś do mówienia boli mnie + M. – czuję ból kaszel – ang. cough katar – coś, co cieknie z nosa, kiedy mamy grypę lub jesteśmy przeziębieni głowa – część ciała z twarzą i włosami czuć się – odczuwać coś, mieć dobre lub złe samopoczucie osłabiony – bez siły gorączka – wysoka temperatura ciała stopień – poziom temperatury dreszcze – uczucie, kiedy się trzęsiemy ciągle – stale, bez przerwy jakieś – pewne, inne (l. mn.) objaw – symptom, oznaka brzuch – część ciała pod klatką piersiową wymioty – sytuacja, kiedy zwracamy ustami jedzenie, bo było np. nieświeże noga – część ciała, która służy do chodzenia rozbierać się / rozebrać się do pasa – zdjąć ubranie do talii osłuchiwać / osłuchać – zbadać za pomocą stetoskopu, co dzieje się w płucach otwierać / otworzyć usta – powiedzieć „a” zaczerwieniony – w kolorze czerwonym, w stanie zapalnym grypa – choroba wirusowa, ang. flu zostawać / zostać – nie wychodzić z jakiegoś miejsca poleżeć – być przez pewien czas w pozycji horyzontalnej, np. na kanapie, na łóżku lek przeciwgorączkowy – lekarstwo na wysoką temperaturę ciała lek przeciwzapalny – lekarstwo na zapalenie dwa razy dziennie – dwa razy w ciągu dnia przepisywać / przepisać – tutaj: dawać, zalecać leki tabletka do ssania – lek w formie twardej pastylki na gardło krople do nosa – substancja płynna używana do nosa recepta – dokument, który daje lekarz pacjentowi, żeby mógł on kupić leki w aptece wypisywać / wypisać – tutaj: wypisać receptę, czyli napisać na recepcie informację o lekach dla pacjenta zwolnienie – dokument, który potwierdza chorobę i wtedy pacjent nie musi chodzić do pracy leżeć – być w pozycji horyzontalnej odpoczywać / odpocząć – zrelaksować się poprawa – tutaj: zmiana stanu zdrowia na lepszy ponownie – znowu, jeszcze raz <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/teksty-z-cwiczeniami-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-przypadki-szybki-trening-poziom-a2-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/u-internisty-a2/" rel="nofollow" target="_blank">U internisty / A2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

U internisty / A2

Jakie_to_miasto_A2_PDF Jak dobrze znacie polskie miasta? Dzisiaj przygotowałyśmy dla was quiz, w którym możecie sprawdzić swoją wiedzę. Odpowiedzi do quizu znajdziecie w pliku PDF załączonym do tego podkastu. Zapraszamy do zabawy!  1. W 2016 (dwa tysiące szesnastym) roku to miasto było Europejską Stolicą Kultury. Możecie tu zobaczyć między innymi jeden z największych rynków w Polsce, oceanarium z fauną Afryki (Afrykarium), oryginalny budynek Hali Stulecia oraz Panoramę Racławicką – monumentalny obraz o długości 114 (stu czternastu) metrów. Jak nazywa się to miasto? 2. To miasto leży na południowym wschodzie Polski. Powstało z prywatnej inicjatywy Jana Zamoyskiego i miało być miastem idealnym. Jego rynek jest wspaniałym przykładem architektury renesansu w Polsce. Jak nazywa się to miasto? 3. To miasto było niemal całkowicie zniszczone w czasie drugiej wojny światowej. Dziś każdy znajdzie tu coś dla siebie: ciekawe muzea (między innymi Muzeum Żydów Polskich POLIN, Muzeum Fryderyka Chopina, Centrum Nauki Kopernik), parki (między innymi Łazienki Królewskie) i wiele innych atrakcji. Obowiązkową pamiątką z podróży jest zdjęcie na tle Pałacu Kultury i Nauki. Jak nazywa się to miasto? 4. To fascynujące miasto od wielu lat przyciąga turystów z całego świata. Swoją młodość spędził tu papież Jan Paweł II. Warto zobaczyć na przykład Stare Miasto z Sukiennicami i kościołem Mariackim, wzgórze Wawel oraz żydowską dzielnicę Kazimierz. W tym mieście jest ponad 120 (sto dwadzieścia) kościołów! Jak nazywa się to miasto? 5. To miasto leży nad Bałtykiem. Razem z Gdynią i Sopotem tworzy Trójmiasto. Znajdują się tutaj takie atrakcje jak Europejskie Centrum Solidarności czy Muzeum Bursztynu. Jak nazywa się to miasto? 6. To miasto leży nad Wisłą. Urodził się w nim Mikołaj Kopernik, znany polski astronom. Można tutaj spacerować wśród pięknych gotyckich kamienic, a na deser obowiązkowo trzeba zjeść słynne pierniki. Jak nazywa się to miasto? 7. To stolica Wielkopolski. Najsłynniejszym budynkiem w tym mieście jest Ratusz z koziołkami na wieży. W tym mieście odbywa się Festival Malta z bogatym programem sztuk teatralnych, koncertów, seansów filmowych, wykładów, spotkań i innych atrakcji. Jak nazywa się to miasto? 8. To miasto leży bardzo blisko Bieszczad – na południowym wschodzie Polski. Warto tu zobaczyć Podziemną Trasę Turystyczną, która ma długość prawie 400 (czterystu) metrów. Jak nazywa się to miasto? 9. To miasto kojarzy się głównie z przemysłem, który rozwijał się tu w XIX (dziewiętnastym) wieku. Śladem tej przeszłości są liczne fabryki. Jedna z nich została przekształcona w centrum handlowe – popularną Manufakturę. W tym mieście znajduje się też znana szkoła filmowa, w której studiuje wielu obcokrajowców. Jak nazywa się to miasto? 10. W tym mieście znajduje się najbardziej znane polskie sanktuarium maryjne – Jasna Góra. Co roku tysiące Polaków wyruszają na piesze pielgrzymki do tego sanktuarium. Najdłuższa z nich wyrusza z Kaszub na północy Polski, a jej trasa ma ponad 600 (sześćset) kilometrów! Jak nazywa się to miasto?  Słownictwo: sprawdzać / sprawdzić – zweryfikowaćwiedza – to, co wiemy na jakiś temat, znajomość tematuznajdować / znaleźć – dostać to, czego szukaliśmyzałączony – dodanymiędzy innymi – oprócz innych rzeczy, innych informacjidługość – informacja, ile coś ma centymetrów, metrów lub kilometrówpowstawać / powstać – zostać zrobionym, stworzonymwspaniały – wyjątkowy, niezwykłyniemal całkowicie – prawie w stu procentachzniszczony – zdewastowanywojna – konflikt, w czasie którego np. dwa państwa ze sobą walcząobowiązkowy – konieczny, tutaj: sugerowanypamiątka – coś, co przypomina nam o czymś, np. pamiątka z podróżyna tle – gdy np. robimy zdjęcie na tle gór, to znaczy, że góry są z tyłu, są panoramąprzyciągać / przyciągnąć – gdy coś przyciąga, to znaczy, że jest atrakcyjne i ludzie chcą to zobaczyćmłodość – czas, kiedy jesteśmy młodziwzgórze – nieduża górażydowski – związany z Żydami, ang. Jewishdzielnica – część administracyjna miastależeć – tutaj: być usytuowanym, zlokalizowanymtworzyć / stworzyć – tutaj: być elementem, częściąwśród – między, w grupiekamienica – stary budynek z mieszkaniamisłynny – bardzo znany, popularnypiernik – aromatyczne ciasto lub ciastko z dodatkiem miodu i przypraw, ang. gingerbreadkoziołki – małe kozły, rodzaj zwierząt, ang. goatswieża – wysoka, wąska budowla, np. część zamku lub kościołaodbywać się / odbyć się – mieć miejscebogaty – tutaj: pełen atrakcjiwykład – spotkanie ze słuchaczami, podczas którego ktoś przekazuje im wiedzępodziemny – taki, który jest pod ziemiątrasa – konkretna droga, np. dla turystówkojarzyć się / skojarzyć się – gdy coś przypomina coś innegoprzemysł – masowe produkowanie rzeczy, np. przemysł papierniczy to produkcja papieru, ang. industryrozwijać się / rozwinąć się – być coraz lepszym, osiągać wyższy poziomślad – coś, co zostało po czymśliczny – taki, którego jest dużoprzekształcony – zmodyfikowany, przerobionysanktuarium maryjne – miejsce kultu religijnego poświęcone Maryiwyruszać / wyruszyć – zacząć podróżpielgrzymka – religijna podróż do miejsca kultu Więcej o polskich miastach przeczytasz w e-booku „Polskie miasta”: Polskie miasta. E-book (PDF) Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF) Artykuł Jakie to miasto? / A2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2019/01/Jakie_to_miasto_A2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Jakie_to_miasto_A2_PDF</a> Jak dobrze znacie polskie miasta? Dzisiaj przygotowałyśmy dla was quiz, w którym możecie sprawdzić swoją wiedzę. Odpowiedzi do quizu znajdziecie w pliku PDF załączonym do tego podkastu. Zapraszamy do zabawy! <blockquote> 1. W 2016 (dwa tysiące szesnastym) roku to miasto było Europejską Stolicą Kultury. Możecie tu zobaczyć między innymi jeden z największych rynków w Polsce, oceanarium z fauną Afryki (Afrykarium), oryginalny budynek Hali Stulecia oraz Panoramę Racławicką – monumentalny obraz o długości 114 (stu czternastu) metrów. Jak nazywa się to miasto? 2. To miasto leży na południowym wschodzie Polski. Powstało z prywatnej inicjatywy Jana Zamoyskiego i miało być miastem idealnym. Jego rynek jest wspaniałym przykładem architektury renesansu w Polsce. Jak nazywa się to miasto? 3. To miasto było niemal całkowicie zniszczone w czasie drugiej wojny światowej. Dziś każdy znajdzie tu coś dla siebie: ciekawe muzea (między innymi Muzeum Żydów Polskich POLIN, Muzeum Fryderyka Chopina, Centrum Nauki Kopernik), parki (między innymi Łazienki Królewskie) i wiele innych atrakcji. Obowiązkową pamiątką z podróży jest zdjęcie na tle Pałacu Kultury i Nauki. Jak nazywa się to miasto? 4. To fascynujące miasto od wielu lat przyciąga turystów z całego świata. Swoją młodość spędził tu papież Jan Paweł II. Warto zobaczyć na przykład Stare Miasto z Sukiennicami i kościołem Mariackim, wzgórze Wawel oraz żydowską dzielnicę Kazimierz. W tym mieście jest ponad 120 (sto dwadzieścia) kościołów! Jak nazywa się to miasto? 5. To miasto leży nad Bałtykiem. Razem z Gdynią i Sopotem tworzy Trójmiasto. Znajdują się tutaj takie atrakcje jak Europejskie Centrum Solidarności czy Muzeum Bursztynu. Jak nazywa się to miasto? 6. To miasto leży nad Wisłą. Urodził się w nim Mikołaj Kopernik, znany polski astronom. Można tutaj spacerować wśród pięknych gotyckich kamienic, a na deser obowiązkowo trzeba zjeść słynne pierniki. Jak nazywa się to miasto? 7. To stolica Wielkopolski. Najsłynniejszym budynkiem w tym mieście jest Ratusz z koziołkami na wieży. W tym mieście odbywa się Festival Malta z bogatym programem sztuk teatralnych, koncertów, seansów filmowych, wykładów, spotkań i innych atrakcji. Jak nazywa się to miasto? 8. To miasto leży bardzo blisko Bieszczad – na południowym wschodzie Polski. Warto tu zobaczyć Podziemną Trasę Turystyczną, która ma długość prawie 400 (czterystu) metrów. Jak nazywa się to miasto? 9. To miasto kojarzy się głównie z przemysłem, który rozwijał się tu w XIX (dziewiętnastym) wieku. Śladem tej przeszłości są liczne fabryki. Jedna z nich została przekształcona w centrum handlowe – popularną Manufakturę. W tym mieście znajduje się też znana szkoła filmowa, w której studiuje wielu obcokrajowców. Jak nazywa się to miasto? 10. W tym mieście znajduje się najbardziej znane polskie sanktuarium maryjne – Jasna Góra. Co roku tysiące Polaków wyruszają na piesze pielgrzymki do tego sanktuarium. Najdłuższa z nich wyrusza z Kaszub na północy Polski, a jej trasa ma ponad 600 (sześćset) kilometrów! Jak nazywa się to miasto? </blockquote> Słownictwo: sprawdzać / sprawdzić – zweryfikować wiedza – to, co wiemy na jakiś temat, znajomość tematu znajdować / znaleźć – dostać to, czego szukaliśmy załączony – dodany między innymi – oprócz innych rzeczy, innych informacji długość – informacja, ile coś ma centymetrów, metrów lub kilometrów powstawać / powstać – zostać zrobionym, stworzonym wspaniały – wyjątkowy, niezwykły niemal całkowicie – prawie w stu procentach zniszczony – zdewastowany wojna – konflikt, w czasie którego np. dwa państwa ze sobą walczą obowiązkowy – konieczny, tutaj: sugerowany pamiątka – coś, co przypomina nam o czymś, np. pamiątka z podróży na tle – gdy np. robimy zdjęcie na tle gór, to znaczy, że góry są z tyłu, są panoramą przyciągać / przyciągnąć – gdy coś przyciąga, to znaczy, że jest atrakcyjne i ludzie chcą to zobaczyć młodość – czas, kiedy jesteśmy młodzi wzgórze – nieduża góra żydowski – związany z Żydami, ang. Jewish dzielnica – część administracyjna miasta leżeć – tutaj: być usytuowanym, zlokalizowanym tworzyć / stworzyć – tutaj: być elementem, częścią wśród – między, w grupie kamienica – stary budynek z mieszkaniami słynny – bardzo znany, popularny piernik – aromatyczne ciasto lub ciastko z dodatkiem miodu i przypraw, ang. gingerbread koziołki – małe kozły, rodzaj zwierząt, ang. goats wieża – wysoka, wąska budowla, np. część zamku lub kościoła odbywać się / odbyć się – mieć miejsce bogaty – tutaj: pełen atrakcji wykład – spotkanie ze słuchaczami, podczas którego ktoś przekazuje im wiedzę podziemny – taki, który jest pod ziemią trasa – konkretna droga, np. dla turystów kojarzyć się / skojarzyć się – gdy coś przypomina coś innego przemysł – masowe produkowanie rzeczy, np. przemysł papierniczy to produkcja papieru, ang. industry rozwijać się / rozwinąć się – być coraz lepszym, osiągać wyższy poziom ślad – coś, co zostało po czymś liczny – taki, którego jest dużo przekształcony – zmodyfikowany, przerobiony sanktuarium maryjne – miejsce kultu religijnego poświęcone Maryi wyruszać / wyruszyć – zacząć podróż pielgrzymka – religijna podróż do miejsca kultu Więcej o polskich miastach przeczytasz w e-booku „Polskie miasta”: <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-miasta-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie miasta. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/teksty-z-cwiczeniami-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/jakie-to-miasto-a2/" rel="nofollow" target="_blank">Jakie to miasto? / A2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Jakie to miasto? / A2

Moje_plany_na_ten_tydzień_A1_PDF – Cześć Ewa! Co jutro robisz? Może pójdziemy na kawę po południu? – Hej! Jutro jest poniedziałek, nie mogę. Tego dnia mam zawsze dużo pracy. – To może wtorek? Jesteś wolna? – We wtorek też nie mogę, bo idę do teatru z koleżanką z pracy. – A środa? Nie mam planów. Kończę o 5 (piątej). Co ty na to? – Niestety ja nie mogę w środę. Mam wizytę u lekarza, a potem muszę pojechać do rodziców. A co robisz w czwartek? – W czwartek po południu idę na basen. Po basenie zwykle jestem zmęczona i wracam do domu. Wolę spotkać się w piątek albo w sobotę, jeżeli masz wtedy czas. – Pasuje mi sobota, bo w piątek idę z siostrą na zakupy. Chcę kupić sukienkę. Na sobotę nie mam planów. – Super. To może o 11 (jedenastej)? – Ok. Do zobaczenia w sobotę, pa! – Pa. Teraz posłuchajcie opowiadania o planach Ewy. W poniedziałek Ewa nie może spotkać się z koleżanką, bo ma dużo pracy. We wtorek podobnie, bo idzie do teatru. Na środę nie ma planów, ale wtedy jej koleżanka jest zajęta – ma wizytę u lekarza, a potem musi pojechać do rodziców. W czwartek Ewa idzie na basen. Po basenie wraca prosto do domu, bo jest zmęczona. Woli spotkać się w piątek, ale wtedy jej koleżanka znowu nie może, bo idzie z siostrą na zakupy. Dziewczyny decydują się wreszcie na spotkanie w sobotę. Powtórzymy jeszcze dni tygodnia po polsku: poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela (mianownik). Na pytanie: „Kiedy?” odpowiadamy: w poniedziałek, we wtorek, w środę, w czwartek, w piątek, w sobotę, w niedzielę (w + biernik). Słownictwo: PL – EN / ES / RU iść / pójść na kawę – have coffee / ir a tomar un café / сходить выпить кофе mieć dużo pracy – to have a lot of work / tener mucho trabajo / иметь много работы wolny – free / libre / своден, свободный kończyć (kończę, kończysz) / skończyć – to finish / teminar, acabar / заканчивать, закончить Co ty na to? – How about that? / ¿Qué te parece? / ты как? niestety – unfortunately / desgraciadamente / к сожалению mieć wizytę u lekarza – to have an appoinment at the doctor’s / tener una visita médica / иметь приём у врача zmęczony – tired / cansado / усталый jeżeli – if / si / если pasuje mi – it sounds fine for me / me suena bien / это мне подходит sukienka – dress / vestido / платье Quiz. Język i wiedza o Polsce. E-book (PDF) Polski – ćwiczenia ilustrowane (część I i II). E-book (PDF) Artykuł Moje plany na ten tydzień / A1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/10/Moje_plany_na_ten_tydzień_A1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Moje_plany_na_ten_tydzień_A1_PDF</a> <blockquote>– Cześć Ewa! Co jutro robisz? Może pójdziemy na kawę po południu? – Hej! Jutro jest poniedziałek, nie mogę. Tego dnia mam zawsze dużo pracy. – To może wtorek? Jesteś wolna? – We wtorek też nie mogę, bo idę do teatru z koleżanką z pracy. – A środa? Nie mam planów. Kończę o 5 (piątej). Co ty na to? – Niestety ja nie mogę w środę. Mam wizytę u lekarza, a potem muszę pojechać do rodziców. A co robisz w czwartek? – W czwartek po południu idę na basen. Po basenie zwykle jestem zmęczona i wracam do domu. Wolę spotkać się w piątek albo w sobotę, jeżeli masz wtedy czas. – Pasuje mi sobota, bo w piątek idę z siostrą na zakupy. Chcę kupić sukienkę. Na sobotę nie mam planów. – Super. To może o 11 (jedenastej)? – Ok. Do zobaczenia w sobotę, pa! – Pa.</blockquote> Teraz posłuchajcie opowiadania o planach Ewy. W poniedziałek Ewa nie może spotkać się z koleżanką, bo ma dużo pracy. We wtorek podobnie, bo idzie do teatru. Na środę nie ma planów, ale wtedy jej koleżanka jest zajęta – ma wizytę u lekarza, a potem musi pojechać do rodziców. W czwartek Ewa idzie na basen. Po basenie wraca prosto do domu, bo jest zmęczona. Woli spotkać się w piątek, ale wtedy jej koleżanka znowu nie może, bo idzie z siostrą na zakupy. Dziewczyny decydują się wreszcie na spotkanie w sobotę. <blockquote>Powtórzymy jeszcze dni tygodnia po polsku: poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela (mianownik). Na pytanie: „Kiedy?” odpowiadamy: w poniedziałek, we wtorek, w środę, w czwartek, w piątek, w sobotę, w niedzielę (w + biernik).</blockquote> Słownictwo: PL – EN / ES / RU iść / pójść na kawę – have coffee / ir a tomar un café / сходить выпить кофе mieć dużo pracy – to have a lot of work / tener mucho trabajo / иметь много работы wolny – free / libre / своден, свободный kończyć (kończę, kończysz) / skończyć – to finish / teminar, acabar / заканчивать, закончить Co ty na to? – How about that? / ¿Qué te parece? / ты как? niestety – unfortunately / desgraciadamente / к сожалению mieć wizytę u lekarza – to have an appoinment at the doctor’s / tener una visita médica / иметь приём у врача zmęczony – tired / cansado / усталый jeżeli – if / si / если pasuje mi – it sounds fine for me / me suena bien / это мне подходит sukienka – dress / vestido / платье <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/quiz-jezyk-i-wiedza-o-polsce-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Quiz. Język i wiedza o Polsce. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-cwiczenia-ilustrowane-i-i-ii/" rel="nofollow" target="_blank">Polski – ćwiczenia ilustrowane (część I i II). E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/moje-plany-na-ten-tydzien-a1-slowniczek-en-es-ru/" rel="nofollow" target="_blank">Moje plany na ten tydzień / A1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Moje plany na ten tydzień / A1

Sport_to_zdrowie_B2_PDF O tym, że sport to zdrowie, wiedzą już najmłodsi. Ma on dobroczynny wpływ na nasz organizm – rozluźnia, poprawia krążenie krwi i pracę układu oddechowego, reguluje przemianę materii, wzmacnia układ odpornościowy i oczyszcza organizm z substancji toksycznych. Każdy, kto próbuje zrzucić kilka kilogramów, musi pomyśleć o ruchu. Wysiłek fizyczny pozwala spalić nadmiar kalorii, wymodelować sylwetkę i wyrzeźbić mięśnie. Bardziej elastyczne mięśnie pozwalają zachować większą sprawność w podeszłym wieku. Regularnie ćwicząc, zmniejszamy także ryzyko zachorowania na różne choroby cywilizacyjne. Siedzący tryb życia jest przyczyną wielu dolegliwości, dlatego warto pomyśleć jak najwcześniej, jak im zapobiegać. Ruch jest na to doskonałym sposobem. Z uprawiania sportu płyną korzyści nie tylko dla ciała, ale też dla ducha. Eksperci twierdzą, że aktywność fizyczna poprawia wydajność umysłu. Dzięki niej lepiej zapamiętujemy informacje, mamy lepszy nastrój. Podczas wysiłku organizm produkuje endorfiny, czyli hormony szczęścia. A więc uprawiając sport, jesteśmy szczęśliwsi i łatwiej nam uniknąć depresji. Wysiłek fizyczny, zwłaszcza ten na świeżym powietrzu, skutecznie redukuje stres. Jesteśmy po nim zrelaksowani i mamy więcej sił do mierzenia się z problemami. Jak zacząć uprawiać sport, jeśli wcześniej nie mieliśmy z nim do czynienia, żeby sobie nie zaszkodzić? Ważne, aby nie zaczynać nagle od dużego wysiłku. Do sportu powinniśmy przyzwyczajać się stopniowo. Sprawdza się tutaj metoda małych kroków. Jeśli na przykład chcesz biegać, zacznij najpierw od szybkiego, kilkuminutowego spaceru. Z czasem wydłużaj treningi. W sporcie bardzo ważna jest systematyczność. Jeśli chcesz osiągnąć konkretne efekty, na przykład schudnąć, musisz uzbroić się w cierpliwość. Pamiętaj też, że warto wybrać taki wysiłek fizyczny, który będzie ci sprawiał radość. Jeśli nie znosisz biegać, ale próbujesz uprawiać jogging, bo wszyscy to robią, bo trzeba uprawiać jakiś sport, bo twój chłopak lub twoja dziewczyna biega – możesz się szybko zniechęcić. Pomyśl, co daje ci radość – może uwielbiasz tańczyć? Albo ćwiczyć jogę? Możliwości i pomysłów jest mnóstwo. Trzeba tylko chcieć i wprowadzić swoje zamiary w życie. Słownictwo: najmłodsi – dzieci dobroczynny wpływ na + B. – bardzo dobre oddziaływanie rozluźniać / rozluźnić – zmniejszyć napięcie, stres poprawia krążenie krwi – polepsza obieg krwi w organizmie przemiana materii – metabolizm; to, jak trawimy pokarm wzmacniać / wzmocnić – dodać siły, poprawić, polepszyć układ odpornościowy – układ immunologiczny oczyszczać / oczyścić – sprawić, że coś jest czystsze zrzucać / zrzucić kilka kilogramów – schudnąć kilka kilogramów spalić nadmiar kalorii – zamienić kalorie, których jest za dużo, na energię rzeźbić / wyrzeźbić mięśnie – wymodelować mięśnie, zadbać o muskulaturę zachować większą sprawność – utrzymać, mieć kondycję w podeszłym wieku – na starość zmniejszać / zmniejszyć – zredukować siedzący tryb życia – styl życia, który polega głównie na siedzeniu przyczyna – powód dolegliwość – problem ze zdrowiem zapobiegać / zapobiec – zrobić tak, aby czegoś uniknąć, aby to się nie stało płyną korzyści – pojawia się coś pozytywnego wydajność umysłu – efektywność procesów myślowych unikać / uniknąć – sprawić, że coś się nie stanie zwłaszcza – szczególnie na świeżym powietrzu – na dworze, na zewnątrz skutecznie – z dobrym wynikiem, rezultatem mierzenie się z + N. – walka, zmaganie nie mieć do czynienia – nigdy nie spotkać się z czymś, nie robić czegoś stopniowo – krok po kroku sprawdza się – jest dobry uzbroić się w cierpliwość – mieć dużo cierpliwości, umieć czekać nie znosić – nie cierpieć, bardzo nie lubić zniechęcać się / zniechęcić się – stracić chęci, ochotę wprowadzać / wprowadzić swoje zamiary w życie – realizować to, na co się zdecydowałem Artykuł Sport to zdrowie / B2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/10/Sport_to_zdrowie_B2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Sport_to_zdrowie_B2_PDF</a> O tym, że sport to zdrowie, wiedzą już najmłodsi. Ma on dobroczynny wpływ na nasz organizm – rozluźnia, poprawia krążenie krwi i pracę układu oddechowego, reguluje przemianę materii, wzmacnia układ odpornościowy i oczyszcza organizm z substancji toksycznych. Każdy, kto próbuje zrzucić kilka kilogramów, musi pomyśleć o ruchu. Wysiłek fizyczny pozwala spalić nadmiar kalorii, wymodelować sylwetkę i wyrzeźbić mięśnie. Bardziej elastyczne mięśnie pozwalają zachować większą sprawność w podeszłym wieku. Regularnie ćwicząc, zmniejszamy także ryzyko zachorowania na różne choroby cywilizacyjne. Siedzący tryb życia jest przyczyną wielu dolegliwości, dlatego warto pomyśleć jak najwcześniej, jak im zapobiegać. Ruch jest na to doskonałym sposobem. Z uprawiania sportu płyną korzyści nie tylko dla ciała, ale też dla ducha. Eksperci twierdzą, że aktywność fizyczna poprawia wydajność umysłu. Dzięki niej lepiej zapamiętujemy informacje, mamy lepszy nastrój. Podczas wysiłku organizm produkuje endorfiny, czyli hormony szczęścia. A więc uprawiając sport, jesteśmy szczęśliwsi i łatwiej nam uniknąć depresji. Wysiłek fizyczny, zwłaszcza ten na świeżym powietrzu, skutecznie redukuje stres. Jesteśmy po nim zrelaksowani i mamy więcej sił do mierzenia się z problemami. Jak zacząć uprawiać sport, jeśli wcześniej nie mieliśmy z nim do czynienia, żeby sobie nie zaszkodzić? Ważne, aby nie zaczynać nagle od dużego wysiłku. Do sportu powinniśmy przyzwyczajać się stopniowo. Sprawdza się tutaj metoda małych kroków. Jeśli na przykład chcesz biegać, zacznij najpierw od szybkiego, kilkuminutowego spaceru. Z czasem wydłużaj treningi. W sporcie bardzo ważna jest systematyczność. Jeśli chcesz osiągnąć konkretne efekty, na przykład schudnąć, musisz uzbroić się w cierpliwość. Pamiętaj też, że warto wybrać taki wysiłek fizyczny, który będzie ci sprawiał radość. Jeśli nie znosisz biegać, ale próbujesz uprawiać jogging, bo wszyscy to robią, bo trzeba uprawiać jakiś sport, bo twój chłopak lub twoja dziewczyna biega – możesz się szybko zniechęcić. Pomyśl, co daje ci radość – może uwielbiasz tańczyć? Albo ćwiczyć jogę? Możliwości i pomysłów jest mnóstwo. Trzeba tylko chcieć i wprowadzić swoje zamiary w życie. Słownictwo: najmłodsi – dzieci dobroczynny wpływ na + B. – bardzo dobre oddziaływanie rozluźniać / rozluźnić – zmniejszyć napięcie, stres poprawia krążenie krwi – polepsza obieg krwi w organizmie przemiana materii – metabolizm; to, jak trawimy pokarm wzmacniać / wzmocnić – dodać siły, poprawić, polepszyć układ odpornościowy – układ immunologiczny oczyszczać / oczyścić – sprawić, że coś jest czystsze zrzucać / zrzucić kilka kilogramów – schudnąć kilka kilogramów spalić nadmiar kalorii – zamienić kalorie, których jest za dużo, na energię rzeźbić / wyrzeźbić mięśnie – wymodelować mięśnie, zadbać o muskulaturę zachować większą sprawność – utrzymać, mieć kondycję w podeszłym wieku – na starość zmniejszać / zmniejszyć – zredukować siedzący tryb życia – styl życia, który polega głównie na siedzeniu przyczyna – powód dolegliwość – problem ze zdrowiem zapobiegać / zapobiec – zrobić tak, aby czegoś uniknąć, aby to się nie stało płyną korzyści – pojawia się coś pozytywnego wydajność umysłu – efektywność procesów myślowych unikać / uniknąć – sprawić, że coś się nie stanie zwłaszcza – szczególnie na świeżym powietrzu – na dworze, na zewnątrz skutecznie – z dobrym wynikiem, rezultatem mierzenie się z + N. – walka, zmaganie nie mieć do czynienia – nigdy nie spotkać się z czymś, nie robić czegoś stopniowo – krok po kroku sprawdza się – jest dobry uzbroić się w cierpliwość – mieć dużo cierpliwości, umieć czekać nie znosić – nie cierpieć, bardzo nie lubić zniechęcać się / zniechęcić się – stracić chęci, ochotę wprowadzać / wprowadzić swoje zamiary w życie – realizować to, na co się zdecydowałem Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/sport-to-zdrowie-b2/" rel="nofollow" target="_blank">Sport to zdrowie / B2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Sport to zdrowie / B2

Portugalczyk_w_Polsce_A2_PDF Marcos jest Portugalczykiem, ale od dwóch lat mieszka w Polsce. Dlaczego tu przyjechał? Wszystko zaczęło się na politechnice w Porto. Marcos studiował tam informatykę i był mentorem studenta z Polski, Janka, który przyjechał do Portugalii na Erasmusa. Po powrocie do Polski Janek zaprosił Marcosa na wakacje do Warszawy i pokazał mu różne miejsca w Polsce. Co było dalej? Posłuchajcie rozmowy z Marcosem. – Marcos, co wiedziałeś o Polsce, zanim przyjechałeś tu po raz pierwszy? – Niewiele. Wiedziałem, że papież Jan Paweł II pochodził z Polski. Interesuję się piłką nożną, więc znam takie nazwiska jak Lato czy Boniek. I oczywiście dzisiejszą gwiazdę futbolu – Lewandowskiego. Poza tym myślałem, że w Polsce jest strasznie zimno i nie macie prawdziwego lata. Teraz wiem, że to nieprawda. – Co ci się podobało, a co nie, kiedy przyjechałeś tu na wakacje? – Wtedy podobało mi się wszystko! Było zielono i bardzo ciepło – byłem w Polsce w sierpniu. Lato w Polsce jest fantastyczne. Jest dużo imprez plenerowych, można chodzić do parków. Kawiarnie i restauracje otwierają swoje ogródki, ludzie wychodzą z domu i to jest super. – Ile czasu spędziłeś wtedy w Polsce? – Tylko tydzień, ale mogę powiedzieć, że zakochałem się w waszym kraju. Tak bardzo mi się spodobało, że po powrocie do Portugalii zacząłem uczyć się polskiego. Język polski jest dla mnie trudny, ale miałem satysfakcję, kiedy mówiłem znajomym, że się go uczę. Byli w szoku. – Jak to się stało, że zdecydowałeś się zamieszkać w Polsce? – To był impuls, ale przygotowałem się bardzo dobrze do tej zmiany. Pomyślałem, że poszukam w Polsce pracy. Właśnie skończyłem studia, chciałem podróżować po świecie. Pomyślałem: „Dlaczego nie Polska?”. I zacząłem wysyłać CV. – Łatwo ci było znaleźć pracę w Polsce? – Hmm… Chyba tak. Mam dobry zawód – jestem programistą gier komputerowych. W Polsce jest wiele firm, które produkują takie gry. Znalazłem pracę w jednej z nich i nadal tu pracuję. – Co było najtrudniejsze na początku twojego pobytu w Warszawie? – Kiedy przeprowadziłem się do Warszawy, był listopad. Chyba najbrzydszy miesiąc w roku! Ciągle padało, było zimno i szaro. Po dwóch tygodniach miałem kryzys, chciałem wracać do słonecznej Portugalii, ale uwielbiam swoją pracę i dlatego zostałem. – Po dwóch latach znasz już Polskę lepiej. Co ci się tu nie podoba? – To, że ludzie są często smutni. Poza tym bardzo się spieszą, ale to chyba typowe dla dużego miasta. Jeśli chodzi o Warszawę, nie lubię korków. I szare miesiące zimy ciągle są dla mnie trudne do zniesienia. – Masz w Warszawie znajomych z Polski czy z Portugalii? – Moi znajomi są z różnych krajów. Lubię Warszawę, bo przyjeżdża tu coraz więcej obcokrajowców. Na Facebooku zapisałem się do kilku grup, które organizują różne spotkania i wyjścia, np. na piwo. Bardzo to lubię. Mam też znajomych z Polski. Do dziś przyjaźnię się z Jankiem, którego poznałem w Porto. Poznałem też jego dziewczynę i rodzinę. Są bardzo otwarci i ciekawi Portugalii, zawsze mnie o nią pytają. – Jak długo planujesz mieszkać w Warszawie? – Zobaczymy. Na razie czuję się tu świetnie i nie planuję stąd wyjeżdżać. – Dziękuję za rozmowę! Słownictwo: zaczynać się / zacząć się – mieć początek mentor – tutaj: osoba, która opiekuje się studentem Erasmusa powrót – to, że gdzieś wracamy zapraszać / zaprosić – zaproponować coś komuś zanim – przed tym jak niewiele – niedużo papież – głowa Kościoła katolickiego pochodzić z – być z (jakiegoś kraju, miasta) dzisiejszy – taki, który jest dzisiaj gwiazda – tutaj: bardzo znana osoba, celebryta poza tym – ponadto, oprócz tego strasznie – potocznie: bardzo wtedy – w tamtej chwili, w tamtym momencie impreza plenerowa – impreza, wydarzenie na dworze, na świeżym powietrzu ogródek – tutaj: miejsce na dworze na zewnątrz lokalu (np. baru, restauracji) ze stolikami spędzać / spędzić – być przez jakiś czas zakochiwać się / zakochać się w + Msc. – poczuć miłość, zafascynować się czymś / kimś w szoku – bardzo zdziwiony, zaskoczony przygotowywać się / przygotować się do + D. – zaplanować i zacząć robić coś, żeby to zrealizować zmiana – modyfikacja właśnie – tutaj: niedawno znajdować / znaleźć – zdobyć, mieć coś, czego szukaliśmy nadal – wciąż, do tej pory, ciągle przeprowadzać się / przeprowadzić się – zmienić miejsce zamieszkania ciągle – stale, cały czas słoneczny – pełen słońca; taki, który ma dużo słońca zostawać / zostać – nie zmienić miejsca pobytu spieszyć się / pospieszyć się – robić coś bardzo szybko jeśli chodzi o + B. – jeśli mówimy o + Msc. obcokrajowiec – osoba z innego kraju niż mój zapisywać się / zapisać się – zarejestrować się wyjście – tutaj: spotkanie poza domem przyjaźnić się / zaprzyjaźnić się z + N. – mieć z kimś bliskie kontakty otwarty – tutaj: miły, sympatyczny Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF) Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF) Artykuł Portugalczyk w Polsce / A2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/11/Portugalczyk_w_Polsce_A2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Portugalczyk_w_Polsce_A2_PDF</a> Marcos jest Portugalczykiem, ale od dwóch lat mieszka w Polsce. Dlaczego tu przyjechał? Wszystko zaczęło się na politechnice w Porto. Marcos studiował tam informatykę i był mentorem studenta z Polski, Janka, który przyjechał do Portugalii na Erasmusa. Po powrocie do Polski Janek zaprosił Marcosa na wakacje do Warszawy i pokazał mu różne miejsca w Polsce. Co było dalej? Posłuchajcie rozmowy z Marcosem. <blockquote>– Marcos, co wiedziałeś o Polsce, zanim przyjechałeś tu po raz pierwszy? – Niewiele. Wiedziałem, że papież Jan Paweł II pochodził z Polski. Interesuję się piłką nożną, więc znam takie nazwiska jak Lato czy Boniek. I oczywiście dzisiejszą gwiazdę futbolu – Lewandowskiego. Poza tym myślałem, że w Polsce jest strasznie zimno i nie macie prawdziwego lata. Teraz wiem, że to nieprawda. – Co ci się podobało, a co nie, kiedy przyjechałeś tu na wakacje? – Wtedy podobało mi się wszystko! Było zielono i bardzo ciepło – byłem w Polsce w sierpniu. Lato w Polsce jest fantastyczne. Jest dużo imprez plenerowych, można chodzić do parków. Kawiarnie i restauracje otwierają swoje ogródki, ludzie wychodzą z domu i to jest super. – Ile czasu spędziłeś wtedy w Polsce? – Tylko tydzień, ale mogę powiedzieć, że zakochałem się w waszym kraju. Tak bardzo mi się spodobało, że po powrocie do Portugalii zacząłem uczyć się polskiego. Język polski jest dla mnie trudny, ale miałem satysfakcję, kiedy mówiłem znajomym, że się go uczę. Byli w szoku. – Jak to się stało, że zdecydowałeś się zamieszkać w Polsce? – To był impuls, ale przygotowałem się bardzo dobrze do tej zmiany. Pomyślałem, że poszukam w Polsce pracy. Właśnie skończyłem studia, chciałem podróżować po świecie. Pomyślałem: „Dlaczego nie Polska?”. I zacząłem wysyłać CV. – Łatwo ci było znaleźć pracę w Polsce? – Hmm… Chyba tak. Mam dobry zawód – jestem programistą gier komputerowych. W Polsce jest wiele firm, które produkują takie gry. Znalazłem pracę w jednej z nich i nadal tu pracuję. – Co było najtrudniejsze na początku twojego pobytu w Warszawie? – Kiedy przeprowadziłem się do Warszawy, był listopad. Chyba najbrzydszy miesiąc w roku! Ciągle padało, było zimno i szaro. Po dwóch tygodniach miałem kryzys, chciałem wracać do słonecznej Portugalii, ale uwielbiam swoją pracę i dlatego zostałem. – Po dwóch latach znasz już Polskę lepiej. Co ci się tu nie podoba? – To, że ludzie są często smutni. Poza tym bardzo się spieszą, ale to chyba typowe dla dużego miasta. Jeśli chodzi o Warszawę, nie lubię korków. I szare miesiące zimy ciągle są dla mnie trudne do zniesienia. – Masz w Warszawie znajomych z Polski czy z Portugalii? – Moi znajomi są z różnych krajów. Lubię Warszawę, bo przyjeżdża tu coraz więcej obcokrajowców. Na Facebooku zapisałem się do kilku grup, które organizują różne spotkania i wyjścia, np. na piwo. Bardzo to lubię. Mam też znajomych z Polski. Do dziś przyjaźnię się z Jankiem, którego poznałem w Porto. Poznałem też jego dziewczynę i rodzinę. Są bardzo otwarci i ciekawi Portugalii, zawsze mnie o nią pytają. – Jak długo planujesz mieszkać w Warszawie? – Zobaczymy. Na razie czuję się tu świetnie i nie planuję stąd wyjeżdżać. – Dziękuję za rozmowę!</blockquote> Słownictwo: zaczynać się / zacząć się – mieć początek mentor – tutaj: osoba, która opiekuje się studentem Erasmusa powrót – to, że gdzieś wracamy zapraszać / zaprosić – zaproponować coś komuś zanim – przed tym jak niewiele – niedużo papież – głowa Kościoła katolickiego pochodzić z – być z (jakiegoś kraju, miasta) dzisiejszy – taki, który jest dzisiaj gwiazda – tutaj: bardzo znana osoba, celebryta poza tym – ponadto, oprócz tego strasznie – potocznie: bardzo wtedy – w tamtej chwili, w tamtym momencie impreza plenerowa – impreza, wydarzenie na dworze, na świeżym powietrzu ogródek – tutaj: miejsce na dworze na zewnątrz lokalu (np. baru, restauracji) ze stolikami spędzać / spędzić – być przez jakiś czas zakochiwać się / zakochać się w + Msc. – poczuć miłość, zafascynować się czymś / kimś w szoku – bardzo zdziwiony, zaskoczony przygotowywać się / przygotować się do + D. – zaplanować i zacząć robić coś, żeby to zrealizować zmiana – modyfikacja właśnie – tutaj: niedawno znajdować / znaleźć – zdobyć, mieć coś, czego szukaliśmy nadal – wciąż, do tej pory, ciągle przeprowadzać się / przeprowadzić się – zmienić miejsce zamieszkania ciągle – stale, cały czas słoneczny – pełen słońca; taki, który ma dużo słońca zostawać / zostać – nie zmienić miejsca pobytu spieszyć się / pospieszyć się – robić coś bardzo szybko jeśli chodzi o + B. – jeśli mówimy o + Msc. obcokrajowiec – osoba z innego kraju niż mój zapisywać się / zapisać się – zarejestrować się wyjście – tutaj: spotkanie poza domem przyjaźnić się / zaprzyjaźnić się z + N. – mieć z kimś bliskie kontakty otwarty – tutaj: miły, sympatyczny <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-przypadki-szybki-trening-poziom-a2-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/teksty-z-cwiczeniami-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/portugalczyk-w-polsce-a2/" rel="nofollow" target="_blank">Portugalczyk w Polsce / A2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Portugalczyk w Polsce / A2

Związek_na_odległość_B2_PDF W dzisiejszym świecie podróżowanie jest dużo łatwiejsze niż kiedyś. Dzięki temu łatwiej poznajemy ludzi z innych krajów, a co za tym idzie, łatwiej nam zakochać się w obcokrajowcu. Schody zaczynają się dopiero później. Funkcjonowanie w związku na odległość nie jest już wcale takie proste. Jak sobie radzić, gdy twoja druga połówka mieszka 1000 (tysiąc), 2000 (dwa tysiące), a może 3000 (trzy tysiące) kilometrów od ciebie? Opowiem wam, jak to wyglądało u mnie. Mój chłopak, a właściwie już narzeczony, Adrian, jest Szwajcarem i mieszka w Lozannie. On sam czuje się obywatelem świata, ponieważ jego mama jest Francuzką, a tata Szwajcarem. Dla niego jest więc zupełnie naturalne, że jego narzeczona pochodzi z innego kraju. Ja właściwie nigdy nie planowałam wyjść za mąż za obcokrajowca, ale zakochałam się w Adrianie… Z wzajemnością. Teraz już planujemy ślub i przeprowadzam się do Lozanny, ale pierwsze miesiące i lata w związku na odległość wcale nie były takie łatwe. Z Adrianem poznaliśmy się przez internet na portalu randkowym. Dla mnie flirtowanie przez internet było zwykłą zabawą i w ogóle nie wiązałam z tym przyszłości. Nie wierzyłam, że można poznać w sieci kogoś fajnego i naprawdę się zakochać. Właściwie to nadal myślę, że jest to prawie niemożliwe, ale mnie się to przytrafiło, choć sądzę, że jestem jedną z nielicznych. Najpierw pisaliśmy do siebie niezliczone maile i prawie codziennie gadaliśmy na czacie. Po jakimś czasie odważyliśmy się porozmawiać na Skypie. Wtedy traktowałam Adriana jako kumpla z netu, nikogo więcej. Pomyślałam sobie, że nadarza się okazja, żebym poćwiczyła swój francuski również w mowie, a nie tylko w piśmie. Trochę się bałam, bo bardzo dawno nie mówiłam po francusku. Postanowiliśmy porozmawiać na Skypie z kamerkami. Wiedzieliśmy, jak wyglądamy, bo widzieliśmy swoje zdjęcia, ale rozmowa, i to jeszcze video, była bardziej podobna do normalnej interakcji w tzw. „realu”. Na zdjęciach Adrian sprawiał wrażenie normalnego chłopaka. Był przystojny, ale nie jakoś szczególnie. Przynajmniej tak mi się wtedy wydawało. Nie wiem, czy można zakochać się przez Skype’a, i to od pierwszego wejrzenia, ale mnie to chyba spotkało… Adrian od razu bardzo mi się spodobał. Jego wygląd, uśmiech, ton głosu – po prostu wszystko. Wpadłam po uszy. Od tamtej pory myślałam już tylko, co by tu wykombinować, żeby się spotkać. Jak, gdzie i kiedy? On chyba myślał o tym samym, bo pewnego dnia odebrałam od niego wiadomość: „Patrycja, już tak długo znamy się wirtualnie, a co byś powiedziała na spotkanie w realu? Myślę, że mógłbym wziąć kilka dni urlopu i przyjechać do Polski. Co ty na to?”. Jak to przeczytałam, byłam w siódmym niebie. Adrian w Polsce! Przyleci do mnie! Byłam zachwycona. Dwa tygodnie później, zdenerwowana i przestraszona, czekałam już na niego na lotnisku. A co, jeśli to jakiś morderca, który szuka swoich ofiar przez internet? Wyobraźnia podsuwała mi najczarniejsze myśli. Na szczęście Adrian okazał się zupełnie normalnym chłopakiem. Był wysoki, miał ciemne włosy i niebieskie oczy, no i rzeczywiście niski, głęboki głos. Ja już byłam w nim zakochana, a przez te kilka dni jego pobytu w Polsce zakochałam się jeszcze bardziej. On też! Zdecydowaliśmy, że będziemy parą. Postanowiliśmy spróbować być razem na odległość. Wtedy jeszcze za bardzo nie wyobrażaliśmy sobie takiego związku w praktyce, ale byliśmy w sobie tak zakochani, że wszystko wydawało nam się bardzo proste. Rzeczywistość jednak nie okazała się tak różowa. Od początku problemem była moja praca. Pracuję w korporacji, gdzie nadgodziny są normą, a branie urlopu nie jest mile widziane. Szef robił mi problemy i nie podpisywał mi wniosków urlopowych. Kilka razy straciłam przez to bilety na samolot – kupiłam je wcześniej i nie mogłam lecieć, bo nie dostałam urlopu. Płakałam po nocach, ale Adrian mnie uspokajał. „Jakoś damy radę” – mówił. On przyjeżdżał częściej. Te krótkie chwile były cudowne, ale potem, gdy wracał do siebie, zżerała mnie zazdrość. Byłam zazdrosna o jego koleżanki z pracy, o najlepszą przyjaciółkę Barbarę, o czas, który z nimi spędzał. Ze mną mógł być tylko kilka dni w miesiącu. Myślałam, że oszaleję. Jednak po kilku miesiącach, kiedy zrozumiałam, że Adrian świata poza mną nie widzi, uspokoiłam się. Zaczęliśmy snuć wspólne plany na przyszłość. I tu zaczęły się kolejne problemy… Ktoś z nas musiał podjąć jedną z najtrudniejszych decyzji w życiu o przeprowadzce do innego kraju. Ani dla mnie, ani dla niego nie było to łatwe. Zawsze jedna strona ma poczucie, że poświęciła więcej, a druga ma wyrzuty sumienia i martwi się o szczęście partnera. Po wielu miesiącach rozmów (nie obeszło się bez burzliwych kłótni) podjęliśmy decyzję – to ja przeprowadzę się do Szwajcarii. W międzyczasie Adrian mi się oświadczył. Potem wszystko potoczyło się lawinowo. Konflikt z moją rodziną, która nie mogła pogodzić się z moją decyzją o emigracji, intensywne poszukiwania pracy, aż wreszcie załatwianie przeniesienia do szwajcarskiego oddziału mojej firmy. Większość spraw jest już chyba załatwiona. Moje wszystkie rzeczy są już w Szwajcarii, w naszym pierwszym wspólnym mieszkaniu. Samolot mam za trzy dni. Jeszcze tylko ostatnie spotkania z rodziną i przyjaciółmi, których zapewniłam, że będę często przyjeżdżać, i w drogę! Słownictwo: związek na odległość – relacja miłosna dwóch osób, z których jedna mieszka w innym miejscu niż druga co za tym idzie – co jest z tym związane zaczynają się schody – idiom: zaczynają się problemy radzić sobie – funkcjonować dobrze w życiu druga połówka – chłopak / dziewczyna, ukochany / ukochana narzeczony – przyszły mąż obywatel świata – osoba, która nie jest przywiązana do jednego miejsca na ziemi narzeczona – przyszła żona pochodzić z – być z jakiegoś kraju lub miasta właściwie – raczej wychodzić za mąż za + B. – brać ślub z kimś (o kobiecie) z wzajemnością – mówię tak, gdy moje uczucie jest odwzajemnione, np. ja kogoś kocham i on mnie też przeprowadzać się / przeprowadzić się – zmienić mieszkanie portal randkowy – strona internetowa, na której można kogoś poznać (w celu umówienia się, flirtowania lub szukania partnera) flirtowanie – dawanie do zrozumienia drugiej osobie, że mi się podoba zwykła zabawa – tylko zabawa nie wiązałam z tym przyszłości – nie planowałam przyszłości w oparciu o to, bazując na tym sieć – internet mnie się to przytrafiło – to wydarzyło się, miało miejsce w moim życiu nieliczny – rzadki niezliczony – liczny gadać – potocznie: rozmawiać na czacie – przez komunikator internetowy (czat pochodzi od angielskiego słowa chat) odważać się / odważyć się – znaleźć w sobie odwagę, pokonać strach kumpel – potocznie: kolega net – potocznie: internet nadarza się okazja – przychodzi, pojawia się okazja w mowie – w języku mówionym, ustnie w piśmie – w języku pisanym postanawiać / postanowić – zdecydować, podjąć decyzję kamerka – kamera internetowa sprawiać / sprawić wrażenie – robić wrażenie wydawało mi się – myślałem, myślałam od pierwszego wejrzenia – od pierwszej chwili, od momentu, kiedy na siebie spojrzeliśmy ton głosu – barwa, tonacja, melodia głosu wpadać / wpaść po uszy – bardzo się zakochać co by tu wykombinować – potocznie: co można tutaj zrobić odbierać / odebrać wiadomość – odczytać wiadomość, np. mail, SMS być w siódmym niebie – być bardzo szczęśliwym zachwycony – bardzo zadowolony morderca – osoba, która zabija kogoś wyobraźnia – fantazja podsuwać / podsunąć – podawać, inspirować najczarniejsze myśli – najgorsze, najbardziej negatywne myśli zupełnie – całkowicie głęboki głos – dźwięczny, melodyjny głos wyobrażać sobie / wyobrazić sobie – zobaczyć w myślach rzeczywistość nie okazała się tak różowa – to, co było naprawdę, było trudniejsze, gorsze nadgodziny – dodatkowe godziny pracy poza etatem nie jest mile widziane – nie jest akceptowane, pochwalane podpisywać / podpisać – dać swój podpis (imię i nazwisko lub jedno z dwóch) wniosek urlopowy – prośba o urlop na piśmie tracić / stracić – tutaj: nie skorzystać, nie użyć jakoś damy radę – w jakiś sposób poradzimy sobie; zrobimy coś, żeby było dobrze cudowny – wspaniały, fantastyczny zżerała mnie zazdrość – byłem bardzo zazdrosny myślałam, że oszaleję – wydawało mi się, że nie wytrzymam tej sytuacji nie widzi świata poza mną – jest tak zakochany, że nic innego nie ma znaczenia snuć plany na przyszłość – planować to, co będzie mieć poczucie – czuć, że… poświęcać / poświęcić – dawać wiele z siebie i nie oczekiwać niczego w zamian mieć wyrzuty sumienia – mieć poczucie winy, czuć się winnym nie obeszło się bez – nie uniknąłem, nie udało mi się wyeliminować burzliwa kłótnia – gwałtowna i ostra wymiana zdań, dyskusja w międzyczasie – w czasie między jedną rzeczą a drugą potoczyło się lawinowo – poszło bardzo szybko i gwałtownie, jak burza godzić się / pogodzić się z + N. – tutaj: zaakceptować przeniesienie – zmiana miejsca pracy wewnątrz tej samej firmy oddział – filia zapewniać / zapewnić – tutaj: dawać gwarancję; mówić, że na pewno coś zrobię Rok w Polsce. E-book (PDF) Artykuł Związek na odległość / B2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/10/Związek_na_odległość_B2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Związek_na_odległość_B2_PDF</a> W dzisiejszym świecie podróżowanie jest dużo łatwiejsze niż kiedyś. Dzięki temu łatwiej poznajemy ludzi z innych krajów, a co za tym idzie, łatwiej nam zakochać się w obcokrajowcu. Schody zaczynają się dopiero później. Funkcjonowanie w związku na odległość nie jest już wcale takie proste. Jak sobie radzić, gdy twoja druga połówka mieszka 1000 (tysiąc), 2000 (dwa tysiące), a może 3000 (trzy tysiące) kilometrów od ciebie? Opowiem wam, jak to wyglądało u mnie. Mój chłopak, a właściwie już narzeczony, Adrian, jest Szwajcarem i mieszka w Lozannie. On sam czuje się obywatelem świata, ponieważ jego mama jest Francuzką, a tata Szwajcarem. Dla niego jest więc zupełnie naturalne, że jego narzeczona pochodzi z innego kraju. Ja właściwie nigdy nie planowałam wyjść za mąż za obcokrajowca, ale zakochałam się w Adrianie… Z wzajemnością. Teraz już planujemy ślub i przeprowadzam się do Lozanny, ale pierwsze miesiące i lata w związku na odległość wcale nie były takie łatwe. Z Adrianem poznaliśmy się przez internet na portalu randkowym. Dla mnie flirtowanie przez internet było zwykłą zabawą i w ogóle nie wiązałam z tym przyszłości. Nie wierzyłam, że można poznać w sieci kogoś fajnego i naprawdę się zakochać. Właściwie to nadal myślę, że jest to prawie niemożliwe, ale mnie się to przytrafiło, choć sądzę, że jestem jedną z nielicznych. Najpierw pisaliśmy do siebie niezliczone maile i prawie codziennie gadaliśmy na czacie. Po jakimś czasie odważyliśmy się porozmawiać na Skypie. Wtedy traktowałam Adriana jako kumpla z netu, nikogo więcej. Pomyślałam sobie, że nadarza się okazja, żebym poćwiczyła swój francuski również w mowie, a nie tylko w piśmie. Trochę się bałam, bo bardzo dawno nie mówiłam po francusku. Postanowiliśmy porozmawiać na Skypie z kamerkami. Wiedzieliśmy, jak wyglądamy, bo widzieliśmy swoje zdjęcia, ale rozmowa, i to jeszcze video, była bardziej podobna do normalnej interakcji w tzw. „realu”. Na zdjęciach Adrian sprawiał wrażenie normalnego chłopaka. Był przystojny, ale nie jakoś szczególnie. Przynajmniej tak mi się wtedy wydawało. Nie wiem, czy można zakochać się przez Skype’a, i to od pierwszego wejrzenia, ale mnie to chyba spotkało… Adrian od razu bardzo mi się spodobał. Jego wygląd, uśmiech, ton głosu – po prostu wszystko. Wpadłam po uszy. Od tamtej pory myślałam już tylko, co by tu wykombinować, żeby się spotkać. Jak, gdzie i kiedy? On chyba myślał o tym samym, bo pewnego dnia odebrałam od niego wiadomość: „Patrycja, już tak długo znamy się wirtualnie, a co byś powiedziała na spotkanie w realu? Myślę, że mógłbym wziąć kilka dni urlopu i przyjechać do Polski. Co ty na to?”. Jak to przeczytałam, byłam w siódmym niebie. Adrian w Polsce! Przyleci do mnie! Byłam zachwycona. Dwa tygodnie później, zdenerwowana i przestraszona, czekałam już na niego na lotnisku. A co, jeśli to jakiś morderca, który szuka swoich ofiar przez internet? Wyobraźnia podsuwała mi najczarniejsze myśli. Na szczęście Adrian okazał się zupełnie normalnym chłopakiem. Był wysoki, miał ciemne włosy i niebieskie oczy, no i rzeczywiście niski, głęboki głos. Ja już byłam w nim zakochana, a przez te kilka dni jego pobytu w Polsce zakochałam się jeszcze bardziej. On też! Zdecydowaliśmy, że będziemy parą. Postanowiliśmy spróbować być razem na odległość. Wtedy jeszcze za bardzo nie wyobrażaliśmy sobie takiego związku w praktyce, ale byliśmy w sobie tak zakochani, że wszystko wydawało nam się bardzo proste. Rzeczywistość jednak nie okazała się tak różowa. Od początku problemem była moja praca. Pracuję w korporacji, gdzie nadgodziny są normą, a branie urlopu nie jest mile widziane. Szef robił mi problemy i nie podpisywał mi wniosków urlopowych. Kilka razy straciłam przez to bilety na samolot – kupiłam je wcześniej i nie mogłam lecieć, bo nie dostałam urlopu. Płakałam po nocach, ale Adrian mnie uspokajał. „Jakoś damy radę” – mówił. On przyjeżdżał częściej. Te krótkie chwile były cudowne, ale potem, gdy wracał do siebie, zżerała mnie zazdrość. Byłam zazdrosna o jego koleżanki z pracy, o najlepszą przyjaciółkę Barbarę, o czas, który z nimi spędzał. Ze mną mógł być tylko kilka dni w miesiącu. Myślałam, że oszaleję. Jednak po kilku miesiącach, kiedy zrozumiałam, że Adrian świata poza mną nie widzi, uspokoiłam się. Zaczęliśmy snuć wspólne plany na przyszłość. I tu zaczęły się kolejne problemy… Ktoś z nas musiał podjąć jedną z najtrudniejszych decyzji w życiu o przeprowadzce do innego kraju. Ani dla mnie, ani dla niego nie było to łatwe. Zawsze jedna strona ma poczucie, że poświęciła więcej, a druga ma wyrzuty sumienia i martwi się o szczęście partnera. Po wielu miesiącach rozmów (nie obeszło się bez burzliwych kłótni) podjęliśmy decyzję – to ja przeprowadzę się do Szwajcarii. W międzyczasie Adrian mi się oświadczył. Potem wszystko potoczyło się lawinowo. Konflikt z moją rodziną, która nie mogła pogodzić się z moją decyzją o emigracji, intensywne poszukiwania pracy, aż wreszcie załatwianie przeniesienia do szwajcarskiego oddziału mojej firmy. Większość spraw jest już chyba załatwiona. Moje wszystkie rzeczy są już w Szwajcarii, w naszym pierwszym wspólnym mieszkaniu. Samolot mam za trzy dni. Jeszcze tylko ostatnie spotkania z rodziną i przyjaciółmi, których zapewniłam, że będę często przyjeżdżać, i w drogę! Słownictwo: związek na odległość – relacja miłosna dwóch osób, z których jedna mieszka w innym miejscu niż druga co za tym idzie – co jest z tym związane zaczynają się schody – idiom: zaczynają się problemy radzić sobie – funkcjonować dobrze w życiu druga połówka – chłopak / dziewczyna, ukochany / ukochana narzeczony – przyszły mąż obywatel świata – osoba, która nie jest przywiązana do jednego miejsca na ziemi narzeczona – przyszła żona pochodzić z – być z jakiegoś kraju lub miasta właściwie – raczej wychodzić za mąż za + B. – brać ślub z kimś (o kobiecie) z wzajemnością – mówię tak, gdy moje uczucie jest odwzajemnione, np. ja kogoś kocham i on mnie też przeprowadzać się / przeprowadzić się – zmienić mieszkanie portal randkowy – strona internetowa, na której można kogoś poznać (w celu umówienia się, flirtowania lub szukania partnera) flirtowanie – dawanie do zrozumienia drugiej osobie, że mi się podoba zwykła zabawa – tylko zabawa nie wiązałam z tym przyszłości – nie planowałam przyszłości w oparciu o to, bazując na tym sieć – internet mnie się to przytrafiło – to wydarzyło się, miało miejsce w moim życiu nieliczny – rzadki niezliczony – liczny gadać – potocznie: rozmawiać na czacie – przez komunikator internetowy (czat pochodzi od angielskiego słowa chat) odważać się / odważyć się – znaleźć w sobie odwagę, pokonać strach kumpel – potocznie: kolega net – potocznie: internet nadarza się okazja – przychodzi, pojawia się okazja w mowie – w języku mówionym, ustnie w piśmie – w języku pisanym postanawiać / postanowić – zdecydować, podjąć decyzję kamerka – kamera internetowa sprawiać / sprawić wrażenie – robić wrażenie wydawało mi się – myślałem, myślałam od pierwszego wejrzenia – od pierwszej chwili, od momentu, kiedy na siebie spojrzeliśmy ton głosu – barwa, tonacja, melodia głosu wpadać / wpaść po uszy – bardzo się zakochać co by tu wykombinować – potocznie: co można tutaj zrobić odbierać / odebrać wiadomość – odczytać wiadomość, np. mail, SMS być w siódmym niebie – być bardzo szczęśliwym zachwycony – bardzo zadowolony morderca – osoba, która zabija kogoś wyobraźnia – fantazja podsuwać / podsunąć – podawać, inspirować najczarniejsze myśli – najgorsze, najbardziej negatywne myśli zupełnie – całkowicie głęboki głos – dźwięczny, melodyjny głos wyobrażać sobie / wyobrazić sobie – zobaczyć w myślach rzeczywistość nie okazała się tak różowa – to, co było naprawdę, było trudniejsze, gorsze nadgodziny – dodatkowe godziny pracy poza etatem nie jest mile widziane – nie jest akceptowane, pochwalane podpisywać / podpisać – dać swój podpis (imię i nazwisko lub jedno z dwóch) wniosek urlopowy – prośba o urlop na piśmie tracić / stracić – tutaj: nie skorzystać, nie użyć jakoś damy radę – w jakiś sposób poradzimy sobie; zrobimy coś, żeby było dobrze cudowny – wspaniały, fantastyczny zżerała mnie zazdrość – byłem bardzo zazdrosny myślałam, że oszaleję – wydawało mi się, że nie wytrzymam tej sytuacji nie widzi świata poza mną – jest tak zakochany, że nic innego nie ma znaczenia snuć plany na przyszłość – planować to, co będzie mieć poczucie – czuć, że… poświęcać / poświęcić – dawać wiele z siebie i nie oczekiwać niczego w zamian mieć wyrzuty sumienia – mieć poczucie winy, czuć się winnym nie obeszło się bez – nie uniknąłem, nie udało mi się wyeliminować burzliwa kłótnia – gwałtowna i ostra wymiana zdań, dyskusja w międzyczasie – w czasie między jedną rzeczą a drugą potoczyło się lawinowo – poszło bardzo szybko i gwałtownie, jak burza godzić się / pogodzić się z + N. – tutaj: zaakceptować przeniesienie – zmiana miejsca pracy wewnątrz tej samej firmy oddział – filia zapewniać / zapewnić – tutaj: dawać gwarancję; mówić, że na pewno coś zrobię <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/rok-w-polsce-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Rok w Polsce. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/zwiazek-na-odleglosc-b2/" rel="nofollow" target="_blank">Związek na odległość / B2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Związek na odległość / B2

Portale_społecznościowe_za_i_przeciw_B1_PDF Ania: Co sądzę o mediach społecznościowych? Przecież w XXI (dwudziestym pierwszym) wieku nie można bez nich żyć! A tak serio to oczywiście mam Facebooka i niedawno założyłam też konto na Instagramie. Korzystam z fejsa głównie po to, żeby podtrzymywać kontakt ze znajomymi, którzy mieszkają gdzieś dalej, żeby dowiadywać się o różnych wydarzeniach na mieście, generalnie, żeby być na bieżąco. Na Facebooka wchodzę codziennie, ale nie siedzę na nim godzinami jak niektórzy. Czasem wrzucam też jakieś zdjęcia i posty, ale nie lubię epatować swoją prywatnością i robię to z umiarem. Beata: Nie wyobrażam sobie życia bez mediów społecznościowych. Nie w XXI (dwudziestym pierwszym) wieku. Może przesadą jest stwierdzenie, że jeśli nie masz Facebooka, to nie istniejesz, ale naprawdę trudno funkcjonować we współczesnym świecie bez konta na jakimś portalu. Weźmy chociaż taką rzecz jak szukanie mieszkania czy pracy. Coraz częściej ludzie załatwiają takie sprawy właśnie przez fejsa. Mam znajomych, którzy żyją tylko w realu i jakoś funkcjonują, ale mogę ich policzyć na palcach jednej ręki. Ja sama z fejsa korzystam kilka razy dziennie, po prostu lubię wiedzieć, co się dzieje wokół mnie. Myślę teraz o Snapchacie. To też jest fajne. Lubię oglądać snapy znajomych, sama też mogłabym coś nakręcić i wrzucić potem do sieci, bo właściwie czemu nie? Daria: Pracuję w marketingu i korzystanie z mediów społecznościowych stanowi obecnie część mojej pracy zawodowej. Do promowania produktów, dbania o dobry wizerunek marki przydają się portale społecznościowe. Sama prywatnie korzystam z Twittera, Instagrama, LinkedIn i oczywiście z Facebooka. Ponieważ mam dużo znajomych za wschodnią granicą, mam też konto na portalu VKontakte. To taki rosyjski odpowiednik Facebooka, działa na podobnych zasadach. Ewa: Chyba jestem uzależniona od mediów społecznościowych. Codziennie coś piszę, lajkuję strony, przeglądam profile znajomych… To już chyba przegięcie, ale bez fejsa czuję się jak bez ręki! Czytałam gdzieś, że ludzie bez fejsa są szczęśliwsi. Może to prawda, bo mnie często dołują np. zdjęcia ludzi z wakacji, kiedy ja tkwię w Warszawie, bez widoków na jakikolwiek urlop. Kumpela mi mówi, że powinnam sobie zrobić jakiś detoks od internetu, ale łatwo powiedzieć. Wiem, że tracę przez to mnóstwo czasu, że siedzenie z nosem utkwionym w ekran smartfona jest bezproduktywne, ale nie umiem sobie wyobrazić, że można żyć inaczej. Co bym wtedy robiła z wolnym czasem? Cezary: Nie rozumiem tego całego fenomenu mediów społecznościowych. Ludzie umieszczają tam zdjęcia swoich rodzin, domów, samochodów, dzielą się najdrobniejszymi momentami swojego życia takimi jak śniadanie czy obiad. Przecież to bez sensu! A te wszystkie konta na Instagramie? Plastikowi ludzie i ich odrealniony świat. Nie, to nie dla mnie. Jak mam ochotę z kimś pogadać, to do niego dzwonię, i tyle. Po co mi konto na jakimś Facebooku? Chciałbym zachować trochę prywatności, a na portalach społecznościowych to praktycznie niemożliwe. Poza tym warto pamiętać, że w sieci nic nie ginie. To też powinno być przestrogą dla tych, którzy bezmyślnie korzystają z tego typu portali. Słownictwo: sądzić – myśleć zakładać / założyć – tutaj: zacząć coś, zainicjować, rozpocząć działalność korzystać / skorzystać z + D. – używać podtrzymywać / podtrzymać kontakt z + N. – nie tracić z kimś kontaktu, być z kimś w kontakcie być na bieżąco – mieć aktualne informacje wrzucać / wrzucić – tutaj: publikować coś na stronie internetowej epatować – pokazywać coś często i w dużej ilości; ma negatywne znaczenie z umiarem – bez przesady, w granicach rozsądku stwierdzenie – zdanie, opinia istnieć – żyć, być współczesny – aktualny; taki, jaki jest w danym momencie załatwiać / załatwić – rozwiązać coś, skończyć jakąś sprawę w realu – potocznie: w rzeczywistym świecie, nie wirtualnie móc policzyć na palcach jednej ręki – kiedy kogoś lub czegoś jest mało kręcić / nakręcić – zrobić film stanowić – być wizerunek – sposób, w jaki ludzie widzą kogoś lub coś przydawać się / przydać się do + D. – być potrzebnym, przynosić korzyści odpowiednik – ekwiwalent na podobnych zasadach – w podobny sposób uzależniony od + D. – kiedy ktoś nie może bez czegoś żyć (uzależniony od alkoholu, kawy, papierosów lub internetu) lajkować / zalajkować – polubić coś na Facebooku przeglądać / przejrzeć – oglądać coś, nie zwracając na to dużej uwagi przegięcie – potocznie: przesada czuć się jak bez ręki – kiedy nie mamy czegoś, czego bardzo potrzebujemy dołować / zdołować – potocznie: wywoływać smutek, sprawiać, ze ktoś ma zły humor tkwić – być, przebywać, często to słowo ma zabarwienie negatywne bez widoków – tutaj: bez perspektyw, bez szans kumpela – potocznie: koleżanka bezproduktywny – niedający korzyści detoks – proces oczyszczania organizmu albo leczenia z jakiegoś uzależnienia z nosem utkwionym w ekran – całkowicie skoncentrowany na tym, co jest na ekranie wyobrażać / wyobrazić sobie – zobaczyć coś w swojej fantazji, w myślach umieszczać / umieścić – tutaj: publikować, wrzucać na stronę najdrobniejszy – najmniejszy, najbardziej szczegółowy odrealniony – nieprawdziwy, nierzeczywisty gadać / pogadać – potocznie: porozmawiać ginąć / zginąć – znikać, przestać istnieć przestroga – ostrzeżenie; coś, co nam każe zachować ostrożność, uważać na coś bezmyślnie – w głupi sposób Polskie miasta. E-book (PDF) Czytam po polsku. E-book (PDF) Artykuł Portale społecznościowe – za i przeciw / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/10/Portale_społecznościowe_za_i_przeciw_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Portale_społecznościowe_za_i_przeciw_B1_PDF</a> Ania: Co sądzę o mediach społecznościowych? Przecież w XXI (dwudziestym pierwszym) wieku nie można bez nich żyć! A tak serio to oczywiście mam Facebooka i niedawno założyłam też konto na Instagramie. Korzystam z fejsa głównie po to, żeby podtrzymywać kontakt ze znajomymi, którzy mieszkają gdzieś dalej, żeby dowiadywać się o różnych wydarzeniach na mieście, generalnie, żeby być na bieżąco. Na Facebooka wchodzę codziennie, ale nie siedzę na nim godzinami jak niektórzy. Czasem wrzucam też jakieś zdjęcia i posty, ale nie lubię epatować swoją prywatnością i robię to z umiarem. Beata: Nie wyobrażam sobie życia bez mediów społecznościowych. Nie w XXI (dwudziestym pierwszym) wieku. Może przesadą jest stwierdzenie, że jeśli nie masz Facebooka, to nie istniejesz, ale naprawdę trudno funkcjonować we współczesnym świecie bez konta na jakimś portalu. Weźmy chociaż taką rzecz jak szukanie mieszkania czy pracy. Coraz częściej ludzie załatwiają takie sprawy właśnie przez fejsa. Mam znajomych, którzy żyją tylko w realu i jakoś funkcjonują, ale mogę ich policzyć na palcach jednej ręki. Ja sama z fejsa korzystam kilka razy dziennie, po prostu lubię wiedzieć, co się dzieje wokół mnie. Myślę teraz o Snapchacie. To też jest fajne. Lubię oglądać snapy znajomych, sama też mogłabym coś nakręcić i wrzucić potem do sieci, bo właściwie czemu nie? Daria: Pracuję w marketingu i korzystanie z mediów społecznościowych stanowi obecnie część mojej pracy zawodowej. Do promowania produktów, dbania o dobry wizerunek marki przydają się portale społecznościowe. Sama prywatnie korzystam z Twittera, Instagrama, LinkedIn i oczywiście z Facebooka. Ponieważ mam dużo znajomych za wschodnią granicą, mam też konto na portalu VKontakte. To taki rosyjski odpowiednik Facebooka, działa na podobnych zasadach. Ewa: Chyba jestem uzależniona od mediów społecznościowych. Codziennie coś piszę, lajkuję strony, przeglądam profile znajomych… To już chyba przegięcie, ale bez fejsa czuję się jak bez ręki! Czytałam gdzieś, że ludzie bez fejsa są szczęśliwsi. Może to prawda, bo mnie często dołują np. zdjęcia ludzi z wakacji, kiedy ja tkwię w Warszawie, bez widoków na jakikolwiek urlop. Kumpela mi mówi, że powinnam sobie zrobić jakiś detoks od internetu, ale łatwo powiedzieć. Wiem, że tracę przez to mnóstwo czasu, że siedzenie z nosem utkwionym w ekran smartfona jest bezproduktywne, ale nie umiem sobie wyobrazić, że można żyć inaczej. Co bym wtedy robiła z wolnym czasem? Cezary: Nie rozumiem tego całego fenomenu mediów społecznościowych. Ludzie umieszczają tam zdjęcia swoich rodzin, domów, samochodów, dzielą się najdrobniejszymi momentami swojego życia takimi jak śniadanie czy obiad. Przecież to bez sensu! A te wszystkie konta na Instagramie? Plastikowi ludzie i ich odrealniony świat. Nie, to nie dla mnie. Jak mam ochotę z kimś pogadać, to do niego dzwonię, i tyle. Po co mi konto na jakimś Facebooku? Chciałbym zachować trochę prywatności, a na portalach społecznościowych to praktycznie niemożliwe. Poza tym warto pamiętać, że w sieci nic nie ginie. To też powinno być przestrogą dla tych, którzy bezmyślnie korzystają z tego typu portali. Słownictwo: sądzić – myśleć zakładać / założyć – tutaj: zacząć coś, zainicjować, rozpocząć działalność korzystać / skorzystać z + D. – używać podtrzymywać / podtrzymać kontakt z + N. – nie tracić z kimś kontaktu, być z kimś w kontakcie być na bieżąco – mieć aktualne informacje wrzucać / wrzucić – tutaj: publikować coś na stronie internetowej epatować – pokazywać coś często i w dużej ilości; ma negatywne znaczenie z umiarem – bez przesady, w granicach rozsądku stwierdzenie – zdanie, opinia istnieć – żyć, być współczesny – aktualny; taki, jaki jest w danym momencie załatwiać / załatwić – rozwiązać coś, skończyć jakąś sprawę w realu – potocznie: w rzeczywistym świecie, nie wirtualnie móc policzyć na palcach jednej ręki – kiedy kogoś lub czegoś jest mało kręcić / nakręcić – zrobić film stanowić – być wizerunek – sposób, w jaki ludzie widzą kogoś lub coś przydawać się / przydać się do + D. – być potrzebnym, przynosić korzyści odpowiednik – ekwiwalent na podobnych zasadach – w podobny sposób uzależniony od + D. – kiedy ktoś nie może bez czegoś żyć (uzależniony od alkoholu, kawy, papierosów lub internetu) lajkować / zalajkować – polubić coś na Facebooku przeglądać / przejrzeć – oglądać coś, nie zwracając na to dużej uwagi przegięcie – potocznie: przesada czuć się jak bez ręki – kiedy nie mamy czegoś, czego bardzo potrzebujemy dołować / zdołować – potocznie: wywoływać smutek, sprawiać, ze ktoś ma zły humor tkwić – być, przebywać, często to słowo ma zabarwienie negatywne bez widoków – tutaj: bez perspektyw, bez szans kumpela – potocznie: koleżanka bezproduktywny – niedający korzyści detoks – proces oczyszczania organizmu albo leczenia z jakiegoś uzależnienia z nosem utkwionym w ekran – całkowicie skoncentrowany na tym, co jest na ekranie wyobrażać / wyobrazić sobie – zobaczyć coś w swojej fantazji, w myślach umieszczać / umieścić – tutaj: publikować, wrzucać na stronę najdrobniejszy – najmniejszy, najbardziej szczegółowy odrealniony – nieprawdziwy, nierzeczywisty gadać / pogadać – potocznie: porozmawiać ginąć / zginąć – znikać, przestać istnieć przestroga – ostrzeżenie; coś, co nam każe zachować ostrożność, uważać na coś bezmyślnie – w głupi sposób <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-miasta-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie miasta. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/czytam-po-polsku/" rel="nofollow" target="_blank">Czytam po polsku. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/portale-spolecznosciowe-za-i-przeciw-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Portale społecznościowe – za i przeciw / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Portale społecznościowe – za i przeciw / B1

Awarie_B1_PDF Dialog 1 Zalałyśmy mieszkanie – Anka, jesteś w domu? Chyba zalałyśmy mieszkanie pod nami! – O matko! Ale jak? – Któraś z nas musiała zostawić niedokręcony kran. Przed chwilą dzwoniła sąsiadka z dołu. U niej w łazience kapie woda z sufitu. – No to ładnie! Słuchaj, ja za 5 (pięć) minut zaczynam zajęcia, studenci już czekają. Zadzwonisz do właściciela? – Tak. Mieszkanie jest ubezpieczone, prawda? – Tak, na pewno. Lecę, pa! Słownictwo: zalać mieszkanie – sytuacja, w której woda leci z kranu i przecieka do mieszkania niżej o matko – wykrzyknik: ojej, o nie niedokręcony kran – kran, który nie został do końca zakręcony, czyli leci z niego woda kapie – woda leci kropla po kropli no to ładnie – no to mamy problem właściciel – osoba, do której coś należy ubezpieczone mieszkanie – mieszkanie, które ma wykupioną polisę na wypadek różnych nieszczęśliwych sytuacji lecę – potocznie: idę już, uciekam Dialog 2 Zawiesił mi się komputer – Marta, skończyłaś tekst na stronę? – Nie skończę go dzisiaj. – Jak to? Co się stało? – Zawiesił mi się komputer i wszystko straciłam. – Nie zapisałaś pliku?! – Niestety zapomniałam. – Nie żartuj. Potrzebujemy tego na wczoraj. – Co mam na to poradzić? Zawiesił się i już. Złośliwość rzeczy martwych. Zrestartowałam komputer i działa już normalnie, ale niestety muszę napisać wszystko od nowa. Zrobię to na jutro rano. Będę siedzieć nad tym do wieczora. – Dobra, powiem szefowi, ale na pewno się wkurzy… Słownictwo: strona – tutaj: strona internetowa, witryna zawiesił mi się komputer – sytuacja, kiedy komputer przestaje działać i nie można nic na nim zrobić wszystko straciłam – żadne dane się nie zapisały zapisywać / zapisać plik – zachować dokument na komputerze (skrót do operacji: Ctrl + S) nie żartuj – to, co mówisz, nie jest śmieszne; to nieprawda, tak? co mam na to poradzić? – co mam zrobić w tej sytuacji? złośliwość rzeczy martwych – powiedzenie, które pokazuje, że rzeczy często psują się same z siebie, bez żadnej przyczyny i to akurat w momencie, kiedy ich najbardziej potrzebujemy restartować / zrestartować komputer – włączyć, uruchomić komputer jeszcze raz siedzieć nad czymś – pracować nad czymś, robić coś wkurzać się / wkurzyć się – potocznie: bardzo się zdenerwować Dialog 3 Nie ma netu – Wysłałaś mi maila? – Nie mogę, nie ma netu. – Tylko u nas w firmie czy to jakaś grubsza awaria? – Chyba w całej dzielnicy. Po tych wczorajszych burzach. – Wiesz, kiedy to naprawią? – Dzwoniłam do UPC, zgłasza się automat, podobno planują usunięcie awarii dzisiaj do 17 (siedemnastej). – O nie! A ja mam tyle pracy… Słownictwo: net – potocznie: internet wysyłać / wysłać mail / maila – przekazać wiadomość elektroniczną przez internet; forma „maila” jest potoczna grubsza awaria – potocznie: większa awaria dzielnica – rejon miasta burza – zjawisko atmosferyczne, kiedy pada silny deszcz, są grzmoty i błyskawice zgłasza się automat – w rozmowie telefonicznej słychać nagrany wcześniej głos usunięcie awarii – likwidacja awarii, naprawa tyle pracy – tak dużo pracy sieć – internet Polski na B1. E-book (PDF) Czytam po polsku. E-book (PDF) Artykuł Awarie / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/10/Awarie_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Awarie_B1_PDF</a> <blockquote>Dialog 1 Zalałyśmy mieszkanie – Anka, jesteś w domu? Chyba zalałyśmy mieszkanie pod nami! – O matko! Ale jak? – Któraś z nas musiała zostawić niedokręcony kran. Przed chwilą dzwoniła sąsiadka z dołu. U niej w łazience kapie woda z sufitu. – No to ładnie! Słuchaj, ja za 5 (pięć) minut zaczynam zajęcia, studenci już czekają. Zadzwonisz do właściciela? – Tak. Mieszkanie jest ubezpieczone, prawda? – Tak, na pewno. Lecę, pa!</blockquote> Słownictwo: zalać mieszkanie – sytuacja, w której woda leci z kranu i przecieka do mieszkania niżej o matko – wykrzyknik: ojej, o nie niedokręcony kran – kran, który nie został do końca zakręcony, czyli leci z niego woda kapie – woda leci kropla po kropli no to ładnie – no to mamy problem właściciel – osoba, do której coś należy ubezpieczone mieszkanie – mieszkanie, które ma wykupioną polisę na wypadek różnych nieszczęśliwych sytuacji lecę – potocznie: idę już, uciekam <blockquote>Dialog 2 Zawiesił mi się komputer – Marta, skończyłaś tekst na stronę? – Nie skończę go dzisiaj. – Jak to? Co się stało? – Zawiesił mi się komputer i wszystko straciłam. – Nie zapisałaś pliku?! – Niestety zapomniałam. – Nie żartuj. Potrzebujemy tego na wczoraj. – Co mam na to poradzić? Zawiesił się i już. Złośliwość rzeczy martwych. Zrestartowałam komputer i działa już normalnie, ale niestety muszę napisać wszystko od nowa. Zrobię to na jutro rano. Będę siedzieć nad tym do wieczora. – Dobra, powiem szefowi, ale na pewno się wkurzy…</blockquote> Słownictwo: strona – tutaj: strona internetowa, witryna zawiesił mi się komputer – sytuacja, kiedy komputer przestaje działać i nie można nic na nim zrobić wszystko straciłam – żadne dane się nie zapisały zapisywać / zapisać plik – zachować dokument na komputerze (skrót do operacji: Ctrl + S) nie żartuj – to, co mówisz, nie jest śmieszne; to nieprawda, tak? co mam na to poradzić? – co mam zrobić w tej sytuacji? złośliwość rzeczy martwych – powiedzenie, które pokazuje, że rzeczy często psują się same z siebie, bez żadnej przyczyny i to akurat w momencie, kiedy ich najbardziej potrzebujemy restartować / zrestartować komputer – włączyć, uruchomić komputer jeszcze raz siedzieć nad czymś – pracować nad czymś, robić coś wkurzać się / wkurzyć się – potocznie: bardzo się zdenerwować <blockquote>Dialog 3 Nie ma netu – Wysłałaś mi maila? – Nie mogę, nie ma netu. – Tylko u nas w firmie czy to jakaś grubsza awaria? – Chyba w całej dzielnicy. Po tych wczorajszych burzach. – Wiesz, kiedy to naprawią? – Dzwoniłam do UPC, zgłasza się automat, podobno planują usunięcie awarii dzisiaj do 17 (siedemnastej). – O nie! A ja mam tyle pracy…</blockquote> Słownictwo: net – potocznie: internet wysyłać / wysłać mail / maila – przekazać wiadomość elektroniczną przez internet; forma „maila” jest potoczna grubsza awaria – potocznie: większa awaria dzielnica – rejon miasta burza – zjawisko atmosferyczne, kiedy pada silny deszcz, są grzmoty i błyskawice zgłasza się automat – w rozmowie telefonicznej słychać nagrany wcześniej głos usunięcie awarii – likwidacja awarii, naprawa tyle pracy – tak dużo pracy sieć – internet <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/czytam-po-polsku/" rel="nofollow" target="_blank">Czytam po polsku. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/awarie-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Awarie / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Awarie / B1

Spotkanie_na_ulicy_B1_PDF – Hej, co tam? Strasznie dawno cię nie widziałam. Wszystko ok? – Weź, lepiej nie pytaj. Masakra. Nawet nie chce mi się o tym gadać. Wszystko mi się ostatnio wali na głowę. Robota, niekończący się remont mieszkania i jakby tego było mało, jeszcze rzucił mnie facet, z którym się ostatnio spotykałam. Powiedział, że fajna ze mnie laska, ale on nie chce się angażować. Po prostu super. – Jasne… rozumiem. Słuchaj, chodź do mnie, mam w domu genialną szarlotkę i włoskie wino, zrobimy sobie babski wieczór. Posiedzimy, poplotkujemy i zobaczysz, zrobi ci się lepiej. Mówiłaś, że masz remont, więc jeśli chcesz, możesz nawet u mnie przekimać. Zadzwonię jeszcze do Majki, może też wpadnie. – No nie wiem, nie chcę ci zawracać głowy. – Luz, to żaden problem. Mam jeszcze pudełko lodów. Gwarantuję, że to poprawi ci humor. – Brzmi naprawdę nieźle. Dobra, namówiłaś mnie! Fajnie, że jutro nie trzeba iść do roboty. Tylko muszę jeszcze kupić fajki, z tego wszystkiego wróciłam do palenia. – To kiepsko, ale jeśli musisz, to pewnie. Ja dzwonię do Majki. Słownictwo: strasznie – tutaj: bardzo weź – forma trybu rozkazującego czasownika „wziąć” (ty weź), ale często używamy tego słowa w języku potocznym dla wzmocnienia wypowiedzi masakra – potocznie: coś strasznego gadać – potocznie: mówić, opowiadać, rozmawiać wszystko wali mi się na głowę – wszystko spada mi na głowę, nie dosłownie, ale w przenośni: to znaczy, że mam dużo problemów, dużo rzeczy komplikuje się w moim życiu robota – potocznie: praca jakby tego było mało – na dodatek, i jeszcze rzucać / rzucić – tutaj: skończyć z kimś związek, relację facet – potocznie: mężczyzna, tutaj: chłopak, mężczyzna, z którym spotyka (umawia) się kobieta laska – potocznie: dziewczyna super – potocznie: świetnie, rewelacyjnie, ale tutaj jest to wypowiedziane ironicznie, ma przeciwstawne znaczenie (to znaczy, że wcale nie jest super) babski – potocznie: kobiecy, dla kobiet poplotkować – plotkować (rozmawiać o różnych sprawach lub o innych osobach) przez jakiś czas przekimać – potocznie: przespać się, przenocować wpadnie – potocznie: przyjdzie nieźle – dobrze, w porządku fajnie, że – potocznie: dobrze, że nie chcę ci zawracać głowy – nie chcę ci robić problemu luz – potocznie: spokojnie, nie ma sprawy namawiać / namówić – przekonać kogoś do zrobienia czegoś fajki – potocznie: papierosy z tego wszystkiego – z powodu tych wszystkich trudności kiepsko – potocznie: niedobrze pewnie – potocznie: oczywiście Polski na B1. E-book (PDF) Sekret rzeki. Kryminał do nauki języka polskiego jako obcego. E-book (PDF) Artykuł Spotkanie na ulicy / B1 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2019/02/Spotkanie_na_ulicy_B1_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Spotkanie_na_ulicy_B1_PDF</a> <blockquote>– Hej, co tam? Strasznie dawno cię nie widziałam. Wszystko ok? – Weź, lepiej nie pytaj. Masakra. Nawet nie chce mi się o tym gadać. Wszystko mi się ostatnio wali na głowę. Robota, niekończący się remont mieszkania i jakby tego było mało, jeszcze rzucił mnie facet, z którym się ostatnio spotykałam. Powiedział, że fajna ze mnie laska, ale on nie chce się angażować. Po prostu super. – Jasne… rozumiem. Słuchaj, chodź do mnie, mam w domu genialną szarlotkę i włoskie wino, zrobimy sobie babski wieczór. Posiedzimy, poplotkujemy i zobaczysz, zrobi ci się lepiej. Mówiłaś, że masz remont, więc jeśli chcesz, możesz nawet u mnie przekimać. Zadzwonię jeszcze do Majki, może też wpadnie. – No nie wiem, nie chcę ci zawracać głowy. – Luz, to żaden problem. Mam jeszcze pudełko lodów. Gwarantuję, że to poprawi ci humor. – Brzmi naprawdę nieźle. Dobra, namówiłaś mnie! Fajnie, że jutro nie trzeba iść do roboty. Tylko muszę jeszcze kupić fajki, z tego wszystkiego wróciłam do palenia. – To kiepsko, ale jeśli musisz, to pewnie. Ja dzwonię do Majki.</blockquote> Słownictwo: strasznie – tutaj: bardzo weź – forma trybu rozkazującego czasownika „wziąć” (ty weź), ale często używamy tego słowa w języku potocznym dla wzmocnienia wypowiedzi masakra – potocznie: coś strasznego gadać – potocznie: mówić, opowiadać, rozmawiać wszystko wali mi się na głowę – wszystko spada mi na głowę, nie dosłownie, ale w przenośni: to znaczy, że mam dużo problemów, dużo rzeczy komplikuje się w moim życiu robota – potocznie: praca jakby tego było mało – na dodatek, i jeszcze rzucać / rzucić – tutaj: skończyć z kimś związek, relację facet – potocznie: mężczyzna, tutaj: chłopak, mężczyzna, z którym spotyka (umawia) się kobieta laska – potocznie: dziewczyna super – potocznie: świetnie, rewelacyjnie, ale tutaj jest to wypowiedziane ironicznie, ma przeciwstawne znaczenie (to znaczy, że wcale nie jest super) babski – potocznie: kobiecy, dla kobiet poplotkować – plotkować (rozmawiać o różnych sprawach lub o innych osobach) przez jakiś czas przekimać – potocznie: przespać się, przenocować wpadnie – potocznie: przyjdzie nieźle – dobrze, w porządku fajnie, że – potocznie: dobrze, że nie chcę ci zawracać głowy – nie chcę ci robić problemu luz – potocznie: spokojnie, nie ma sprawy namawiać / namówić – przekonać kogoś do zrobienia czegoś fajki – potocznie: papierosy z tego wszystkiego – z powodu tych wszystkich trudności kiepsko – potocznie: niedobrze pewnie – potocznie: oczywiście <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polski-na-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polski na B1. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/sekret_rzeki_hellopolish-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Sekret rzeki. Kryminał do nauki języka polskiego jako obcego. E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/spotkanie-na-ulicy-b1/" rel="nofollow" target="_blank">Spotkanie na ulicy / B1</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Spotkanie na ulicy / B1

Trzydziestka_A2_PDF Dialog 1 – Baśka, kiedy robisz urodziny, zdecydowałaś już? – Tak, w najbliższy weekend. Za dwa tygodnie kilka osób nie może przyjść, więc robię w ten. W sobotę. – W domu czy w lokalu? – W lokalu. Nie chcę robić tak dużej imprezy w domu. Wiesz, mieszkam w bloku, będzie głośno. Nie chcę też potem sprzątać całą niedzielę! Poza tym trzydziestka to specjalna okazja. – A który lokal wybrałaś? – Zdecydowałam się na „Insomnię”. W samym centrum, na Modnej. Tam jest kilka sal, zarezerwowałam jedną tylko dla nas. – Świetnie! A ile osób zaprosiłaś? – 40 (czterdzieści). Wiesz, mam strasznie dużo znajomych. – Aha. To o której zaczynamy? – O 20 (ósmej). – Potrzebujesz pomocy w przygotowaniach? – Nie, dzięki, jedzenie zamówiłam w lokalu. Będzie też DJ. – Super. To do soboty! – Pa! Dialog 2 – Justyna, pamiętasz, że w sobotę Baśka robi trzydziestkę? – No pewnie, że pamiętam. – Dzwonię do ciebie, żeby pogadać o prezencie. Co jej kupujemy? Składamy się z Tomkiem i Pawłem czy kupujemy coś same? – Przed chwilą dzwonił do mnie Tomek i powiedział, że 10 (dziesięć) osób robi zrzutkę. Może i my się z nimi zrzucimy? – Ok. A co chcą kupić? – Mają głosować. Są dwa pomysły: karnet na masaże albo czytnik e-booków. Baśka uwielbia czytać. – Oba pomysły mi się podobają, ale chyba wolę czytnik. – Ja też. Ok, to dzwonię do Tomka. Słownictwo: trzydziestka – 30. (trzydzieste) urodziny robić / zrobić urodziny – organizować imprezę z okazji urodzin lokal – na przykład bar, restauracja, klub, pub blok – budynek, gdzie jest dużo mieszkań wybierać / wybrać – zdecydować się na coś w samym centrum – dokładnie w centrum zapraszać / zaprosić – zapytać kogoś, czy chce przyjść (np. na urodziny) strasznie – tutaj: bardzo znajomi – koledzy i koleżanki przygotowania – to, co robimy wcześniej, gdy coś organizujemy pogadać – potocznie: porozmawiać składać się / złożyć się – dać pieniądze na wspólny cel, np. żeby kupić razem prezent robić / zrobić zrzutkę – składać się zrzucać się / zrzucić się – składać się, robić zrzutkę głosować – przedstawić swoje zdanie, swoją opinię, żeby coś wybrać karnet na masaże – abonament na kilka sesji u masażysty czytnik e-booków – urządzenie do czytania książek elektronicznych, np. Kindle Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF) Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF) Artykuł Trzydziestka / A2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.

<a href="https://www.hellopolish.pl/wp-content/uploads/2018/03/Trzydziestka_A2_PDF.pdf" rel="nofollow" target="_blank">Trzydziestka_A2_PDF</a> <blockquote>Dialog 1 – Baśka, kiedy robisz urodziny, zdecydowałaś już? – Tak, w najbliższy weekend. Za dwa tygodnie kilka osób nie może przyjść, więc robię w ten. W sobotę. – W domu czy w lokalu? – W lokalu. Nie chcę robić tak dużej imprezy w domu. Wiesz, mieszkam w bloku, będzie głośno. Nie chcę też potem sprzątać całą niedzielę! Poza tym trzydziestka to specjalna okazja. – A który lokal wybrałaś? – Zdecydowałam się na „Insomnię”. W samym centrum, na Modnej. Tam jest kilka sal, zarezerwowałam jedną tylko dla nas. – Świetnie! A ile osób zaprosiłaś? – 40 (czterdzieści). Wiesz, mam strasznie dużo znajomych. – Aha. To o której zaczynamy? – O 20 (ósmej). – Potrzebujesz pomocy w przygotowaniach? – Nie, dzięki, jedzenie zamówiłam w lokalu. Będzie też DJ. – Super. To do soboty! – Pa!</blockquote> <blockquote>Dialog 2 – Justyna, pamiętasz, że w sobotę Baśka robi trzydziestkę? – No pewnie, że pamiętam. – Dzwonię do ciebie, żeby pogadać o prezencie. Co jej kupujemy? Składamy się z Tomkiem i Pawłem czy kupujemy coś same? – Przed chwilą dzwonił do mnie Tomek i powiedział, że 10 (dziesięć) osób robi zrzutkę. Może i my się z nimi zrzucimy? – Ok. A co chcą kupić? – Mają głosować. Są dwa pomysły: karnet na masaże albo czytnik e-booków. Baśka uwielbia czytać. – Oba pomysły mi się podobają, ale chyba wolę czytnik. – Ja też. Ok, to dzwonię do Tomka.</blockquote> Słownictwo: trzydziestka – 30. (trzydzieste) urodziny robić / zrobić urodziny – organizować imprezę z okazji urodzin lokal – na przykład bar, restauracja, klub, pub blok – budynek, gdzie jest dużo mieszkań wybierać / wybrać – zdecydować się na coś w samym centrum – dokładnie w centrum zapraszać / zaprosić – zapytać kogoś, czy chce przyjść (np. na urodziny) strasznie – tutaj: bardzo znajomi – koledzy i koleżanki przygotowania – to, co robimy wcześniej, gdy coś organizujemy pogadać – potocznie: porozmawiać składać się / złożyć się – dać pieniądze na wspólny cel, np. żeby kupić razem prezent robić / zrobić zrzutkę – składać się zrzucać się / zrzucić się – składać się, robić zrzutkę głosować – przedstawić swoje zdanie, swoją opinię, żeby coś wybrać karnet na masaże – abonament na kilka sesji u masażysty czytnik e-booków – urządzenie do czytania książek elektronicznych, np. Kindle <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/teksty-z-cwiczeniami-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Teksty z ćwiczeniami. E-book (PDF)</a></blockquote> <blockquote><a href="https://www.hellopolish.pl/produkt/polskie-przypadki-szybki-trening-poziom-a2-b1-e-book-pdf/" rel="nofollow" target="_blank">Polskie przypadki – szybki trening (poziom A2/B1). E-book (PDF)</a></blockquote> Artykuł <a href="https://www.hellopolish.pl/trzydziestka-poziom-a2/" rel="nofollow" target="_blank">Trzydziestka / A2</a> pochodzi z serwisu <a href="https://www.hellopolish.pl" rel="nofollow" target="_blank">Hello Polish!</a>.

Trzydziestka / A2

What is this?
1 quote, 3 ideas & 1 question from a carefully curated podcast episode.
Every Monday & Wednesday.

Want a 3rd insight and episode every week? Email me at curation@owltail.com.

OwlTail

OwlTail 1-3-1

The Best Multi-Part Documentaries, with documentaries on Obama, Federer vs Nadal, the making of Star Wars, Netflix vs Blockbuster and more. Add episodes you're interested into your queue below!